Nazire, bir şairin şiirine aynı vezin ve kafiyede söylenilen şiir anlamına gelir. Klasik Türk şiiri şairlerine göre bir şairin şiirini tanzir etmek, o şaire saygı duyulduğunu ve onun şiirinin, üslûbunun beğenildiğini gösterir. Klasik Türk şiirinde nazire geleneği, nazire mecmuaları oluşturacak kadar zengin bir muhtevaya sahiptir. Klasik şiirin XIV. yüzyılından son dönemine kadar bu gelenek canlı tutulmuş, şairler birbirlerinin beğendikleri şiirlerini tanzir etmişlerdir. Son dönem şairlerinden Gavsî’nin de nazireleri vardır. Gavsî’nin nazire yazdığı şairlerden biri de Muallim Naci’dir. Gavsî, Naci’nin “habîr, mevc mevc, müstenîr, eylerim, gözlerin, hayretde” redifli şiirlerini tanzir etmiştir. Bu tanzirler arasında iki gazel, iki terbi ve iki tahmis vardır. Bu makalede, Dânişmendzâde Şevket Gavsî'nin Gülzâr-ı Şebâb adlı eserinde Muallim Naci'nin şiirlerine yazdığı altı nazire Latin harflerine aktarılmıştır.

“Nazire (parallel poem)”, means a poem is said in the same meter and rhyme by a poetry for a other poetry’s poem. According to classical Turkish poets, writing a “nazire” to a poet’s poem shows that he is respected poet and his poetry style is admired. The tradition of classical Turkish poetry has a rich context, so that there are various poem collects. From XIVth century of classical Turkish poem until the its last period this tradition kept alive, poets has been written “nazire”s each other's favorite poems. Gavsî, last period Ottoman poet, has also “nazire”s. One of the poets who wrote “nazire” is Muallim Naci. Gavsî wrote “nazire”s to Naci’s poems in rhyme of “habîr, mevc mevc, müstenîr, eylerim, your eyes, on the amazement”. These “nazire”s are two ode, two “terbi” and two “tahmîs”.