Bu makale Sovyetler Birliği’nin dağılmasını izleyen dönemde Türkiye ile Tacikistan arasındaki ilişkileri incelemeyi amaçlamaktadır. İki ülke ilişkileri, 1991-1994 yılları arasında Tacikistan’in Türk/Türkî olmaması, ekonomik koşullarının olumsuzluğu, Tacik İç Savaşı ve bu ülkenin İran ve Rusya ile olan yakın ilişkisi nedeniyle kısıtlı kalmıştır. 1995-2003 arası dönemde ise iki ülke ilişkileri Tacikistan’ın Orta Asya coğrafyasının ayrılmaz bir parçası olduğunun Türkiye tarafından daha iyi anlaşılması, Tacik İç Savaşı’nın önemli bir siyasal uzlaşı ile sonuçlanması ve Tacikistan’ın bölgesel istikrar için vazgeçilmezliği gibi etkenler nedeniyle gelişmiştir. Türkiye-Tacikistan ilişkilerinde bugün gelinen nokta değerlendirildiğinde, bağımsızlığın hemen ardından gelen ilk yıllara oranla ilerleme olduğu, fakat bu ilerlemenin henüz istenen düzeyde gerçekleşmediği sonucuna varmak mümkündür.

This article aims to analyze the relations between Turkey and Tajikistan in the aftermath of the dissolution of the Soviet Union. The relations between these two countries remained rather limited in the period of 1991-1994 because Tajikistan was not Turkic, faced negative conditions, went through a civil war, and had closer ties with Iran and Russia. Between 1995 and 2003, however, these relations improved as Turkey better realized the fact that Tajikistan was both an inseparable part of Central Asian geography and critical for regional stability. Furthermore, in this period, Tajik Civil War ended with an important political reconciliation. It is concluded that although there has been a relative improvement in Turkish-Tajik relations since Tajikistan's independence, it has not yet reached to a satisfactory level.