YAŞLI BİREYLERİN YAŞLI VE ÇOCUK ETKİLEŞİMİNE İLİŞKİN GÖRÜŞLERİ

Büyükannelik ve babalık önemli bir toplumsal roldür. Çocuklar ve torunlarla kurulan olumlu ilişkiler yaşlı bireyi yaşama bağlamaktadır. Büyükanne ve büyükbabaların, çocuğun yaşamında çok ayrı bir yeri vardır. Genelde, torun, onlar için çok büyük bir övünç kaynağıdır. Onlara karşı, aşırı şefkatli davranırlar. Kendi çocukları ile yaşadıkları anıları, torunları ile tekrar yaşamak, onlar için çok büyük bir zevktir. Bu bağlamda, çalışmada yaşlı bireylerin yaşlı ve çocuk etkileşimine ilişkin görüşlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya Ankara’da yaşayan, rastgele belirlenen ve çalışmaya katılmayı kabul eden torun sahibi 300 yaşlı birey alınmıştır. Araştırmanın verileri, araştırmacılar tarafından hazırlanan yaşlı bireylerin yaşlı ve çocuk etkileşimine ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesini amaçlayan “Soru Formu” ile toplanmıştır. Yaşlı bireylerin yaşlı ve çocuk etkileşiminin olumlu yönlerine ve olumsuz yönlerine ilişkin görüşleri t testi ve varyans analizi ile değerlendirilmiştir. Araştırmanın sonucunda yaşlı bireylerin yaşlı ve çocuk etkileşiminin olumlu yönlerine ilişkin görüşlerinden “torunlarımı şımartmayı seviyorum” ifadesinin cinsiyet durumundan, “torunlarıma hediye almayı seviyorum” ifadesinin eğitim durumundan etkilendiği saptanmıştır. “Torunlarımla birlikte olmaktan mutluyum”, “torunlarım benim sosyal ihtiyaçlarımı karşılıyorlar” ve “torunlarım hastalandığında seve seve bakıyorum” ifadelerinin medeni duruma göre değiştiği bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Yaşlı, çocuk, etkileşim.

THE VIEWS OF ELDERLY INDIVIDUALS REGARDING ELDERLY-CHILD INTERACTION

Grandparenthood is a significant social role. Positive relations between children and grandchildren make the elderly individual have a tie with life. Grandparents have a significant place in the life of a child. In general, a grandchild is a source of pride for them. They behave compassionately to them. It is a great pleasure to experience the memories they had with their children once again with the grandchildren. In this context, it was aimed to investigate the views of elderly individuals over the interaction between the elderly and children. A total sum of 300 elderly individuals living in Ankara and chosen randomly and having a grandchild were included in the study. The data of the research were collected through “Question Form” that was prepared by the researchers, aiming at the evaluation of the views of the elderly people over elderly and child interaction. The views of elderly individuals over the positive and negative points of elderly and child interaction were analysed through t test and analysis of variance (ANOVA). At the end of the research, it was found with regard to the views of the elderly people over elderly and child interaction that the item of “I like to spoil my grandchildren” was affected by gender status while that of “I like buying gifts for my grandchildren” was affected by the status of education.

Keywords:

Elderly, child, interaction,

PDF

___

ANONİM (2002). 2001 Yılı Aile Raporu. T. C. Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı Yayınları. Yayın No:120. Ankara.
ARPACI, F. ve ERSOY, A.F. (2008). Türk Ailesinde Yaşlı ve Çocuk/Torun Etkileşimi. Türk Halkları Edebiyatları II: Uluslar Arası Çocuk Edebiyatı Kongresi. Bakü/Azerbeycan.
CANATAN, A. (2008). Toplumsal değerler ve yaşlılar. Yaşlı Sorunları Araştırma Dergisi, (1): 62‐71.
ÇİFTÇİ, A. (2008). Ailede Yaşlı Bireyler. V. Aile Şurası Aile Destek Hizmetleri Bildirileri. T. C. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü. Ankara.
EMİROĞLU, V. (1995). Yaşlılık ve Yaşlının Sosyal Uyumu. Şafak Matbaacılık. Ankara.
BARANOWSKI, M.D. (1982). Grandparent‐adolescent relations: Beyond the nuclear family. Adolescence. 17(67):575‐584.
BOON, S.D., and BRUSSONI, M.J. (1996). Young adults’ ralationship with “closest” grandparents: Examining emational closeness. Journal of Social Behavior and Personalty. 11(3):439‐458.
KING, V., ELDER, G.H., and CONGER, R.D. (2000). Wisdom of the ages. R.D. Conger and G.H. Elder (Ed.)., Children of the Land: Adversity and Success in Rural America, University of Chicago Press. Chicago. Pp. 127‐ 148.
ÖZTOP, H. ve TELSİZ, M., (2001). Yaşlı ana‐babaların yetişkin çocukları ile ilişkileri. Yaşlı Sorunları Araştırma Dergisi. 1(1): 57‐62.
ŞAHİN, F. T. ve İNAL, G. (2007). Ev ziyareti temelli aile eğitimi programları ile ilgili araştırmaların incelenmesi. Mesleki Eğitim Dergisi, 9 (18), 27‐44.
ŞENER, A. (2009). Yaşlılık, yaşam doyumu ve boş zaman faaliyetleri. Hacettepe Üniversitesi Sosyolojik Araştırmalar E‐dergisi,1‐18.
TEZCAN, M., (1991). Toplumsal değişme ve yaşlılık. Aile Yazıları 2. Kültürel Değerler ve Sosyal Değişme. 2. Baskı. T.C. Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı Yayınları. Yayın No:5/2. Ankara.
Yaşlı ve Aile İlişkileri Araştırması Ankara Örneği. (2005). http://www.academia.edu/9463017/