Dîvân şiirinde âhenk oldukça önemli bir kavramdır. Şairler âhenkli sözler söyleyebilmek için büyük ölçüde kafiye, redif ve vezin gibi ritmiksel akışkanlığı sağlayan biçimsel unsurların yanında söz sanatları ve mazmunlara da başvurmuşlardır. Bu sebeple böyle bir sanat anlayışına sahip olan şairler için önemli olan söylenilen şey değil söyleyiş tarzıdır. Bu anlayış doğrultusunda eserlerini oluşturan dîvân şairleri, gazellerinin sadece bir beyitinde bu âhenkli havayı oluşturabilmesi onları başarılı kılmıştır. Dîvân edebiyatında şiir, varlığını musiki ile birlikte sürdürür. Klasik Türk musikisinin büyük oranda sese dayandığı da göz önüne alındığında şiir ile musiki arasındaki bağın hangi boyutlarda olduğu daha iyi anlaşılır. Şairler, söz sanatlarını büyük bir ustalıkla kullanmış ve âhenkli söz söylemek için adeta yoğun çaba sarf etmişlerdir. Bunun yanı sıra beyitler arasındaki bağlantıyı sağlamak ve gazelin tümünde anlamı kuvvetlendirmek amacıyla sık sık söz sanatlarına başvurmuşlardır. Cinas, iştikak, müşakele, kalb, reddü’l ‘acz ve tekrir söz sanatlarına dayalı ahengi sağlayan başlıca unsurlar olarak karşımıza çıkmaktadır.   Biz bu çalışmamızda XVI. yüzyılın en önemli şairleri arasında yer alan Hayâlî Bey’in dîvânında yer alan gazellerden, kısmen tarayıp, örnekler vererek söz sanatlarına dayanan âhenk unsurları bakımından inceleyip tarafımızdan bir değerlendirme yapacağız. Çalışmamızda Ali Nihat Tarlan’ın Akçağ yayınları tarafından 1992 yılında hazırlanıp basılan “Hayâlî Bey Dîvânı” isimli eserini kaynak olarak aldık. 

Harmony in Dîvân poetry is a very important concept. In order to be able to say harmonious words, poets have resorted to the arts and mazmuns –special words use in dîvân’s poetry- besides the formal elements which provide rhythmic fluids such as rhyme, redif and vein to a great extent. For this reason, what is important for poets who have such an understanding of art is not what is said but the way of saying it. The Dîvân poets who made up their works in this direction succeeded in making this harmonious air in only one coupler of the gazelles. Poetry in Dîvân literature continues its existence with music. Given the fact that classical Turkish music is based on a great deal of sense, it is better to understand the dimensions of the connection between poetry and music. The poets have used the art of speech with great mastery and have made intensive efforts to speak harmoniously. In addition to this, they frequently applied to the arts to provide connections between the couplets and strengthen the meaning throughout the bazaar. The main opposition emerges as the main elements which provide harmony based on the arts of cinas, izişakak, soubak, kalb, reddü'l 'acz and tekrir. In this study, we will examine the gazelles in the Dîvân of Hayâlî Bey, one of the most important poets of the 16th century, in terms of the harmonies made on the basis of the vocabulary and make an assessment from us. In our work we have taken as a reference the work named "Hayâlî Bey Dîvânı" which was prepared and published in 1992 by Akçağ publications of Ali Nihat Tarlan.