Değişen ve gelişen yenidünya düzeni ile birlikte eğitim-öğretim de sürekli değişim ve gelişim göstermektedir. Bu gelişimle birlikte çağdaş öğrenme ve öğretme yaklaşımları öğrenci merkezli eğitim sistemine, araştırma-inceleme yoluyla öğretmeye, yaparak-yaşayarak öğrenmeye vurgu yapmaktadır. Bu çerçevede eğitim-öğretimde öğrencilerin ilgi ve ihtiyaçlarını dikkate almak, öğrenci beklentilerine uygun öğrenme-öğretme yaşantıları düzenlemek önemli bir ihtiyaç olmuştur. Bu ihtiyaç Din eğitimi için de böyledir. Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersi için hem program geliştirme sürecinde, hem de dersin uygulama aşamasında öğrencilerin beklentilerini belirlemek gerekmektedir. Bu araştırma eğitim ve öğretimde önemli unsurlardan biri olan ve din öğretimi açısından düşünüldüğünde belki de eğitimin en önemli unsuru olarak ifade edebileceğimiz öğrenciler üzerine yapılan bir alan araştırmasıdır. Araştırmamız Afyonkarahisar ilinde orta öğretimde  (Lise) öğrenim gören öğrencilerle gerçekleştirilecek bir nicel araştırmadır. Araştırmamızda evren Lise 1-2-3-4. sınıf öğrencilerini temsil edecek şekilde bir örneklem grubundan nitelikli atama (amaçlı örnekleme) yöntemine göre seçilmiştir.Öğrencilerin Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersi programına yönelik tutum düzeyleri, kendi görüşlerine dayalı olarak Likert tipi beşli derecelendirme ölçeğiyle toplanmıştır. Her tutum ifadesi için “tamamen katılıyorum”, “katılıyorum”, “kararsızım”, “katılmıyorum” ve “kesinlikle katılmıyorum” düzeyleri kullanılmıştır. Öğrencilerin belirtilen katılım düzeyleri toplam puanlar kullanılarak değerlendirilmiştir. Bunun için katılım düzeylerine ilişkin toplam puanlar hesaplanmış, bu değerler 1’den başlayarak büyükten küçüğe sıralanmıştır. Her bir katılım düzeyine ait ortalama puanlar kullanılarak, öğrencilerin o katılımlara hangi düzeylerde sahip olduğu ölçeklendirilmiştir. Ayrıca öğrencilerin Lise 1,2,3 ve 4. Sınıflar için mevcut programa katılım düzeyleri belirlenmiş, bulgular yorumlanmıştır.