ÇOCUK YOĞUN BAKIM ÜNİTESİNDE 2 YIL İÇİNDE YATAN 938 OLGUMUZUN DEĞERLENDİRİLMESİ

Yoğun bakım ünitelerinde, genellikle birden fazla organ sisteminin tutulduğu ve multidisipliner tedavi yaklaşımlarınınzorunlu olduğu kritik hastalara hizmet verilmektedir. 14 yataklı ünitemizde 2 yıl içinde izlediğimiz938 hastamızın değerlendirilmesini amaçladık. Yatış nedenleri olan hastalık gruplarına bakıldığında ilk üçünüSolunum Sistemi (%27.9), Nörolojik sistem (%24.3) ve zehirlenmeler (%16.7) oluşturdu. Yatan hastalarınventilatörde takip edilme oranı %32.9 idi. Takip edilen çocuklarda “beyin ölümü” tanısı konma oranı %0.7iken mortalite oranımız %15 idi. Mekanik ventilasyon uygulanan 309 hastanın %30 (95)’u öldü. Yaş ile yatışsüresi arasında negatif bir korelâsyon vardı. Ventilatöre bağlanma, yatış süresini istatistiksel olarak anlamlıbir şekilde uzatıyordu. Ventilatöre bağlanma, mortalite ihtimalini %30 artırıyordu. Sonuç olarak; prognozuiyi olmayan terminal hastaların yoğun bakıma devredilmesi, pediatrik yoğun bakım uzmanı yokluğu, hemşiresayılarındaki ciddi yetersizlikler, nozokomial enfeksiyonlar ve işleyişle ilgili sorun ve yaklaşım farklılıkları ülkemizde pediatrik yoğun bakım mortalitesini artırmaktadır. p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 10.0px Helvetica}

Anahtar Kelimeler:

Yoğun Bakım Birimi, pediyatrik, yatan hastalar, tanı, mortalite

PDF

___

1. Downes JJ. The historical evolution, current status, and prospective development of pediatric critical care. Crit Care Clin 1992;8(1):1- 22.
2. Karaböcüoğlu M. Çocuk Yoğun Bakım Esaslar ve Uygulamalar. İstanbul Tıp Yayınevi, 2008:786-95
3. Kendirli T, Derelli E, Özdemir H, İnce E. Çocuk yoğun bakım ünitesinde mekanik ventilatörde izlenen hastaların retrospektif değerlendirilmesi. Gülhane Tıp Dergisi 2004; 46(4):287-90.
4. Arias Y, Taylor DS, Marcin JP. Association between evening admissions and higher mortality rates in the pediatric intensive care unit. Pediatrics 2004;113(6):e530–4. 5. Khilnani P, Sarma D, Singh R, Uttam R, Rajdev S, Makkar A, et al. Demographic profile and outcome analysis of a tertiary level pediatric intensive care unit. Indian J Pediatr 2004;71(7):587-91.
6. Elward AM, Warren DK, Fraser VJ. Ventilator-associated pneumonia in pediatric intensive care unit patients: risk factors and outcomes. Pediatrics 2002;109(5):758-64.
7. Yogaraj JS, Elward AM, Fraser VJ. Rate, risk factors, and outcomes of nosocomial primary bloodstream infection in pediatric intensive care unit patients. Pediatrics 2002;110(3): 481-5.
8. Randolph AG, Gonzales CA, Cortellini L, Yeh TS. Growth of pediatric intensive care units in the United States from 1995 to 2001. J Pediatr 2004;144(6):792-8.
9. Nipshagen MD, Polderman KH, DeVictor D, Gemke RJ. Pediatric intensive care: result of a European survey. Intensive Care Med 2002;28(12):1797-803.
10. Earle M Jr, Martinez Natera O, Zaslavsky A, Quinones E, Carrillo H, Garcia Gonzalez E, et al. Outcome of pediatric intensive care at six centers in Mexico and Ecuador. Crit Care Med 1997;25(9):1462–7.
11. Jeena PM, Wesley AG, Coovadia HM. Admission patterns and outcomes in a paediatric intensive care unit in South Africa over a 25- year period (1971–1995). Intensive Care Med 1999;25(1):88-94.
12. Shann F, A Argent. Pediatric intensive care in developing countries, in Pediatric Critical Care, B.P. Fuhrman and J.J. Zimmerman, Editors. 2006, C.V. Mosby: Philadelphia.
13. Türkiye’de Çocuk Yoğun Bakım Hizmetleri 2006. Çocuk Acil Tıp ve Yoğun Bakım Derneği.
14. Aşılıoğlu N ve Kot H. Çocuk Yoğun Bakım Ünitesine Yatan Olguların Değerlendirilmesi ve Sonuçları. Turkiye Klinikleri J Pediatr 2011;20(1):10-5