MODERN ARAŞTIRMACININ KLASİK HİKÂYEYE BAKIŞI ÜZERİNE DEĞERLENDİRMELER

Modern edebiyat dünyasının Türk Edebiyatının Tanzimat öncesi dönemine olan bakışı yüzeyseldir. Bu dönemin edebi ürünlerine ve geleneğine karşı bir tavır takınma söz konusudur. Klasik Türk Edebiyatının gerçekle ilişkisi olmayan, sosyal meselelere ilgisiz, dili yabancı ve taklit ürünü bir edebiyat geleneği olduğu iddia edilmektedir. Bu iddianın desteklenmesi için kullanılan türler ile örnekleri bellidir ve klişeleşmiştir. Bunların arasında Münşeat türünün örnekleri veya Veysî, Nergisî gibi şahsiyetlerin eserleri en sık kullanılanlardır. Bu yazıda, elde çok az örneği bulunan klasik Türk hikâyesinin yanlış bilinen özellikleri hakkında birtakım bilgiler verilmesi amaçlanmıştır. Bilinen yargıların ötesinde bu dönem hikâyeleri çoğunlukla yaşanan günlük hayatı ele alırlar. Dilleri sanıldığının aksine çok karışık değildir ve günlük konuşma diline çok yakındır. Olağanüstü unsurlar çok az yer kaplar. Yaşanan hayatın her çeşit olayları ve tipleri bu hikâyelere girmiştir. Hikâyelerdeki tipler toplumun her kesiminden çok değişik karakterden oluşabilir

Anahtar Kelimeler:

Modern Araştırmacı, Modern Hikâye, Klasik Hikâye

Modern Araştırmacının Klâsik Hikâyeye Bakışı Üzerine Değerlendirmeler

Keywords:

-,

PDF

___

AKTAŞ, Şerif (1995), “Bir Anlayışın Romanı”, Şeyh Galib Kitabı, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kültür İşleri Daire Başkanlığı Yayınları, İstanbul, s. 123-130.
AKYÜZ, Kenan (1990), Modern Türk Edebiyatının Ana Çizgileri 1860-1923, İnkılâp Kitabevi, İstanbul.
ÇAĞIN, Sabahattin (2006), “Soğuk Kış Gecelerinden Gelen Müsameretnâme”, Eşik Cini, S. 2, Mart-Nisan, s. 102-103.
DUYMAZ, Recep (2000), “Muhayyelât’ın Anlatı Geleneğimizdeki Yeri”, Hece, S. 46-47, s. 64-72.
HOLBROOK, Victoria R. (1998), Aşkın Okunmaz Kıyıları: Türk Modernitesi ve Mistik Romans (çev. Erol Köroğlu- Engin Kılıç), İletişim Yayınları, İstanbul.
İNCİ, Handan (2006), “İnce, Oldukça Kıymetli, Biraz Çabuk Yapılmış, Fakat İnşaatı Bitmeden Yarım Kalıvermiş Bir Köprü: Nâbizâde Nâzım”, Eşik Cini, S. 1, Ocak-Şubat, s. 33-37.
İSEN, Mustafa vd. (2002), Eski Türk Edebiyatı El Kitabı, Grafiker Yayınları, Ankara.
İZ, Fahir (1964), Eski Türk Edebiyatında Nesir, Osman Yalçın Matbaası, İstan- bul.
KAHRAMAN, Mehmet (2000), Leyla ve Mecnun Romanı, KB, Ankara.
KAVRUK, Hasan (2000) El-ferec Ba’de’ş-Şidde, C. I, Kubbealtı Yayıncılık Malatya.
KAVRUK, Hasan (2004) El-ferec Ba’de’ş-Şidde, C. II, Kubbealtı Yayıncılık, Malatya.
KAVRUK, Hasan (1998), Eski Türk Edebiyatında Mensur Hikâyeler, MEB Yayınları, İstanbul.
KIZILTAN, Mübeccel (1991), Kırk Vezir Hikâyeleri, (İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Doktora Tezi), İstanbul.
KORTANTAMER, Tunca (1993) “Nedim’in Manzum Küçük Hikâyeleri”, Eski Türk Edebiyatı-Makaleler-I, Akçağ Yayınları, Ankara, s. 391-412.
KORTANTAMER, Tunca (2004), “Türk Edebiyatında “Gelenek ve Modernlik” Tartışmaları Üzerine”, Eski Türk Edebiyatı-Makaleler, Kültür Bakanlığı, Ankara, s. 100-113.
KORTANTAMER, Tunca (1997), Nev’î-zâde Atâyî ve Hamse’si, Ege Üniversi- tesi Edebiyat Fakültesi Yayınları, İzmir.
LEKESİZ, Ömer (2000), “Öykücülüğümüzde Dönemler”, Hece, S. 46-47, s. 18- 26.
LEVEND, Agâh Sırrı (1967), “Divan Edebiyatında Hikâye”, Türk Dili Araştır- maları Yıllığı-Belleten, Türk Dil Kurumu, Ankara, s. 71-117.
MAZIOĞLU, Hasibe (1992), “Divan Edebiyatında Hikâye”, Doğumunun Yü- züncü Yılında Ömer Seyfettin, Ankara, s.19-36.
MENGİ, Mine (2007), “Eski Türk Edebiyatında Nesir: Gelişimi ve Kaynakçası”, Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, C. 5, S.10, İstanbul, s. 43-76.
ÖZGÜL, M. Kayahan (2000), “Hikâyenin Romanı”, Hece, S.46-47, s. 33-41.
TOSKA, Zehra (1989), Türk Edebiyatında Kelile ve Dimne Çevirileri ve Kul Mesut Çevirileri, (İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayım- lanmamış Doktora Tezi), İstanbul.
TÖKEL, Dursun Ali (2000), Zihniyet ve Kaynakları Açısından Hikâyemize Bakmak” Hece, S. 46-47, s.42-52.
TÜRİNAY, Necmettin (1995), “Klâsik Hikâyenin Son Merhalesi: Hüsn ü Aşk”, Şeyh Galib Kitabı, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kültür İşleri Daire Başkanlığı Yayınları, İstanbul, s. 87-122
ÜNLÜ, Osman (2007), “Ömer Seyfettin’in “Tos” Hikâyesinde Klâsik Kısa Hi- kâye Geleneği Etkileri”, Ege Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Araştır- maları Dergisi, S. XIII, İzmir, s. 235-250.
YAĞCI, Şerife (2001), Süheylî’nin Acâ’ibü’l-Meâsir ve Garâ’ibü’n-Nevâdir’i – Metin ve Küçük Hikâye Üzerine Teorik Bir İnceleme-, (Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Doktora Tezi), İzmir.