İslam hukuku (şeriat) ile örf arasındaki bağlantının analizine dayanan bu çalışma, kişisel ve sosyal meselelerinin çağdaş Suudi ve İran hukuk yaklaşımlarında nasıl ele alındığını belirtmektedir. Bu tezdeki ana amaç örf ile yasal hukuk kanunlarının otoritesi arasındaki etkileşimi vurgulamak ve genel olarak sosyal ilişkilere özel olarak evliliğe ait olan şeriat hükümleri için analitik bir çerçeve geliştirmektir. Çalışmada, Suudi-Hanbeli ve İranlı-Caferi alimlerin örfün şeriattaki statüsüne yönelik yaklaşımları; metodolojik bakış açısı (klasik ve çağdaş), alimlerin şer‘i fikirleri (fetvalar) ve mahkeme hakimlerinin kararları (ahkam) olmak üzere üç ayrı kategoride karşılaştırılmıştır.

This research is an analysis of the connection between Islamic law (sharī‘a) and custom (‘urf); it proposes to identify how personal and social issues are treated within contemporary Saudi and Iranian legal approaches. The primary objective is to emphasise the interaction between custom and textual authority, and to develop an analytical framework of shar‘ī rules: namely, those that pertain to social relations in general and marital issues in particular. The study compares approaches adopted by Saudi-Ḥanbalī and Iranian-Ja‘farī scholars towards the shar‘ī status of ‘urf in three particular categories; the methodological perspective (classic and contemporary), the shar‘ī opinions of scholars (fatwā) and the court verdicts of judges (aḥkām).