___

• AÇIK, F. (2012). Türkçe Öğretimi Üzerine Yabancı Yazarların Hazırladığı Ders Kitaplarında Söz Dağarcığı ve Kültürel Unsurlar: “A Practıcal Grammar of The Turkish Language”, “Turkish Literary Reader” ve “Gramatika Turetskogo Yazıka” Örneklemlerinde. M. N. Önal (Ed.). IV. Uluslararası Dünya Dili Türkçe Sempozyumu Bildirileri içinde (s. 597-609). Ankara.
• ADIGÜZEL, M. S. (2001). Yabancılara Türkçe Öğretimi ve Gramer-Tercüme Metodu. Bilig, 16, 25-43.
• AĞAR, M. E. (2004). Türkçe Öğretiminin Tarihçesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 1, 1-10.
• AKYÜZ, H. (2001). Türk Eğitimcileri I. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• AKYÜZ, Y. (2009). Türk Eğitim Tarihi. (15. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• ALYILMAZ, C. (2003). Bugut Yazıtı ve Anıt Mezar Külliyesi Üzerine. S. Ü. Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 13, 11-21.
• ALYILMAZ, C. (2005). Orhun Yazıtlarının Bugünkü Durumu. Ankara: Kurmay Yayınevi.
• ALYILMAZ, C. (2010). Türkçe Öğretiminin Sorunları. Turkish Studies, 5(3), 728-749.
• ATALAY, B. (1945). Ettuhfet-üz-Zekiyye fil-Lûgat-it-Türkiyye. İstanbul: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• BARIN, E. (1994). Yabancılara Türkçenin Öğretimi Metodu. Dil Dergisi, 17, 53-56.
• BARIN, E. (2010). Yabancılara Türkçe Öğretimi Amacıyla Yazılan “Ecnebilere Mahsus” Elifbâ Kitabı Üzerine. Türklük Bilimi Araştırmaları, XXVII / Bahar, 121- 136.
• BARTHOLD, W. (1963). İslâm Medeniyeti Tarihi. (çev. Fuat Köprülü). Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• BARUTCU-ÖZÖNDER, S. (1996). Muhakemetü’l-Lugateyn. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• BAYKUZU, T. D. (2008). Hunların Kayıp Kitapları ve Sutralar. Bilig, 44, 195-210.
• BAYRAKTAR, N. (2002, Haziran). Yabancılara Türkçe Öğretiminin Tarihsel Gelişimi. I. Uluslararası Çanakkale-Truva Dil Eğitimi ve Okul Gelişimi Sempozyumu’nda sunuldu, Çanakkale.
• BAZIN, L. (2010). Türk lengüistiği ve kültür alışverişi meseleleri. Türkçenin Derin Yapısı, Ankara: Belen Ofset, 521-552.
• BİÇER, N. (2011). Kıpçak Dönemi Eserlerinin Yabancılara Türkçe Öğretimi Açısından İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• BÖLÜKBAŞ, F. ve Keskin, F. (2010). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Metinlerin Kültür Aktarımındaki İşlevi. Turkish Studies, 5(4), 221-235.
• CAFEROĞLU, A. (1984). Türk Dili Tarihi. (3. Basım). İstanbul: Enderun Kitabevi.
• ÇİFÇİ, M. (2006). Türkçe Öğretiminin Sorunları. Gülsevin, G. ve Boz, E. (Ed.). Türkçenin çağdaş sorunları. Ankara: Gazi Kitabevi, s. 77-134.
• DEMİREL, Ö. (2004). Yabancı Dil Öğretimi. (2. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• DİLÂÇAR, A. (1989). 1612’de Avrupa’da Yayımlanan İlk Türkçe Gramerin Özellikleri. TDAY Belleten. Ankara: TDK Yayınları, 197-210.
• DOĞAN, S. (2011). XIX. Yüzyılda Batı’da Yabancılara Türkçe Öğretimi Çalışmaları: W. B. Barker Örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Elazığ: Fırat Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• DOLUNAY, S. K. (2005, Eylül). Türkiye ve Dünyadaki Türkçe Öğretim Merkezleri ve Türkoloji Bölümleri Üzerine Bir Değerlendirme. XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi’nde sunulan bildiri, Pamukkale Üniversitesi, Denizli.
• EKER, S. (2010, Mayıs). Orhon Yazıtları: İran Dilleri ile İlk Temaslar ve Benzer Birkaç Öge Üzerine. III. Uluslararası Türkiyat Araştırmaları Sempozyumu Bildiriler Kitabı. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Basımevi, 321-332.
• ER, O., BİÇER, N. ve BOZKIRLI, K. Ç. (2012). Yabancılara Türkçe Öğretiminde Karşılaşılan Sorunların İlgili Alan Yazını Işığında Değerlendirilmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 1(2), 51-69.
• ERCİLASUN, A. B. (2007). Türk Dili Tarihi. (4. Baskı). Ankara: Akçağ Yayınları
• ERDEM, İ. (2009). Yabancılara Türkçe Öğretimiyle İlgili Bir Kaynakça Derlemesi. Turkish Studies, 4(3), 888-937.
• GÖÇER, A. ve MOĞUL, S. (2011). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi ile İlgili Çalışmalara Genel Bir Bakış. Turkish Studies, 6(3), 797-810.
• GÜNŞEN, A. (2006). İlk Türkçecilerden Kırşehirli Aşık Paşa. Kırşehir: Kırşehir Valiliği.
• GÜROL, Ü. (1987). İtalyan Edebiyatında Türkler. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
• HENGİRMEN, M. (1993). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi. Dil Dergisi, 10, 5- 9.
• HENGİRMEN, M. (ty.). Yabancı Dil Öğretim Yöntemleri ve Tömer Yöntemi. Ankara: Engin Yayınevi.
• KARAL, E. Z. (2001). Osmanlı Tarihinde Türk Dili Sorunu (Tarih Açısından Bir Açıklama). Bilim Kültür ve Öğretim Dili Olarak Türkçe. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
• KAYA, C. (2009, Mayıs). Divanü Lügati't-Türk Araplara Türkçeyi Öğretmek için mi Yazıldı? Ahmet Yesevi Üniversitesi III. Türkoloji Kongresi’nde sunuldu, Kazakistan.
• KİTAPÇI, Z. (1995). Orta Asya Türklüğünün Büyük İslam Kültür ve Medeniyetindeki Yeri. Konya.
• MELANLIOĞLU, D. (17-19. 10. 2008). Divanü Lügati’t-Türk’ün ve Güncel Türkçe Sözlük’ün Türkçe Eğitimi Açısından Önemi. Uluslararası Kâşgarlı Mahmud Sempozyumu Bildirileri. Rize: Rize Üniversitesi Yayınları, 470-477.
• MERT, O. (2009). Ötüken Uygur Dönemi Yazıtlarından Tes - Tariat - Şine Us. Ankara: Belen Yayıncılık.
• MESKİLL, C. (2002). Teaching and Learning in Real Time: Media, Technologies, and Language Acquisition. Houston: Athelstan.
• ONAN, B. (2003). Divanü Lûgat-it-Türk’ün Dil Öğretim Yöntemleri ve Dünya Filolojisine Katkıları Bakımından Bir Değerlendirmesi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 13, 425-445.
• ÖGEL, B. (2002). Sino-Turcica Çingiz Han’ın Türk Müşavirleri. İstanbul: IQ Kültürsanat Yayıncılık.
• ÖNER, M. (1998). Bugünkü Kıpçak Türkçesi. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• ÖZBAY, M. (2010). Türkçe Öğretimi Yazıları. Ankara: Öncü Kitap.
• ÖZYETGİN, A. M. (2001). Ebu Hayyan - Kitâbü’l-İdrâk Li-Lisâni’l-Etrâk - Fiil: Tarihi Karşılaştırmalı Bir Gramer ve Sözlük Denemesi. Ankara: KÖK Sosyal ve Stratejik Araştırmalar Vakfı Yayınları.
• ŞAHİN, G. (2008). Osmanlı Devleti'nde Ermeni Tercümanlar. Ermeni Araştırmaları Dergisi, 30.
• TEKİN, Ş. (2001). İştikakçının Köşesi. İstanbul: Simurg Yayınları.
• TEKİN, T. (1993). Hunların Dili. Ankara: Doruk Yayınları.
• TEKİN, T. (1997). Tarih Boyunca Türkçenin Yazımı. Ankara: Simurg Yayınları.
• TEKİN, T. (2003). Orhon Yazıtları. İstanbul: Yıldız Dil ve Edebiyat 1.
• TEZCAN, M. (2001). Göktürkler ve Budizm. Göktürk Devleti’nin 1450. Kuruluş Yıldönümü Sempozyum Bildirileri. Ankara: Yeni Avrasya Yayınları, 121-134.
• TEZCAN, S. (2001). En Eski Türk Dili ve Yazını. Bilim Kültür ve Öğretim Dili Olarak Türkçe. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
• TOPARLI, R., Çögenli, M. S. ve Yanık, N. H. (1999). El-Kavânînü’l-Külliyye li- Zabti’l-Lügati’t-Türkiyye. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• TİMUR AĞILDERE, S. (2010). XVIII. Yüzyıl Avrupa’sında Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminin Önemi: Osmanlı İmparatorluğu’nda İstanbul Fransız Dil Oğlanları Okulu (1669-1873). Turkish Studies, 5(3), 693-704.
• TURAN, O. (2008). Selçuklular Tarihi ve Türk-İslâm Medeniyeti. İstanbul: Ötüken Neşriyat.
• TÜRK, V. (2012). Yabancı Dille Öğretim. Türk Yurdu, 302, 35-38.
• YAVUZ, K. (1983). XIII-XVI. Asır Dil Yadigârlarının Anadolu Sahasında Türkçe Yazılış Sebepleri ve Bu Devir Müelliflerinin Türkçe Hakkındaki Görüşleri. Türk Dünyası Araştırmaları, Faruk Timurtaş’a Armağan, 27, 9-57.
• YAVUZ, K. (2000). Garib-Nâme. İstanbul: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• YAVUZ, K. (2003). Âşık Paşa. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, Prof. Dr. Ahmet Bican Ercilasun’a Armağan, 13, 29-39.
• ZELYUT, R. (2012). Yabancı Kaynaklara Göre Türk Kimliği. Ankara: Kripto Yayınları.