VAN DEPREMİ SONRASI DUYGUSAL, BİLİŞSEL VE DAVRANIŞSAL TEPKİLER: POLİS ÖRNEKLEMİ İNCELEMESİ

Bu çalışma, Van Depremi sonrasında kentte çalışmaya devam eden polis memurların depreme yönelik duygusal, bilişsel ve davranışsal tepkileri, afet sonrası günlük yaşamlarındaki değişimleri ve farkındalık düzeylerini değerlendirmektir. Araştırmada, Van İlinde görevli 203 polis memuruna araştırmacılar tarafından hazırlanan anket formu uygulanmıştır. Çalışma verileri, hasar görme seviyesine, deprem riskini bilme durumuna, mal kaybı yaşama durumuna göre tek yönlü varyans analizi ve t testi kullanarak, incelenmiş, günlük alışkanlıklar, yaşamdan beklentiler, kabus görme, dini tutum, yaşamın anlamı ve psikolojik sağlık sorunları yaşama düzeylerinde farklılık bulunmuştur. Deprem sözcüğü anlam gruplarına göre incelendiğinde, kaderci atıf grubunda bilimsel atıf grubuna göre yüksek tepki ortalamaları gözlenmiştir

Emotional, Cognitive and Behavioral Reactions After Van Earthquake: Examination of Police Sample

Emotional, Cognitive and Behavioral Reactions After Van Earthquake: Examination of Police Sample The emotional, cognitive and behavioral responses of the police personnel in Van after the earthquake and their daily life changes and awareness are evaluated in this study. In the research a questionnaire was applied to 203 Van City Police Department personnel. The results showed some differences of daily habits and expectations, nightmares, religious attributions, meaning of life and psychological problems in terms of damage level, earthquake risk knowledge and property loss. After examining the word “earthquake” according to the attribution groups, it was observed that the fatalistic attribution groups have higher response means than the scientific attribution groups

PDF

___

Abdollahi, M. K. (2002). Understanding police stress research. Journal of Forensic Psychology Practice, 2(2), 1-24.
Caia G., Ventimiglia F. ve Maass A. (2010). Container vs. dacha: The psychological effects of temporary housing characteristics on earthquake survivors. Journal of Environmental Psychology 30, 60– 66
Darensburg, T., Andrew, M. E., Hartley, T. A., Burchfiel, C. M., Fekedulegn, D. ve Violanti J. M. (2006) Gender and Age Differences in Posttraumatic Stress Disorder and Depression Among Buffalo Police Officers. Traumatology, 12 (3), 220-228.
Efe, R. ve Demirci, A. (2001). Gölcük 1999 Depreminde Zemin ve Yer şekil Özelliklerinin Şiddet ile Hasar Dağılışına Etkisi. Türk Coğrafya Dergisi, 36, 1-15.
EM-DAT, (2009). The OFDA/CRED International Disaster Database. Universite´ catholique de Louvain—Brussels—Belgium. Available www.emdat.be. Accessed 26 August 2009.
Karancı, A. N. (2011). Tabanlı-Van (23 Ekim 2011) ve Edremit-Van (9 Kasım 2011) Depremleri İnceleme Raporu 25-27 Kasım 2011, Ankara, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Afet Yönetimi Uygulama ve Araştırma Merkezi.
Kasapoğlu A. ve Ecevit M. (2003). Impact of the 1999 East Marmara Earthquake in Turkey. Population and Environment, 24(4), 339-358.
Knack J. M., Chen Z., Williams K. D., ve Jensen-Campbell L. A. (2006). Opportunities and Challenges for Studying Disaster Survivors. Analyses of Social Issues and Public Policy, 6(1), 175-189.
Neisser, U., ve Harsch, N. (1992). Phantom flashbulbs: False recollections of hearing the news about Challenger. In E. Winograd & U. Neisser (Eds.), Affect and accuracy in recall: Studies of “flashbulb” memories (p.9-31). New York: Cambridge University Press.
Neisser, U., Winograd, E., Bergman, E. T., Schreiber, C. A., Palmer, S. E. ve Weldon M. S. (1996). Remembering the Earthquake: Direct Experience vs. Hearing the News. Memory, 4 (4), 337-357
McClure J., Sutton R. M. ve Wilson M. (2007). How information about building design influences causal attributions for earthquake damage. Asian Journal of Social Psychology, 10, 233–242.
Prati G., Catufi V. ve Pietrantoni L. (2012). Emotional and behavioural reactions to tremors of the Umbria–Marche earthquake. Disasters, 36(3): 439−451.
Prati G. ve Pietrantoni L. (2009). Optimism, Social Support, and Coping Strategies As Factors Contributing to Posttraumatic Growth: A Meta-Analysis. Journal of Loss and Trauma: International Perspectives on Stress & Coping, 14(5), 364-388.
Sarp N. ve Tosun A. (2011). Duygu ve Otobiyografik Bellek. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 3(3),446-465.
Solak N. ve Göregenli M. (2009).Yoksulluğa İlişkin Nedensel Atıflar Ölçeği’nin Geliştirilmesi ve Psikometrik Özelliklerinin Değerlendirilmesi. Türk Psikoloji Yazıları, 12 (24), 72-89.
Şahin, C. ve Sipahioğlu, Ş. (2003). Doğal Afetler ve Türkiye, 2.bs, Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
Tierney, K. J. (1989). The social and community contexts of disaster. In R.Gist & Lubin (Ed). Psychosocial aspects of disaster. (p.11-39). New York: JohnWiley & Sons.
Tuna, K., Parin, S. ve Tanhan, F. (2012). Van Depremi Sosyo-Ekonomik ve Psikolojik Durum Tesbiti Araştırması Sosyolojik Gözlem Raporu. Çocuk Vakfı Raporları: 15, İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları.
Uyar, S. (2007), Afet ve Psikiyatrik Bozukluklar, Mehmet Eryılmaz ve Ufuk Dizer (Editörler), Afet Tıbbı, (s. 937-947), Ankara: Ünsal Yayınları.
Xiong K., Chaojie L. ve Ningxiu L. (2010). Social support and Quality of Life: a cross-sectional study on survivors eight months after the 2008 Wenchuan earthquake. BMC Public Health, 10, 573-584.
Violanti, J. M., Andrew, M., Burchfiel, C. M., Hartley, T. A., Charles, L. E.,
ve Miller, D. B. (2007). Post-traumatic stress symptoms and cortisol patterns among police officers. Policing: An International Journal of Police Strategies & Management, 30(2), 189-202.