Kurumsal Yönetim ve Muhasebe Bilgisinin Firma Değeri Üzerine Etkisi

Bu çalışmanın amacı, kurumsal yönetim ve muhasebe bilgisinin firma değeri üzerindeki etkisini ortaya koymaktır. Çalışmanın hipotezlerini test etmek için gerekli olan veri, BİST’te 2008-2019 yılları arasında işlem gören, finans sektörü dışında kalan ve yetkili kurumlar tarafından kurumsal yönetim puanları hesaplanmış 29 halka açık firmadan elde edilmiştir. Ohlson modeli kullanılarak tasarlanan modelin analizinden elde edilen bulgular gerek muhasebe bilgileri gerekse firmaların kurumsal yönetim düzeyleri arttıkça, firmaların piyasa değerlerinin arttığını göstermektedir. Kurumsal yönetim puanı unsurlarının etkisinin dikkate alındığı modelde; muhasebe bilgilerine ek olarak yalnızca yönetim kurulu bileşeninin anlamlı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Pay sahipleri, kamuyu aydınlatma ve şeffaflık ve menfaat sahipleri kurumsal yönetim bileşenleri ile firma değeri arasında herhangi bir istatistiksel ilişki elde edilememiştir. Bu bulgular genel kurumsal yönetim uygulamalarının ve özellikle de güçlü yönetim kurulu yapılarının önemli olduğunu ve bu tarz bilgilerin piyasa katılımcıları nezdinde değer ilişkisi taşıdığını göstermektedir.

___

  • Akın, H. (2019). Konya Savunma Sanayi Araştırma Raporu. Mevlana Kalkınma Ajansı.
  • Aktan, C. C., & Vural, İ. Y. (2004). Rekabet Gücü ve Rekabet Stratejileri. Tisk Yayını.
  • Altay, B., & Gürpınar, K. (2008). Açıklanmış Karşılaştırmalı Üstünlükler ve Bazı Rekabet Gücü Endeksleri: Türk Mobilya Sektörü Üzerine Bir Uygulama. Afyon Kocatepe Üniversitesi, İ.İ.B.F. Dergisi, 257-274.
  • Amador, J., Cabral, S., & Maria, J. R. (2011). A Simple Cross-Country Index of Trade Specialization. Open Econ Rev 22, 447-461.
  • Bakkalcı, A. C., & Argın, N. (2013). Yabancı Yatırımların İşgücü Piyasalarını Uyarma Süreci Kapsamında Dış Ticaretin İçselleştirilmesi. Çalışma İlişkileri Dergisi 4(1), 71-97.
  • Balassa, B. (1965). Trade Liberalisation and '' Revealed " Coinparative Advantage. The Manchester School 33(2), 99-123.
  • Bashimov, G. (2017b). Türkiye’nin Tarımsal Ürünlerdeki Rekabet Gücü: Orta Asya Ülkeleri ile Karşılaştırmalı Analizi. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi 4(4), 393-401.
  • Bulu, M., Eraslan, İ. H., & Kaya, H. (2006). Türk Elektronik Sektörünün Rekabetçilik Analizi. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 5(9), 49-66.
  • Çakmak, Ö. (2005). Açıklanmış Karşılaştırmalı Üstünlükler ve Rekabet Gücü: Türkiye Tekstil ve Hazır Giyim Endüstrisi Üzerine Bir Uygulama. Ege Academic Review 5(1), 65-76.
  • Çeştepe, H., & Tunçel, A. (2018). Türkiye Demir Çelik Sektörünün Uluslararası Rekabet Gücü Analizi. Electronic Turkish Studies 13(15), 113-129.
  • Çetin, R. (2020). Türkiye'nin Motorlu Kara Taşıtları ve Demir-Çelik Sektörlerindeki Küresel Rekabet Gücünün Değerlendirilmesi. M. Y. Alptekin içinde, Sosyal Bilimlerde 2020 Gündemi (s. 164-185). Trabzon: Serander Yayınları.
  • Defense News. (2021, 01 21). Top 100 for 2020. https://people.defensenews.com/top-100/: https://people.defensenews.com/top-100/ adresinden alındı
  • Demir, İ. (2002). Alt Sektörlerde Rekabet Gücü Ölçüm Yöntemleri. Planlama Dergisi, 229-234.
  • DPT. (2001). Gemi İnşa Sanayi ve Rekabet Edebilirlik Özel İhtisas Komisyon Raporu. Ankara: DPT.
  • Erkekoğlu, H., Kılıçarslan, Z., & Göknar, H. (2014). Kayseri İlinin Mobilya Sektörü Rekabet Gücü: Açıklanmış Karşılaştırmalı Üstünlük Endeksi. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 44, 1-22.
  • Erokhin, V., & Gao, T. (2018). Competitive Advantages of China’s Agricultural Exports in the Outward- Looking Belt and Road Initiative. China’s Belt and Road Initiative, 265-285.
  • Fagerberg, J. (1995). User-producer Interaction, Learning and Comparative Advantage. Cambridge Journal of Economics Vol. 19, No. 1, 243-256.
  • Ferto, I., & Hubbard, L. (2002). Revealed Comparative Advantage and Competitiveness in Hungarian Agri-Food Sectors Technology Foresight in Hungary. Budapest: Institute of Economics Hungarian Academy of Sciences.
  • Frohberg, K., & Hartmann, M. (1997). Comparing Measures of Competitiveness. Discussion Paper No. 2, 1-17.
  • Hatiboğlu, Z. (1993). Temel Uluslararası İktisat. İstanbul: Beta Basım.
  • Havrila, I., & Gunawardana, P. (2003). Analysing Comparative Advantage and Competitiveness: An Application to Australia’s Textile and Clothing Industries. Australian Economic Papers 42(1), 103–117.
  • Hinloopen , J., & Marrewijk , C. (2001). On the Empirical Distribution of the Balassa Index. Weltwirtschaftliches Archiv 137, 1-35.
  • İyibozkurt, E. (2001). Uluslararası İktisat Teori - Politika - Uygulama. Bursa: Ezgi Kitabevi Yayınları.
  • Karluk, R. S. (2013). Uluslararası Ekonomi Teori - Politika. İstanbul: Beta Basım.
  • Lancaster, K. (1957). The Heckscher-Ohlin Trade Model: A Geometric Treatment. Economica New Series 24(93), 19-39.
  • Latruffe, L. (2010). Competitiveness, Productivity and Efficiency in the Agricultural and Agri-Food Sectors. Paris: OECD Food, Agriculture and Fisheries Papers 30, OECD Publishing.
  • Laursen, K. (2015). Revealed Comparative Advantage and the Alternatives as Measures of International Specialization. Eurasian Business Review 5(1), 99-115.
  • Leamer, E. E. (1995). The Heckscher-Ohlin Model in Theory and Practice. Princeton Studies in International Economics 77, 1-51.
  • Lee, J. G., & Park, M. J. (2020). Evaluation of Technological Competence and Operations Efficiency in the Defense Industry: The Strategic Planning of South Korea. Evaluation and Program Planning 79, 1-10.
  • Markusen, J. R. (1992). Productivity, Competitiveness, Trade Performance and Real Income: The Nexus Among Four Concepts. Ottowa: Canada Communication Group .
  • Messina, W. A., Bonnett, E. T., & Taylor, T. G. (2001). Cuba: A View of Revealed Export Advantage. ASCE, 153-163.
  • Mykhnenko, V. (2005). What Type of Capitalism in Eastern Europe? Institutional Structures, Revealed Comparative Advantages, and Performance of Poland and Ukraine. Centre for Public Policy for Regions (CPPR) Discussion Paper 6, (s. 1-39). Paisley, Scotland.
  • Nordås, H. K., & Piermartini, R. (2004). Infrastructure and Trade. WTO Staff Working Paper, No. ERSD-2004-04, 1-31.
  • Sarıca, D. (2016). Türk Tarım Sektörünün Rekabet Gücü. XII. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi, (s. 1343-1350). Isparta.
  • Sarıçoban, K., & Yalçın, M. (2020). Türkiye’nin Halı Sektörü İhracat Rekabet Gücünün Belirlenmesi ve Halı İhracatında Söz Sahibi Ülkeler ile Bir Karşılaştırma. Tekstil ve Mühendis 27(118), 98-110.
  • Seyoum, B. (2007). Revealed Comparative Advantage and Competitiveness in Services: A Study with Special Emphasis on Developing Countries. Journal ofEconomic Studies 34(5 ), 376-388.
  • Sezgin, Ş., & Sezgin, S. (2018). Dünya'da ve Türkiye'de Savunma Sanayi: Genel Bir Bakış. ASEAD 4. Uluslararası Sosyal Bilimler Sempozyumu (s. 1-21). Ankara: Astana Yayınları.
  • Şahin, D. (2015). Türkiye ve Çin'in Tekstil ve Hazır Giyim Sektöründe Rekabet Gücünün Analizi. Akademik Bakış Dergisi 47, 155-171.
  • Şahin, D. (2016b). Tarımsal Gıda Ürünlerinde Karşılaştırmalı Üstünlüğün Ölçümü: Türkiye Örneği. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi 9(43), 2177-2184.
  • Török, Á., Borsi, B., & Telcs, A. (2005). Competitiveness in Research and Development. Massachusetts USA: Edward Elgar.
  • Vahalik, B. (2014). Regional Bilateral Trade Analysis of the European Union, China and ASEAN. Procedia Economics and Finance 12, 709-717.
  • Voon, J. P. (1998). Export Competitiveness of China and ASEAN in the U.S. M. ASEAN Economic Bulletin 14(3), 273-291.
  • Vollrath, T. L. (1991). A Theoretical Evaluation of Alternative Trade Intensity Measures of Revealed Comparative Advantage. Weltwirtschaftliches Archiv, 265-280.
  • Yeşilyurt, F., & Yeşilyurt, M. E. (2019). Türkiye’de Savunma Sanayi. PJESS 6(2), 1-42.
  • Yue, C., & Hua, P. (2002). Does Comparative Advantage Explains Export Patterns in China? China Economic Review, 276-296.
  • Yücel, Y. (2010). Uluslararası Ticaretin Serbestleştirilmesi Sürecinde Türk Tekstil ve Hazır Giyim Sektörünün Rekabet Gücü ve Çin Tehdidi. Marmara Üniversitesi İİBF Dergisi 29(2), 227-250.