Bu çalışma, tarihi süreç içerisinde Türk Muhasebe Sistemine yön veren kanuni düzenlemeleri ve vergi kanunlarıyla getirilen düzenlemelerin tek düzen muhasebe sistemine geçiş öncesi ve sonrası etkisini irdelemeyi amaçlamaktadır. Ayrıca çalışmada tarihi süreç içerisinde bir meslek olarak muhasebeciliğin oluşumunu da incelenmektedir. Tarihi süreç içerisinde muhasebenin gelişimi üç bölüme ayrılarak incelenmiştir. Bunlardan birinci dönem 1850-1925 dönemi, ikinci dönem 1926-1994 dönemi, 1994 sonrası tekdüzen hesap planına geçiş dönemidir. Bu dönemler içerisinde Türk Ticaret Kanunu ve Vergi Usul Kanunu muhasebe hukukunun temel hukuki düzenlemelerini oluşturmaktadır. Her iki kanunda, mükelleflerin tutacakları defterler ve kayıt nizamına ilişkin hükümler bulunmakladır. Bununla birlikte muhasebe sisteminin gelişimi vergi sisteminin gelişimi ile paralellik arz ettiği görülmüştür. 1994 yılında tek düzen hesap planına geçilmesi ile birlikte bilanço usulünde kayıt tutan mükellefler açısından tek bir hesap planı öngörülmüş ve mükelleflerin tüm bu işlemlerini bu hesap planı çerçevesinde kaydetmesi zorunluluğu getirilmiştir. Böylelikle hem mükelleflerin işlemlerinin takibi ve anlaşılırlığı vergi idaresi tarafından sağlanmış hem de vergiye tabi olan işlem ve vergiye tabi olmayan işlemlere ilişkin kayıtların takibi daha kolay hale gelmiştir. Vergi idaresi gelişen süreç içerinde yayınladığı muhasebe sistemi uygulamaları genel tebliğleri ile işletmelerin mali tablolarının oluşturulmasında yönlendirici olmaya devam etmektedir. Ancak tek düzen muhasebe sistemine geçiş döneminde yasal olarak atılması gereken adımların, alınması gerekli önlemlerin, avrupa uygulamasının gerisinden takip edildiği görülmüştür.