TÜRKİYE’DEKİ KUŞAKLARARASI İLİŞKİLERİ GELİŞTİRME UYGULAMALARI

Aile yapısının değişmesi ve hane halkı sayısının azalmasıyla çocukların ve farklı yaş gruplarındaki insanların bir arada bulunma fırsatı çok sınırlıdır. Bu durum, diğer kuşaklar açısından özellikle yaşlı insanlar için de söz konusudur. Yaşlanan toplumlarda genç kuşağın yaşlanan insanların yaşam seyrinde edindiği tecrübelerden faydalanması istenirken bununla birlikte yaşlıların serbest zamanlarında genç kuşak ile bir arada bulunması ve gönüllü işlerde çalışması beklenmektedir. Ancak bu beklentiler, buna uygun ortamların ve etkinliklerin sağlanabileceği programların oluşturulmasıyla gerçekleştirilecektir. Bunun sonucunda kuşakların yaşam kalitesinin artırılması ve yaşam memnuniyetinin sağlanması mümkün bir hale gelecektir. Bu beklentiler doğrultusunda günümüzde kuşaklararası ilişkilerin kurulması adına bir takım planlamalar yapılmaktadır ve uygulanmaktadır. Kuşaklararası ilişkilerin sağlanmasında iletişim, dayanışma ve sürdürülebilirlik de önemlidir. Bu çalışmada 'Kuşaklararası İlişkiler' dersi kapsamında 2011-12 öğretim yılı ile 2014-15 öğretim yılı arasında internet aracılığı ile elde edilen bilgilerden faydalanarak Türkiye'deki örnek uygulamaların incelenmesi amaçlanmaktadır. Bununla birlikte kuşaklararası ilişkilerin sürdürülebilirliği konusunda Japonya'da yaşanan tecrübelerin paylaşılması amaçlanmaktadır

PRACTICES TO PROMOTE INTERGENERATIONAL RELATIONS IN TURKEY

It is known that the opportunities for children and people of different age groups to spend time together are very limited, because the changing of the family structure and the decreasing number of households. This is especially true for older people when it considers other generations. Young generations may have benefits by having experiences with older people in their lives. At the same time, it is expected that older people cooperate with the young generation in their leisure time and work in voluntary activities. However, these expectations might take place by creating programs to arrange suitable environments and activities. As a result, it is possible to increase the quality of the life of all generations. Nowadays, a number of plans are being made in order to promote intergenerational relations. It is also important to provide intergenerational communication, solidarity and sustainability. In this study, sample applications in Turkey were examined with the information obtained on the Internet within the scope of intergenerational relations between 2011/2012 and 2014/2015. And this paper also presents examples of applications in Japan that might be a source of inspiration for this issue. Inspired by the practices in Japan that are aimed to create awareness in the society, it is suggested that the social service facilities can play a central role in the sustainability of generational relations

PDF

___

Arpacı, F. Ve Şahin, F.T. (2015). Yaşlı Bireylerin Yaşlı Ve Çocuk Etkileşimine İlişkin Görüşleri. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(1), 231-246.
Caner, Ö.C., Gözgün, G., Hilwah, A. Ve Gökçek, M. (2013). Yaşlı Dostu Şehirler: Kavramsal Çerçeve Ve Örneklerle Değerlendirmeler. Ankara: Güneş Tıp Kitabevleri.
Kanamori, Y. (2012). Intergenerational İnteraction Between The Elderly And Children: Focusing On The Content Of Exchange. Aichi Shukutoku Üniversitesi Sosyal Hizmet Fakültesi Makale Derleme Kitabı (2), 69-77.
Kaplan, M., Kusano, A., Tsuji, I. Ve Hisamichi, S. (1998). Intergenerational Programs: Support For Children, Youth And Elder İn Japan. New York: State University Of New York Press.
Larkin, E. & Newman, S. (1997). Intergenerational Studies: A MultiDisciplinary Field. Journal Of Gerontological Social Work, 28 (1-2), 5-16.
Maehara, N. Et. Al, (2010). The Current Situation Regarding The Nurturing Of Elementaly School Age Children’s Attitudes Toward The Elderly. Memoirs Of Osaka Kyoiku University,Ser.Ⅴ School Subjects And Allied Problems, 58(2), 91-101.
Soman, K. (2006). Everyone, From Babies To Senior Citizens, İs Welcome At Konoyubi To-Mare. Proceedings, Uniting The Generations: Japan Conference To Promote Intergenerational Programs And Practices,130.
Sugi, K. (2006). Ingenuity And Callenges İn Creating İntergenerational Programs İn Age- İntegrated Facilities: From Practice İn Kotoen A Facility For The Elderly And Children. Tokyo: Proceedings, Uniting The Generations: Japan Conference To Promote Intergenerational Programs And Practices, 121-126.
Tufan, İ. Ve Yazıcı, S. (2009). Yaşlılıkta Kuşaklararası İlişkiler. Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi, (1),47-50.
Tutal, O. Ve Üstün, B. (2009). Yaşlılık Ve Yaş Dostu Kentler: Eskişehir. Yaşlı Sorunları Araştırma Dergisi, 2(1), 1-23.
Watanabe, Y. (2004). The Mingling Of Old People And İnfant. Niigata Seiryo University Research Report (34), 15-24.
WHO (2002). Active Ageing: A Policy Framework, Spain.
WHO (2007). Glibal Age-Friendly Cities: A Guide, France.
Yıldırım, F. (2015). Çoçukların Dünyasına Yaşlıları Dahil Etmek: Okul Temelli Kuşaklararası Dayanışma Modelleri. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(1), 275-296.
Yonomitsu, Y. (2006). Living And Growing With People İn Different Generations İn A Community Gives Senior Citizens Power And Energy To Live. Tokyo: Proceedings, Uniting The Generations: Japan Conference To Promote Intergenerational Programs And Practices, 131- 134.