İLKOKUL ÖĞRENCİLERİNİN SINIF İÇİ ETKİNLİK DÜZEYLERİ İLE DUYGUSAL ZEKÂ PUANLARI ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ

Sınıf içi etkinlikler, eğitimin amacı açısından büyük önem taşımaktadır. Eğitimde istenilenhedeflerin gerçekleştirilmesi, sınıf içi etkinliklerin etkililik derecesi ile birebir ilişkilidir. Buaçıdan bakıldığında, sınıf içindeki öğrenme ortamında yürütülen etkinliklerindeğerlendirilmesi büyük önem taşımaktadır. Buradan hareketle bu araştırmanın konusu,ilkokul öğrencilerinin sınıf içi etkinlik düzeyleri ile duygusal zekâ puanları arasındakiilişkinin incelenmesidir. Bu araştırmada nicel araştırma modellerinden ilişkisel ve betimseltarama modelleri kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini Balıkesir İli Gönen ilçesindeilkokula devam eden 169’u kız, 195’i erkek toplam 364 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada39 maddelik sınıf içi etkinlik ölçeği ve 33 maddelik duygusal zekâ ölçeği de kullanmıştır.Yapılan basit doğrusal regresyon analizi sonucuna göre, öğrencilerinin sınıf içi etkinlikdüzeyleri, öğrencilerin duygusal zekâ düzeylerinin pozitif yönde önemli bir yordayıcısıolarak tespit edilmiştir.

INVESTIGATION OF THE RELATIONSHIP BETWEEN CLASSROOM ACTIVITY LEVELS AND EMOTIONAL INTELLIGENCE POINTS OF PRIMARY SCHOOL STUDENTS

Class activities are of great importance for education. The achievement of the desired goals in education is correlated with the effectiveness level of the class activities. From this point of view, the evaluation of the activities carried out in the classroom learning environment is of great importance. The current study aims to examine the relationship between the level of activity in the classroom and the emotional intelligence scores of elementary school students. The sample of the study consists of 364 students (169 females; 195 males) who attended primary school in the district of Gönen, Balıkesir province. In this quantitative study, relational survey and descriptive models were used. The study used a 39-item in-class activity scale and a 33-item emotional intelligence scale. Simple linear regression analysis results showed that the level of activity level of students in the classroom was an important predictor of positivity of students' emotional intelligence levels.

PDF

___

Acar, C. (2005). Aktif öğrenmenin matematik başarısı üzerine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Van.
Aksoy, S. (2000). Öğrencilerin derse katılımını sağlamanın yolları. Eğitim Ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 15(3), 28-40.
Aksu, H. H (2005) . İlköğretimde aktif öğrenme modeli ile geometri öğretiminin başarıya, kalıcılığa, tutuma ve geometrik düşünme düzeyine etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Akyıldız, Z. (2017). Liseli ergenlerde bağlanma düzeyleri ile duygusal zekâ arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmış yüksek lisans tezi. Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Ayman, B. (1997). Liderlikte Duygusal Zekâ: Yönetim ve Organizasyonlarda Duygusal Zekâ. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Baloğlu, N. (2002). Etkili Sınıf Yönetimi. Ankara: Baran Ofset Matbaacılık.
Baltaş, Z. (2006). Duygusal Zekâ. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Başal, H. A. (2001). Çocuklar için sınıf içi etkinlik ölçeğinin geliştirilmesi, güvenirliği ve geçerliği. Uludağ Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(1), 49-63.
Başar, H. (1998). Sınıf Yönetimi. (4. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım
Bridge, B. (2003) . Duyguların Eğitimi. İstanbul: Beyaz Yayınları.
Coşkun, I. (2017). İlkokul birinci kademe öğrencilerinin anne tutumu, benlik saygısı ve duygusal zekâ düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmış yüksek lisans tezi. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Çalışkan, F. (2005). İlköğretim dördüncü sınıf sosyal bilgiler dersinde aktif öğrenme yöntemlerinden çözümlemeli öykü yönteminin öğrencilerin akademik başarılarına, tutumlarına ve aktif öğrenme düzeylerine etkisi. Yayınlanmış yüksek lisans tezi. Mustafa Kemal Üniversitesi, Hatay.
Çakmak, M. (2003). Sınıf Ortamı Ve Grup Etkileşimi, Editör: L. Küçükahmet, Sınıf Yönetiminde Yeni Yaklaşımlar, (ss:23-41), Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Çullu, F. (2003). Aktif öğrenmenin yüklemeler, başarı ile hatırda tutma üzerindeki etkileri ve öğrenci görüşleri, Yayınlanmış yüksek lisans tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim B,ilimleri Enstitüsü, İzmir.
Delikoyun, D. (2017). Üniversite öğrencilerinde duygusal zekâ ve benlik saygısı arasındaki ilişki. Yayınlanmış yüksek lisans tezi. Hasan Kalyoncu Üniversitesi. Gaziantep.
Demircan, Y. (2014). 5. sınıf öğrencilerinin sınıf içi etkinlik ve akademik başarı düzeylerine göre özdüzenleme stratejileri ve motivasyonel inançlarının incelenmesi. Yayınlanmış yüksek lisans tezi. Mersin Üniversitesi. Mersin.
Demirci, C. (2003). Etkin öğrenme yaklaşımının erişiye etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25, 38-47.
Düzgün, E. (2004). Mimari tasarım eğitiminde "başarı yönelimi" nin ölçülmesi. Yayınlanmamış Doktora tezi. Yıldız Teknik Üniversitesi, İstanbul.
Ergün, O. (2002). Eğitim ve yönetimde yeni yaklaşımlar. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 27. 13-17.
Gezgin, N. (2009). Gezici anaokulu projesi’nin ilköğretim öğrencilerine etkisi. EJournal Of New World Sciences Academy, 4(2), 620-631.
Goleman, D. (1996). Emotional Intelligence: Why It Can Matter More Than IQ. London: Cox & Wyman Ltd.
Goleman, D. (2001). Duygusal zekâ neden IQ’dan daha önemlidir? Çev. B. S. Yüksel. İstanbul: Varlık Yayınları.
İşeri, İ. (2016). Lise öğrencilerinin duygusal zekâ düzeyleri ile sosyal duygusal öğrenme becerileri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Yayınlanmış yüksek lisans tezi. Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Sakarya.
Karabulut, A. (2012). Duygusal zekâ: Baron ölçeği uyarlaması. Yayınlanmış yüksek lisans tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. İzmir.
Karasar, N. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık
Kırtıl, S. (2009). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin duygusal zekâ düzeyleri ile yaşam doyumu düzeylerinin incelenmesi. Yayınlanmış yüksek lisans tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi. İzmir.
Kıyıcı, G. (2004). Aktif öğrenme ve bilgisayar destekli öğretim. Web: www.ef.sakarya.e du.tr/dergi/efd ergisayi8.pdf. 25.12.2017 tarihinde erişildi.
Kohen, L. (2006). Etkili sınıf yönetimi için uygun sınıf ortamının yaratılmasında öğrenci ve öğretmen beklentileri. Yayınlanmış yüksek lisans tezi. Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Kulaksızoğlu, A. (2004). Ergenlik Psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Küçükkaragöz,H., Aydın, A. B. ve Yurdabakan, İ. (2016). Ergenler için duygusal zekâ ölçeği: geçerlik ve güvenirlik çalışması, 6th World Congress on Educational and Instructional Studies- WCEIS 2017 (6'ıncı Eğitim ve Öğretim Çalışmaları Dünya Kongresi- WCEIS 2017) 26-28 October/ Ekim 2017 Antalya / Turkey
Künkül, T. (2008). Öğrencilerin sınıf içi etkinliklere katılım düzeyleri ile algıladıkları sınıf atmosferi arasındaki ilişki. Yayınlanmış yüksek lisans tezi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Adana.
Maboçoğlu, F. (2006). Duygusal zekâ ve duygusal zekânın gelişimine katkıda bulunan etkenler. Yayınlanmış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
Mammadov, E. (2015). Duygusal zekâ ile akademik başarı ilişkisi: turizm lisans öğrencileri üzerine araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Adnan Menderes Üniversitesi, Aydın.
Mayer, J. D., Salovey, P. & Caruso, D. R. (2000). Emotional Intelligence as Zeitgeist, as Personality, and as a Mental Ability. Editör: R. Bar-On & J. D. A. Parker. Handbook of Emotional Intelligence, California: Jossey-Bass.
Mencik, Y. (2017). Lise öğrencilerinin duygusal zekâ ile akademik başarılarının bazı demografik değişkenlere göre incelenmesi. Yayınlanmış yüksek lisans tezi. Nişantaşı Üniversitesi. İstanbul.
Narlı, S. (2005). Geliştirilen başarı testi ile geleneksel ve aktif öğrenme yöntemlerinin sayısal denklik konusu öğretiminde başarıya etkisinin değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Nas, R. (2000). Hayat Bilgisi ve Sosyal Bilgiler Öğretimi. Bursa: Ezgi Kitapevi.
Nimsi, E. (2006). İlköğretim ikinci sınıf öğrencilerinin ana-baba tutumları ile okul başarıları ve sınıf içi etkinlik düzeylerinin karşılaştırılması. Yayınlanmış yüksek lisans tezi. Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Bursa.
Salovey, P. & Mayer, J. D. (1990). Emotional intelligence. Imagination, Coginition and Personality,. 9 (3), 185-211.
Shapiro, L. E. (2000). Yüksek EQ’lu bir çocuk yetiştirmek. Çeviren: Ümran Kartal. İstanbul: Varlık Yayınları.
Stubbs, E. (2005). Emotional ıntelligence competencies in the team and team leader: a multi-level examination of the ımpact of emotional ıntelligence on group performance.(electronic thesis or dissertation). Web: https://etd.ohiolink.edu/ 18.03.2018 tarihinde erişildi.
Taylı, A. (2010). Kişilerarası İlişkiler Ve Etkili İletişim. Editör: A. Kaya. Kişilerarası İlişkiler Ve İletişimde Duygusal Zekâ, ss:253-282. Ankara:Pegem A Yayıncılık.
Tuyan, S. ve Beceren E. (2004). Duygularımız ve biz. Web: www.duygusalzeka.net adresinden 20.12.2018 tarihinde erişildi.
Ulutaş, İ. (2005). Anasınıfına devam eden altı yaş çocuklarının duygusal zekâlarına duygusal zekâ eğitiminin etkisinin incelenmesi. Yayınlanmış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
Yavuzer, H. (2004). Eğitim ve Gelişim Özellikleriyle Okul Çağı Çocuğu. İstanbul: Remzi Kitapevi.
Yurdakavuştu, Y. (2012). İlköğretim öğrencilerinde duygusal zekâ ve sosyal beceri düzeyleri. Yayınlanmış yüksek lisans tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. İzmir.