Bu çalışmada çeşitli nedenlerden dolayı, farklı yolları kullanarak tek başına veya çocukları ile birlikte Türkiye’ye göç eden ve yalnız yaşayan Afgan göçmen kadınların yaşam hikâyeleri anlatılmaktadır. Yalnız yaşayan Afgan kadınların hikâyeleri anlatılırken, göç hikâyelerinin homojen olmadığını ve erkeklerden bağımsız uluslararası göç hareketlerinin bir parçası olduklarını ortaya koymak amaçlanmaktadır. Çalışmada İstanbul’un Zeytinburnu ilçesinde yaşayan belirli sayıda Afgan göçmen kadın nüfus üzerine odaklanılmıştır. Bu grup arasında bekâr kadınlar, eşi olmayan ve yalnız yaşayan anneler de yer almaktadır. Bu kadınların Türkiye’deki toplumsal uyum açısından çeşitliliklerinin ele alınmasının ve hikâyelerinin paylaşılmasının önemli olduğu düşünülmektedir. Dolayısıyla, feminist kuramın bakış açısını kullanarak ne, neden ve nasıl sorularına cevap bulmaya çalışılmıştır. Bu çalışmada nitel araştırma yöntemlerinden “derinlemesine görüşme” metodu kullanılarak verilerin analizi yapılmıştır. Daha anlamlı ve açık bilgi elde edebilmek için yazarın son üç yılda sahadan elde etmiş olduğu iş ve akademik tecrübeleri ile gözlemleri de kullanılarak araştırma sonuçlarına katkılar sağlanmıştır. Çalışma, yalnız yaşayan Afgan göçmen kadınların yaşam ve göç hikâyelerini otobiyografik tarih araştırması yaparak aktarmaktadır.