Mehmet Rauf, Eylül romanını Suad –Süreyya çifti ile Süreyya’nın halazadesi Necip arasındaki gönül münasebeti üzerine kurar.Süreyya, Taşocağı’ndaki bağ evinden sıkılır. Necip de, Beyoğlu ile tezat teşkil eden bu mekânda sıkıldığını belirtir. Eşi Süreyya’yı mutlu görmek isteyen Suad, evliliklerini sorgulayarak iç sıkıntıları yaşar. Sonunda bir yalı kiralanır. Can sıkıntısına bağlı mekân değişikliği, Necip ile Suad’ın yakınlaşması ile neticelenir. Yazar “can sıkıntısı”nı, onaylanamayacak bir gönül ilişkisinin ortaya çıkmasında ve olayların akışında bir motif olarak kullanır. Necip ile Suad’ın hâl’den memnuniyetsizlikleri, canlarının sıkılmasına, bir sonraki merhalede önce müzik, daha sonra -özellikle Necip cephesinde- aşkta bu sıkıntıyı giderme arayışlarına yol açar

Mehmet Rauf bases his novel named September on the couple of Suat-Süreyya and the love affair of Necip, cousin of Süreyya, with Suat. Süreyya gets bored with the country cottage at the quarry. Necip, also, expresses his boredom about this cottage locality that constitutes a contradiction to Beyoğlu. Suat who wants to see her husband being happy experiences tediousness by questioning their marriage. At the last, a waterside residence is rented. Change of place related to boredom results in developing an intimacy with Necip and Suat. The author uses “boredom” as a pattern for becoming evidence of a love affair that cannot be approved and at the course of events. Necip’s and Suad’s dissatisfaction from this current situation brings about their’s having boredom and then searching solution- especially for Necip- for this love boredom by music