2006 VE 2018 TÜRKÇE DERSİ ÖĞRETİM PROGRAMLARININ KARŞILAŞTIRMALI OLARAK İNCELENMESİ

Bu çalışmanın amacı, yapılandırıcı yaklaşım dikkate alınarak hazırlanmış ve 2006 yılında uygulanmayabaşlanan “İlköğretim Türkçe Dersi (6, 7, 8. Sınıflar) Öğretim Programı” ile 2018 yılında yayımlanan “TürkçeDersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar)”nı çeşitli açılardankarşılaştırılarak incelemektir. Çalışmada söz konusu öğretim programları yapıları, amaçları ve perspektifleri, ilkokuma yazma yaklaşımları, ölçme ve değerlendirme yaklaşımları, temalar ve metin sayıları, metin türleri vemetinlerin nitelikleri, öğrenme alanları ve kazanımların yapısı, kazanımların sayısı ve alanlara dağılımı, yöntemve teknikler, metinlerde bulunması gereken özellikler, ders kitabı, çalışma kitabı, öğretmen kılavuz kitabı vediğer hususlar yönünden karşılaştırılmış ve değerlendirilmiştir. Çalışma ‘temel nitel araştırma’ desenine göreyürütülmüştür. Çalışmada veriler, doküman incelemesine göre toplanmıştır. Elde edilen veriler betimsel analizkullanılarak analiz edilmiştir. Çalışmanın sonunda 2006 Programı’nın ilk defa köklü değişiklikler içermesi vekendisinden önceki programlarla karşılaştırıldığında önemli derecede üstün özelliklerinden dolayı Türkçeöğretimine yeni bir soluk kazandırdığı tespit edilmiştir. Ancak ne kadar iyi olursa olsun şartların hızla değiştiğibir dönemde, zamanın gerisinde kalmamak için programların belli aralıklarla yenilenmesi gerektiği, bu açıdanbakıldığında 2018 Programı’nın 2006 Programı temelinde yenilenmesinin olumlu bir adım olduğu, iki programında üstün yönleri olmakla birlikte 2018 Programı’na bakıldığında, program açısından olumlu yönde bir gidişatınolduğu vurgulanmıştır. Çalışmanın sonunda, bundan sonra yapılacak öğretim programlarının daha nitelikliolması için program yapımcılarına ve uygulayıcılara çeşitli önerilerde bulunulmuştur.

A COMPARATIVE ANALYSIS OF 2006 AND 2018 TURKISH COURSE CURRICULA

The aim of this study is to comparatively analyze the primary school Turkish course curriculum (grades 6, 7, 8) prepared in line with a constructivist approach and started to be implemented in 2006 and the Turkish course curriculum (grades 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 and 8) released in 2018. The study compared the curricula in terms of their structures, objectives and perspectives, first reading and writing approaches, measurement and evaluation approaches, themes and number of texts, types and qualities of texts, learning areas and outcomes, number of learning outcomes and their distribution in areas, methods and techniques, features required in texts, textbook, workbook and teacher's guidebook and other issues. The study was conducted according to the ‘basic qualitative research’ pattern. Data were collected using document analysis and analyzed using descriptive analysis. The 2006 curriculum was the first to include fundamental changes and was significantly superior to previous curricula. It, therefore, brought a breath of fresh air to the Turkish teaching. However, no matter how good they are, curricula should be revised at short intervals to catch up with the rapidly changing world. Therefore, the renewal of the 2018 curriculum on the basis of the 2006 curriculum is a positive step. Both curricula have their strengths and the 2018 curriculum shows that there is a positive trend in terms of curriculum preparation. Based on the results, the study makes various recommendations to those who prepare curricula and then to those who implement them to make sure that future curricula are more effective and qualified.

PDF

___

Akınoğlu, O. (2005). Türkiye’de uygulanan ve değişen eğitim programlarının psikolojik temelleri. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 22, 31-46.
Atik S. & Aykaç, N. (2017). 2009 ve 2015 Türkçe öğretim programlarının eğitim programı ögeleri açısından değerlendirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(3), 586-607.
Aydın, E. (2017). Türkçe dersi öğretim programlarının (2015 ve 2017) değerlendirilmesi. Turkish Studies-International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 12(28), 41-66.
Bağcı Ayrancı, B. & Mutlu, H. H. (2017). 2006, 2015 ve 2017 Türkçe dersi öğretim programlarının karşılaştırılması. International Journal of Language Academy, 5(7-December), 119-130.
Bayburtlu, Y. S. (2015). 2015 Türkçe dersi öğretim programı ve 2006 Türkçe dersi öğretim programının değerlendirilmesi. Turkish Studies-International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish and Turkic, 10(15), 137-158.
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Başkanlığı (2015). Türkiye Yeterlilikler Çerçevesi’nin Uygulanmasına İlişkin Usul Ve Esaslar Hakkında Yönetmelik (Karar Sayısı: 2015/5213).
Çepni, S. (2012). Araştırma ve Proje Çalışmalarına Giriş. Trabzon: Celepler Matbaacılık.
Davey, L. (1991). The application of case study evaluations. Practical Assessment, Research & Evaluation, 2(9), 1-2.
Duman, B. (2004). İlköğretim Türkçe programının etkililiğinin değerlendirilmesi (Konya ve Muğla örneklerinin karşılaştırılması). Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1), 85-108.
Girgin, Y. (2011). Cumhuriyet dönemi (1929-1930, 1949,1981) Ortaokul Türkçe öğretimi programlarının içerik, genel ve özel amaçlarıyla karşılaştırmalı gelişim düzeyi. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1), 11-26.
Göğüş, B. (1970). Anadili olarak Türkçenin öğretimine tarihsel bir bakış. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı, Belleten, 18, 123-154.
İşeri, K., & Baştuğ, M. (2016). Yeni Türkçe dersi öğretim programının değerlendirilmesi. International Journal of Language Academy, 4(4-Winter), 17-35.
Karabay, A. (2005). Kubaşık öğrenme etkinliklerinin ilköğretim beşinci sınıf Türkçe dersinde öğrencilerin dinleme ve konuşma becerileri üzerindeki etkileri. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Kılıç, M. (2010). Stratejik yönetim sürecinde değerler, vizyon ve misyon kavramları arasındaki ilişki. Sosyoekonomi, 13(13), 81-98
MEB (2005). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (1-5. Sınıflar). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
MEB (2005). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (1-5. Sınıflar). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
MEB (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6, 7, 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
MEB (2015). Türkçe Dersi (1-8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
MEB (2018). Türkçe Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
MEB (2019). Türkçe Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
Melanlıoğlu, D. (2008). Kültür aktarımı açısından Türkçe öğretim programları. Eğitim ve Bilim, 33(150), 64-73.
Merriam, S. B. (2013). Nitel araştırma - desen ve uygulama için bir rehber / Qualitative research a guide to design and implementation). (S. Turan, Çev.). Ankara: Nobel Akademik.
Özenç, E. G. (2018). 2015 ile 2017 ilkokul Türkçe öğretim programının karşılaştırılmalı olarak değerlendirilmesi. Uşak Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(2), 38-50.
Temizyürek F. & Balcı, A. (2015). Cumhuriyet Dönemi İlköğretim Okullar Türkçe Programları. Ankara: Nobel Akademik yayıncılık.
Uğurluoğlu, Ö. & Çelik, Y. (2009). Örgütlerde stratejik liderlik ve özellikleri. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 12(2), 121-156.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.