Bu çalışma Türkiye’nin yükselen enerji ihtiyacına koşut olarak önemini artıran arz güvenliği ve kaynak çeşitliliği hususlarını, enerji tüketim trendini, fiyatlardaki gelişmeleri ve çevresel faktörleri ele almak suretiyle incelemektedir. Öncelikle küresel enerji kullanımının mevcut durumu ve gelecekteki eğilimi, petrol fiyatlarının seyri ve sektörü etkileyen çevresel etmen ve kıstaslar ortaya konmaktadır. Akabinde Türkiye’nin bu çerçevede nasıl bir enerji tüketim kompozisyonuna sahip olduğu ve olacağı, petrol fiyatlarındaki oynaklıktan nasıl etkilendiği, başta Kyoto olmak üzere çevresel kıstasların nelere yol açtığı ve açacağı, OECD ülkelerinin ortalamasına atıfla tanımlanmaktadır. Bu bölümün ardından petrol, doğal gaz, yenilenebilir ve nükleer enerjinin önemiyle, hidrokarbon sahibi ülkeler bir yanda, artan oranlarda enerjiye ihtiyaç duyan ülkeler diğer yanda olmak üzere, arz ve talep odaklı baskının jeopolitik anlamı ortaya konmaktadır. Çalışma, değişen şartlarda bütünsel bir stratejik yaklaşımın önemine dikkat çekerek, yeni enerji düzeni siyasetini neopolitik olarak kavramsallaştırmaktadır. Hemen ardından gelen bölüm, Türkiye için arz güvenliği ve kaynak çeşitliliği hususlarını neopolitik çerçevede fırsat ve tehditlere atıfla değerlendirmektedir. Sırasıyla petrol ve gaz, biyoyakıtlar ve nükleer enerjinin Türkiye nezdindeki neopolitik anlamı, güvenlik ve kalkınma hususlarına atıfla ortaya konmaktadır.

This paper analyzes Turkey’s energy supply security and resource diversity with regard to consumption patterns, price fluctuations and environmental pressures as their significance is increasing constantly in parallel with the rising demand. The paper introduces consumption trends, expectations on oil prices and the environmental criteria affecting energy sector first at global scale. It then elaborates Turkey’s position by indicating similarities and dissimilarities on its energy consumption patterns with regard to the average of OECD countries, indicates the economic burden of price fluctuations in different cases and discusses its interaction with environmental criteria such as Kyoto. This chapter is followed by a product centered analysis mainly on oil, natural gas, bio-energy and nuclear which aims at mapping Turkey’s futures within the new energy order (N.E.O.) characterized by actor (state and non-state), resource and supply diversification. Interaction between hydrocarbon countries on the one hand, energy demanding countries on the other, is elaborated with regard to rising pressure upon supply and demand sides. The study conceptualizes neopolitics to define a comprehensive strategy in this picture leading to a new power configuration based on energy. The paper finally elaborates Turkey’s initiatives and capabilities in terms of oil and gas transit, bio-fuel production and nuclear energy to indicate the link between neopolitics, security and development