Bilgi Toplumuna Geçiş Sürecinde Kamuda Eğitim Sektöründeki Yöneticilere Yönelik Hizmet İçi Eğitim Stratejisi
Bu araştırmada, öncelikle bilgi toplumunun özelliklerinin neler olduğu, yöneticilik ve hizmet içi eğitimin nasıl etkilendiği ve bilgi toplumunda yöneticilere yönelik hizmet içi eğitim ile ilgili olarak niçin ve nasıl bir strateji izlenebileceği konuları değerlendirilmiş ve bu amaçla bir çalışma yürütülmüştür. Çalışmanın amacı, Kocaeli ilinde bulunan kamu eğitim kurumlarında görev yapan yöneticilerin hizmet içi eğitim stratejisine yönelik algılarını belirlemektir. Bu amaçla yürütülen araştırma vasıtasıyla ile elde edilen verilerin, Millî Eğitim Bakanlığının hizmet içi eğitim programlarının etkililiğinin artırılmasına, geleceğe yönelik etkili bir vizyon belirlemek adına hazırlanacak olan stratejilere katkıda bulunulması beklenmektedir. Araştırmanın kapsamını Kocaeli ilinde görev yapan kamu eğitim kurumlarında görev yapan hizmet içi eğitimlere katılmış olan yöneticiler oluşturmaktadır. Çalışmada, nitel bir yaklaşım benimsenmiştir. Çalışma grubunu 2018-2019 eğitim-öğretim yılında Kocaeli ilinde bulunan 24 eğitim yöneticilerinin oluşturturduğu araştırmada, amaçlı örnekleme yöntemlerinden maksimum çeşitlilik örneklemesi kullanılmıştır. Maksimum çeşitlilik örneklemesi kapsamında Kocaeli İl’inde bulunan en az bir mahalli ve merkezi hizmet içi eğitim almış 12 ilçeden her birinden 2 eğitim yöneticisi seçkisiz olarak belirlenmiştir. Ayrıca çalışma grubundaki eğitim yöneticilerinin Anaokulu, İlkokul, Ortaokul ve Liselerden eşit sayıda (6 yönetici) olması sağlanmıştır. Araştırmada elde edilen veriler araştırmacı tarafından içerik analizi yöntemi ile raporlaştırılmıştır. Araştırmada hizmet içi eğitimde planlamada başarıyı sağlamak için, ihtiyaç analizi yapılması; yer ve zaman planlamasının önemi; kontenjan sayısı; içerikteki çeşitlilik ve uygulanabilirlik planlama sürecini etkilediği belirlenmiştir.
Anahtar Kelimeler:
Yönetici, Eğitim Yöneticileri, Hizmet İçi Eğitim
In-Service Training Strategy for Managers in the Public Sector in the Process of Transition to Information Society
The aim of this study is to determine the perceptions of managers working in public education institutions in Kocaeli province on in-service training strategy. It is expected that the data obtained through the research conducted for this purpose will increase the effectiveness of the in-service training programs of the Ministry of National Education and contribute to the strategies that will be prepared in order to determine an effective vision for the future. The scope of the study is composed of managers who have participated in in-service trainings in public education institutions in Kocaeli. In the study, a qualitative approach was adopted. In the study group consisting of 24 school principals in the province of Kocaeli in 2018-2019 academic year, maximum diversity sampling was used. Within the scope of maximum diversity sampling, two school directors who received at least one local and central in-service training were randomly selected from each of the 12 districts in Kocaeli province. Moreover, it was ensured that the education managers in the study group were equal number (6 managers) from Kindergarten, Primary, Secondary and High Schools. The researcher reported the data obtained from the research with content analysis method. In order to ensure success in planning in-service training needs analysis; importance of place and time planning; number of places; diversity and content in the content affected the planning process.
Keywords:
Manager, training administrators, in-service training,
___
- Aydoğan, İ. (2002). MEB İlköğretim okulları yönetici ve öğretmenlerinin personel geliştirmeye ilişkin görüşleri (Kayseri İli Örneği) (Yayınlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Bağcı, N. ve Şimşek, S. (2000). Milli eğitim personeline yönelik hizmet içi eğitim faaliyetlerine genel bir bakış. Milli Eğitim Dergisi, 146, 9-12.
- Bilgin, K.U. (2004). Kamu performans yönetimi memur hak ve yükümlülüklerin performansa etkisi. Ankara: TODAİE.
- Boydak, M. (1999). Hizmet içi eğitim programlarının değerlendirilmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
- Canman, D. (1995). Çağdaş personel yönetimi. Ankara: TODAİE.
- Canman, D. (1999). İnsan kaynakları yönetimi. Ankara: Yargı Yayınları.
- Çetinkaya, T. Z. (1999). Milli eğitim bakanlığı merkez örgütünde ilk kademe yöneticilerine dönük olarak düzenlenen hizmet içi eğitim çalışmalarının ihtiyaç saptama açısından değerlendirilmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
- Çevikbaş, R. (2002). Hizmet içi eğitim ve Türk merkezi yönetimindeki uygulaması alan araştırması. Ankara: Nobel Yayıncılık.
- Ersen, H. (1997). Toplam kalite ve insan kaynakları yönetimi ilişkisi, verimli ve etkin olmanın yolu. İstanbul: Sim Matbaacılık.
- Gül, H. (2000). Türkiye’de kamu yönetiminde hizmet içi eğitim. Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(3), http://www.sbe.deu.edu.tr/adergi/dergi06/gul.html adresinden erişilmiştir.
- Gültekin, M. ve Çubukçu, Z. (2008). İlköğretim öğretmenlerinin hizmet içi eğitime ilişkin görüşleri. Sosyal Bilimler Dergisi, 19, 185-201.
- Karasar, N. (2016). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
- Kayabaş, Y. (2008). Öğretmenlerin hizmet içi eğitimde yetiştirilmesinin önemi ve esasları. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(12), 9-32.
- Kurt, M. (2004). Bilgi yönetimi ve teknoloji ilişkisi, http://www.bilgiyonetimi.com adresinden erişilmiştir.
- Madden, T. (2003). Okul yöneticileri ve öğretmenler için düzenlenen hizmet içi eğitim etkinliklerinin değerlendirilmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
- Onaran, O. (1967). Yönetici sınıfın eğitimi, Belçika, Fransa, İngiltere ve Türkiye. Ankara: TODAİE.
- Öztürk, M. ve Sancak, S. (2007). Hizmet içi eğitimin çalışma hayatına etkileri. Yaşar Üniversitesi Dergisi, 2(7), 761-794.
- Özyürek, L. (1981). Öğretmenlere yönelik hizmet içi eğitim programlarının etkililiği. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları, 102.
- Pehlivan, İ. (1997). Türk kamu kesiminde hizmetiçi eğitim sorunları araştırması. Verimlilik Dergisi. Ankara: Milli Prodüktivite Merkezi Yayını.
- Taymaz, H. (1992). Hizmet içi eğitim kavramlar, ilkeler, yöntemler. Ankara: Personel Eğitimi Geliştirme Merkezi Yayınları No: 3.
- Taymaz, H. (1997). Hizmetiçi eğitim. Ankara: Tapu Kadastro Vakfı Matbaası.
- Taymaz, A.H., Sunay, Y. ve Aytaç, T. (1997). Hizmet içi eğitimde koordinasyon sağlanması toplantısı. Milli Eğitim Dergisi, 133, 13-17.
- Tortop, N. (1994). Personel yönetimi (5. Baskı). Ankara: Yargı Yayınları.
- Tortop, N. (2005). Kamu personel yönetimi (İnsan kaynakları yönetimi). Ankara: Yargı Yayınevi.
- Tuncer, B. (2000). Hizmetiçi eğitimin toplam kalite yönetimindeki yeri ve bir uygulama (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.
- Tutum, C. (1979). Personel yönetimi. Ankara: TODAİE.
- Uçar, R. ve İpek, C. (2006). İlköğretim okullarında görev yapan yönetici ve öğretmenlerin MEB hizmet içi eğitim uygulamalarına ilişkin görüşleri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(1), 34-53.
- Ünsar, S. (2003). İnsan kaynakları yönetiminde oryantasyon eğitimi. Mercek Dergisi, 8(29).
- Wooden, S., & Babtiste, N. (1990). Pres/ İn service training requires planning. Day Care and Early Education, 18, 34-36.
- Yıldırım, A. (2008). Effectiveness of in-service training programs in Turkey. A.M. Sünbül and Ö. Demirel (Ed.), Further Education in the Balkan Countries. Konya: Eğitim Kitabevi.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Başlangıç: 2018
- Yayıncı: Durmuş BURAK