Henri Pirenne’nin Hazreti Muhammed ve Şarlman ( Çev. Muhsin Önal Mengüşoğlu, Pınar Yayınları, 2012) isimli eserinde beşinci ile dokuzuncu yüzyıllar arasında incelediği ve ortaya koyduğu bulgu ve tezleri Kuzey Avrupa, Akdeniz ve Batı Asya bölgelerinde elde edilen güncel bilimsel veriler ışığında yeniden gündeme almak ve sınamaktır. Yazarların bunu yapmadaki en büyük motivasyonları ise Pirenne’nin eserini yazdığı dönemde, arkeolojinin 2018 yılındaki kadar geniş, teknik olarak gelişmiş ve bu bakımdan olayları daha ince ve derinlemesine inceleyen bir alan olmamasının yanında, Pirenne’nin eserini oluştuğu dönem ve öncesindeki bilim anlayışının arkeoloji ile ilişkisinin belirli bir amaç ve sınırlı bir kullanım içinde olmasıdır.