TÜRK KÜLTÜRÜNDE HIRSIZ ARGOSU

Konuşma biçimlerinin ortaya çıkmasına zemin hazırlayan etkenler çok farklıdır. Konuşmanın biçimi, konuşanın eğitim seviyesine ve toplumun hangi sınıfına ait oluşuna bağlıdır. İnsanın sürekli içinde bulunduğu sosyal çevresi, yasadığı yer, yaşam tarzı ve biçimi, cinsiyeti, ait olduğu kültür, inanç, psikolojik ve biyolojik durumu gibi etkenler insanların konuşma biçimlerine etki etmektedir. Dil, farklı kültürler içinde değişime uğramakta ve farklı şekilde kullanılabilmektedir. Hâkim kültür içerisindeki farklı gruplar kendi içlerinde bir dil veya konuşma biçimi meydana getirebilmektedir. Kısaca, farklı sosyal çevreler dili farklı şekillerde kullanabilmektedir. Hırsızlar kendi aralarında şifreli bir dil kullanmaktadır. Ancak bu işi meslek edinmiş hırsızlar kendi aralarında ve kendilerinin anlayabileceği, bir nevi meslek argosu olan hırsızlıkla ilgili argo kelimeleri kullanmakta ve böylelikle daha rahat anlaşabilmektedirler. Hırsız argosu, yalnızca bu mesleğe mensup kişilerin anlayabileceği, aralarında anlaşmayı sağlayabilmek amacıyla kullandıkları özel bir dildir. Hırsızlar farklı alanlarda uzmanlaşabildiği gibi belli bir alanda da uzmanlaşabilmektedir. Hırsızlar; muslukçu, askıcı, sinyalci gibi gündelik hayatta kullandığımız kelimelerle uzmanlık alanlarını isimlendirmişlerdir.

Anahtar Kelimeler:

Argo, Hırsız Argosu, Hırsız Argosuyla İlgili Fiiller, Hırsızlıkla İlgili İsimler

PDF

___

AKSAN, Doğan, Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim, Türk Dil Kurumu Yay., Ankara, 1998.
AKTUNÇ, Hulki, Büyük Argo Sözlügü (Tanıklarıyla), Yapı Kredi Yay., İstanbul, 2008.
ARSLAN, Mehmet, Argo Kitabı, 2. Bas., Kitabevi Yay., İstanbul, 2009.
BURKE, P. ve ROY P., Jargon Kavramı Hakkında. (Çev.: Kerim Demirci), Milli Folklor, 8(16), 61 (Bahar), s. 185-186, 2004.
ÇOBANOĞLU, Özkul, Sanatsal Bir Dışavurum Formu Olarak Argo Kavramının Halk Bilimsel Çözümlemesi, Bal-Tam Türklük Bilgisi, Balkan Türkoloji Araştırmaları Merkezi, Prizren, Eylül, s. 232-237, 2005.
DEVELLİOĞLU, Ferit, Türk Argosu, Genel İnceleme ve Sözlük, 2. Bas., Türk Dil Kurumu Yay., İstanbul, 1945.
ERSOYLU, Halil, Türk Argosu Üzerinde İncelemeler, L-M Yayınları, İstanbul, 2004.
MANGIR, M., Osman Cemal Kaygılı’nın Söz Varlığında Argo, TÜBAR-XXX, s.233-234, 2011.
MOR, Gökmen, Türkiyedeki Gizli Dillerin Ses, Şekil ve Kavram Alanı Bakımından İncelenmesi, Kafkas Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kars, 2009.
NASKALİ, E. G. ve Sağol, G., Türk Kültüründe Argo, Sota Yay., Haarlem–Hollanda, 2002.
ÖZKAN, Nevzat, Gizli Dil Olarak Argonun Fonksiyonu Üzerine, Türk Kültüründe Argo, Naskali, E. G. Sağol, G. (Ed.), SOTA Yay., Haarlem–Hollanda, İçinde (s. 23–30), 2002.
ÖZÖZEN, M. Y., Türkçe Deyimler Üzerine Birkaç Söz,. Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, 600, s. 869-879, 2001.
PÜSKÜLLÜOĞLU, Ali, Türkçenin Argo Sözlüğü, 1. Bas., Arkadaş Yay., Ankara, 2004.
RYZKHOVA, İ., Çağdaş Rusçada Gençlerin Kullandığı Jargon Kelimeler, Ankara ÜniversitesiSosyal Bilimler Enstitüsü, Batı Dilleri ve Edebiyatları (Rus Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2011.
SEZGİN, Bahattin, Yeni Argo Sözlüğü, Cinius Yay., İstanbul, 2013.
YILDIZ M. C. ve HAZAR M., Türk Argosunda Polis, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 2(5), s. 1-16, 2003.
YILDIZ, Hüseyin, Sözlü Kültür Malzemesi Olarak Türkçede Askerlik Jargonu, Milli Folklor, 22, 88, 114., 2010.
İNTERNET KAYNAKLARI
http://www.sabah.com.tr/Yasam/2012/03/03/hirsizlarin-sifreleri (14.01.2016)
http://www.milliyet.com.tr/2005/02/20/pazar/yazalt.html (15.06.2016)
tdk.terim.gov.tr (15.06.2016)