Neoklasik realizm, ortaya çıktığı 1990’lardan günümüze gerek realist uluslararası ilişkiler geleneği içerisinde gerekse uluslararası ilişkiler disiplini çapında pek çok hararetli ve bereketli tartışmaya kaynaklık etti. Başlarda, yalnızca yapısal realist (ya da neorealist) kuramın anomalilerini açıklamayı amaçlayan, sınırlı ve tamamlayıcı bir dış politika yaklaşımı olarak ortaya çıkan yaklaşım, sonrasındaki çalışmalarla daha bütünlüklü bir dış politika kuramına evirilmişti. Günümüzdeki çalışmalarsa, neoklasik realizmin artık uluslararası politikanın genelini açıklayabilen bir kuram haline geldiğini iddia etmektedir. Ripsman, Taliaferro ve Lobell tarafından yazılan Neoclassical Realist Theory of International Politics başlıklı eser, işte bu son iddianın ürünü olarak ortaya çıkmıştır.