___

• ADEM, M. (1995). Demokratik, Laik Çağdaş Eğitim Politikası. Ankara: Şafak Matbaacılık.
• …………. (1981). Eğitim Planlaması. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayın No:1 Ankara: Sevinç Matbaası
• AKSU, T. ve KAPAN, A. Y. (2012). Kalkınma Planlarının İlköğretimde Okullaşma Oranı ve Sınıf Mevcudu Açısından İncelenmesi. Çağdaş Eğitim Dergisi. 1(2) 1-11
• ALTUNDEMİR, M. E. (2012). Kalkınma Planlarından Eğitime Bakış: Kamusal Mallar Teorisi Perspektifinden. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, Cilt: VII Sayı: I.
• AY, A. Y. (2010). Sekiz Yıllık Kesintisiz Temel Eğitime Geçişten Günümüze Kalkınma Planlarının İlköğretimde Okullaşma Oranı ve Sınıf Mevcudu Açısından İrdelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Akdeniz Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Bölümü, Antalya.
• BULUÇ, B. (1997). İlköğretim İkinci Kademe Okullarda Eğitimde Fırsat ve İmkân Eşitliği. Eğitim Yönelimi, Yıl: 3, Sayı: 1, ss. 11-21
• BÜYÜKASLAN, M. A. (1995). Toplumsal Kalkınma ve Eğitim. Eğitim Yönetimi Dergisi, 1(4).
• ÇAKIROĞLU, T. (1997). İlköğretim Faaliyetlerinin Planlanması (Bolu İli Örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Yönetimi ve Planlaması Ana Bilim Dalı, Bolu
• ÇAKMAK, Ö. (2008). Eğitimin Ekonomiye ve Kalkınmaya Etkisi.D. Ü. Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, 33-41
• ÇALIK, T. (2003). Eğitimde Stratejik Planlama ve Okulların Stratejik Planlama Açısından Nitel Değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 11(2).
• ÇALIŞKAN MAYA, İ. (2006). AB Sürecinde Türkiye İle AB Ülkeleri Eğitim İstatistiklerinin Karşılaştırması. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(4), 375-394.
• ÇOLAK, N. (2009). Eğitim Coğrafyası Bakımından Doğu Anadolu Bölgesi İllerinde Okullaşma Oranları (1980-2000). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Coğrafya Ana Bilim Dalı, Elazığ.
• DEMİR, S. (2006). Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı İnsani Gelişme Endeksi ve Türkiye Açısından Değerlendirme. Devlet Planlama Teşkilatı, Sosyal Sektörler ve Koordinasyon Genel Müdürlüğü, Ankara.
• DEVLET PLANLAMA TEŞKİLATI. (2006). Kamu Kuruluşları İçin Stratejik Planlama Kılavuzu, Ankara.
• DEVLET PLANLAMA TEŞKİLATI. Dokuzuncu Kalkınma Planı (2007-2013). Ankara: DPT Yayını.
• EREŞ, F. (2005). Eğitimin Sosyal Faydaları: Türkiye-AB Karşılaştırması. Milli Eğitim Dergisi, 167, 33-42.
• ERGÜN, M. (2011). Eğitim ve Kalkınma. 3. Sosyal Bilimler Sempozyumu. “Bölgesel Kalkınmada Eğitimin Rolü” Diyarbakır: Dicle Üniversitesi Sosyal Araştırmalar Merkezi, s.5-12.
• ERKEKOĞLU, H. (2007). AB’ne Tam Üyelik Sürecinde Türkiye’nin Üye Ülkeler Karşısındaki Göreli Gelişme Düzeyi: Çok Değişkenli İstatistiksel Bir Analiz. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (14) / 2: s. 28-50.
• ESKİCUMALI, A. (2003). Eğitim ve Toplumsal Değişme: Türkiye’nin Değişim Sürecinde Eğitimin Rolü, 1923-1946. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi, 19(2).
• GEDİKOĞLU, T. (2005). Avrupa Birliği Sürecinde Türk Eğitim Sistemi: Sorunlar ve Çözüm Önerileri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), s. 66-80.
• GÜNER, S. (2012). Stratejik Yönetim Anlayışı ve Kamu Yönetimi. Türk İdare Dergisi.
• GÜRER, H. (2006). Stratejik Planlamanın Temelleri ve Türk Kamu Yönetiminde Uygulanmasına Yönelik Öneriler. Sayıştay Dergisi, Sayı: 63.
• GÜRSES, D. (2009). İnsani Gelişme ve Türkiye. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 12, Sayı: 21, s. 339-350.
• HESAPÇIOĞLU, M. (1994). İnsan Kaynakları Yönetimi ve Ekonomisi. İstanbul: Beta Yayım Dağıtım A.Ş.
• HOŞGÖRÜR, V. ve G. Gezgin. (2005) Ekonomik ve Sosyal Kalkınmada Eğitim. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt:II, Sayı:II.
• http://www.haydikizlarokula.org/uygulama_sonuclari_2003.php
• IŞIK, H. ve A. AYPAY (2004). Eğitimde Stratejik Plan Geliştirme Sürecinde Karşılaşılan Sorunlar: Çanakkale İlinde Yapılan Bir İnceleme. Gazi Üniversitesi, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt: 24, Sayı: 3, s.349-363
• KARAGÜL, M. (2002). Beşeri Sermayenin İktisadi Gelişmedeki Rolü ve Türkiye Modeli. Afyon: Afyon Kocatepe Üniversitesi Yayını.
• KARAKUŞ, M. (2004). Lisansüstü Eğitim İçin Başvuran Öğrencilerin Üniversitedeki Akademik Başarıları İle LES Puanları Arasındaki İlişki. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, 6-9 Temmuz İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Malatya.
• KARASAR, N. (1995). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• KAVAK, Y. (2010). 2050’ye Doğru Nüfusbilim ve Yönetim: Eğitim Sistemine Bakış. TÜSIAD
• KAYA, Y. K. (1995). Kalkınma da Eğitimin Rolü. Abece, 102, s. 60-68. http://www.egitim.aku.edu.tr/ykkaya.htm
• KOCABAŞ, İ., ALADAĞ, S. ve YAVUZALP, N. (2004). Eğitim Sistemimizdeki Okullaşma Oranlarının Analizi. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Malatya.
• KORKUT, H. (2001). Sorgulanan Yükseköğretim. Ankara: Nobel Yayınevi.
• KÜÇÜKER, E. (2012). Türkiye’de Kalkınma Planları Kapsamında Yapılan Eğitim Planlarının Analizi.Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(1), 9-26.
• KÜÇÜKER, E. (2010). Türkiye’de Eğitim Planlaması Neyi Hedefliyor? International Conference on New Trends in Education and Their Implications, 11-13 November, Antalya.
• KÜÇÜKSÜLEYMANOĞLU, R. (2007). İlköğretim Örgütlerinde Stratejik Planlama Süreci: Bir Örnek Olay İncelemesi. Eğitimde Politika Analizleri ve Stratejik Araştırmalar Dergisi, 2(1).
• MİLLİ EĞİTİM BAKANLIĞI. (2012). MEB Eğitim İstatistikler Örgün Eğitim 2011- 2012.
• …………………………….MEİS Sorgu Modülü (mebbis.meb.gov.tr)
• MUTLU, L. (1997). Eğitim Düşünceleri Dünyada ve Türkiye’de Yükseköğretim. İstanbul: Ana Yayıncılık ve Sanat Ürünleri Pazarlama.
• OECD. (2012). Education at a Glance 2012. OECD Indicators.
• ONARAN, Z. A. (2005). AB Sürecinde Eğitim ve Eğitimin Ekonomiye Etkisi (Türkiye- Avrupa Analizi), Milli Eğitim Dergisi, 33(167).
• ÖZMUSUL, M. (2012). Eğitim ve Yetiştirme 2020 Stratejisi: Hedef Göstergelere Göre Ülkelerin Durumu. Journal of European Education, 2(1).
• PERAN, T.ve BİLİR, Y. (2007). Kalkınmada İtici Bir Güç: Eğitim. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 132-141.
• STEVENS, P. ve WEALE, M. (2003). Education and Economic Growth. National Institute of Economic and Social Research, London.
• ŞAHİN, S. ve ASLAN, N. (2008). İlköğretim Okul Yöneticilerinin Stratejik Planlamaya İlişkin Görüşleri Üzerine Nitel Bir Çalışma (Gaziantep İli Örneği). Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1), 172-189.
• ŞAHİN, E. ve ÖZTEKE, H. Ç. (2003). 1980-2000 Yılları Arası Hükümet Programlarında İlköğretim. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, XVII(1)
• TAŞ, U. (2007). Türkiye’de Kalkınma Planları Işığında Eğitimin Kalkınmadaki Rolü. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İktisat Ana Bilim Dalı.
• TÜİK. (2010). Türkiye İstatistik Kurumu 2010 ADNKS (Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi).
• TUNÇ, M. (1997). Kalkınmada İnsan Sermayesi Yaklaşımları ve Türkiye’de İnsan Sermayesi Boyutunun Analizi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• TÜRK, E. ve ÜNSAL, N. (2007). Milli Eğitim Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı. Eğitimde Stratejik Planlama.
• TÜRKMEN, F. (2002). Eğitimin Ekonomik ve Sosyal Faydaları ve Türkiye’de Eğitim-Ekonomik Büyüme İlişkisinin Araştırılması. Ankara: DPT, Uzmanlık Tezi. Yayın no: DPT:2665.
• TÜRKMEN, B. ve ERGÜN, M. (1997). Türkiye’de Eğitim Planlaması ve Sorunları, Kastamonu Eğitim Dergisi, 3(4).
• ÜNSAL, N. (2008). Milli Eğitim Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı. MEB Stratejik Planlama Süreci (Bilgi Notu), Ankara.
• YILDIRIM, A. ve ŞİMŞEK, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.