ARJANTİN TANGO DANSINDAKİ DOĞAÇLAMA OLGUSUNUN DANSÇI BAKIŞ AÇISI İLE ARAŞTIRILMASI VE VİDEO ANALİZ PROGRAMI İLE GÖSTERİLMESİ

1880-1900 yılları arasında Buenos Aires-Arjantin ve Montevideo-Uruguay şehirlerinde kültürel çeşitliliğin sonucu olarak ortaya çıkan Arjantin Tango dansının, kendine özgü bazı özellikleri vardır. Bu özelliklerin belki de en önemlileri dans sırasında hareketin ertelenebilmesi ve doğaçlamadır. Çalışmadaki amaç, Arjantin tango dansındaki doğaçlama olgusuna dansçı temelinde açıklama getirmek ve bu olgu ile yapılan dansı hareket desenleri üzerinden göstermektir. Doğaçlama olgusunun dansçı temelinde incelenmesi için nitel araştırma yöntemlerinden yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmıştır. Danstaki doğaçlama olgusunun hareket desenleri üzerinden gösterilmesi de Tracker video analiz programı kullanılarak yapılmıştır. Dansçıların danslarını icra ederken etkilendikleri etmenlerin dansa olan etkisini araştırmak amacıyla yeni bir “yarı yapılandırılmış dansçı formu” geliştirilmiş ve 11 sorudan oluşan bu form çeşitli deneyim seviyelerindeki 30 dansçıya uygulanmıştır. Yarı yapılandırılmış dansçı formunun katılımcılara uygulanması ile elde edilen veriler kullanılarak, dansçıların hareketlerine etki eden etmenler incelenmiştir. Arjantin tango dansındaki doğaçlama olgusunun, gelişen hareket desenleri üzerinden gösterilmesi amacıyla üç farklı deneme yapılmıştır. Tekrar sayısının, farklı çiftlerin ve tango müziğinin etkisinin incelendiği bu deneme sonuçları, sosyal amaçlı yapılan Arjantin tango dansının belirli bir koreografiye göre yapılmadığını göstermektedir. Dans anlık olarak çeşitli etmenlere bağlı olarak değişmekte ve doğaçlama olarak icra edilmektedir. Yaptığımız çalışma, Arjantin tango dansındaki doğaçlama olgusuna bilimsel bir yaklaşım getirmesi ve buna etki eden etmenlerin araştırılması yönüyle tamamen özgün olup, Arjantin tango dansındaki doğaçlama etkisinin anlaşılmasına ışık tutacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Arjantin Tango, Doğaçlama, Dansçı Formu, Dans, Tracker

INVESTIGATION OF IMPROVISATION PHENOMENON IN ARGENTINE TANGO DANCE ON THE BASIS OF DANCER AND ITS DEMONSTRATION WITH VIDEO ANALYSIS PROGRAM

Argentine Tango dance, which emerged as a result of cultural diversity in the cities of Buenos Aires- Argentina and Montevideo-Uruguay between 1880-1900, has some peculiar features. Perhaps the most important of these features is the delay of movement and improvisation during dance. The aim of the study is to explain the improvisation phenomenon in Argentine tango dance on the basis of a dancer and to show the dance with this phenomenon through movement patterns. Semi-structured interview technique, one of the qualitative research methods, was used to examine the improvisation phenomenon on the basis of a dancer. Demonstration of the improvisation phenomenon in dance was done using the Tracker video analysis program. A new “semi-structured dancer form” was developed to investigate the effect of the factors that the dancers were influenced while performing their dance, and this form consisting of 11 questions was applied to 30 dancers with various experience levels. Using the data obtained by applying the semi-structured dancer form to the participants, the factors affecting the movements of the dancers were examined. Three different attempts were made to demonstrate the improvisation phenomenon in Argentine tango dance over the developing floor patterns. These trial results, which examine the number of repetitions, the effect of different couples and tango music, show that Argentine tango dance performed for social purposes is not performed according to a certain choreography. Dance changes momentarily due to various factors and is performed improvisedly. Our study is completely original in terms of bringing a scientific approach to the improvisation phenomenon in Argentine tango dance and investigating the factors affecting it, and will shed light on the understanding of the improvisation effect in Argentine tango dance.

Keywords:

Argentine Tango, Improvisation, Dancer Form, Dance, Tracker,

PDF

___

Aricó, H. (2005). Traditional Tango - 1ra Ed. - Buenos Aires: El Autor, ISBN 987-43-9394-7. Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: PegemA. ISBN 978-9944-919-28-9.
Aydınoğlu, O. (2011). Toplumsal Cinsiyet Rolleri Açısından Tango’nun Diyalektiği. Porte Müzik ve Dans Araştırmaları Dergisi, 2(3), 1-12.
Bender T., Boztaş M., Köseoğlu E. ve Köseoğlu K. (2016). Sanatçı Aşkının Sanatsal Yaratma Sürecine Etkileri Ve Eserlerdeki Yansımaları. İdil, 5 (23), s.879-893.
Çevik, K. (2008). Tiyatroda yeni eğilimler: Doğaçlama tiyatro. Tiyatro Araştırmaları Dergisi. 25. 6 Aralık 2020 http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/13/980/12004.pdf
Dinçakman, B. (2015). Pina Bausch Açısından Dansta Doğaçlama. Yaratıcı Drama Dergisi, 10(1), 31-38. DOI: 10.21612/yader.2015.003
Engin, Ö. (1997). Passionate A History of the Dance. trans: Tubitak Publications, April 18.
Farsi, C. (2010). Mathematical Models for Argentine Tango. Bridges 2010. Mathematics, Music, Art, Architecture, Culture. Retrived 6 December 2020 from https://archive.bridgesmathart.org/2010/bridges2010-415.pdf
Guillermoprieto, A. (2003). And They Still Tango. National Geographic, Vol. 204, No 6. ISSN 0027-9358,
Hess, R. (2007). Tango. Ankara: Dost Yayınları. Türkçe çevirisi; Işık Ergüden. ISBN 975-298-301-4 Jaeck, L. M. (2003). The Body as Revolutionary Text: The Dance as protest literatüre in latin America. Ciencia ergo sum, vol. 10-1, marzo-junio. ISSN 1405-0269
Karaevli, D. (2013). Arjantin Ülke Raporu, Ankara Üniversitesi Latin Amerika Çalışmaları Araştırma ve Uygulama Merkezi. 6 Aralık 2020 https://doczz.biz.tr/doc/448/arjantin-%C3%BClke-raporu-%E2%80%93-haziran-2013
Kırkan, S. (2015). Dans Hareketi Verilerinin Sayısal Ortamda Forma Dönüştürülmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İTÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü. 6 Aralık 2020 http://hdl.handle.net/11527/13120
Link, K. Q. (2009). A Thesis, Culturally Identifying the Performance Practices of Astor Piazzolla’s Second Quınteto. Unpublished Master Thesis. University of Miami Musman, M. (2010). World of Dance: Latin and Caribbean Dance. Chelsea: House Publishing. ISBN 978-1-4381-3372-0 (e-book).
Nakano, Y., & Okada, T. (2012). Process of Improvisational Contemporary Dance. Proceedings of the Annual Meeting of the Cognitive Science Society, 34. Retrieved 6 December 2020 from https://escholarship.org/uc/item/40739507
Nielsen, C. S., & Mariotto, J. G. (2005). The Tango Metaphor the Essence of Argentina’s National Identity. Int. Studies of Mgt. & Org., vol. 35, no. 4, Winter, pp. 8–36. ISSN 0020–8825 / 2006
Olszewski, B. (2008). El Cuerpo del Baile: The Kinetic and Social Fundaments of Tango. Body & Society. Vol. 14 No. 2. Protopapadakis E., Grammatikopoulou A., Doulamis A., Grammalidis N. (2017). Folk Dance Pattern Recognıtıon Over Depth Images Acquıred Vıa Kınect Sensor. The International Archives of the Photogrammetry, Remote Sensing and Spatial Information Sciences, Volume XLII-2/W3. Retrieved 6 December 2020 from https://core.ac.uk/reader/193486100
Savigliano, M. E. (2010). Critical Essays: Notes on Tango (as) Queer (Commodity). Anthropological Notebooks. 16 (3): 135–143. ISSN 1408-032X. Tracker. (2019). Video analiz ve modelleme aracı. 6 December 2020 https://physlets.org/tracker
UNESCO (Culture Sector). (2009). Tango: Decision of the Intergovernmental Committee: 4.COM 13.01. Retrieved 6 December 2020 from https://ich.unesco.org/en/RL/tango-00258
Yiğit, G. (2017). Çatışma Kavramın Carlos Saura’nın Tango Belgeseli Bağlamında İncelenmesi. Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi. Haliç Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tiyatro Yüksek Lisans Programı.
Wee, L. K., Tan K.K., Leong T. K. and Tan, C. (2015). Using Tracker to understand ‘toss up’ and free fall motion: a case stud. Phys. Educ. 50-43.