Burcu ÜZÜM, Leyla ŞENOL, Rehyan DADASHOVA

A Study on Social Capital, Cultural Capital and Social Innovativeness in Turkish World: A Sample of Turkey-Azerbaijan University Students

Culture is all the values that create a society. Therefore; data on the development of a society can be obtained by examining the culture of that society. In this study; It is aimed to determine the levels of social capital, cultural capital and social innovation that reflect the Turkish culture and which can reveal the richness of the Turkish world. University students, which are elements of Turkish culture, have been the subject of examination. In this respect, Turkey and Turkish nationals studying, Azeri students studying in Azerbaijan is the main mass of the research. The sample of the study consisted of 196 students. The study was conducted between April and June 2019. The research method is quantitative; data collection tool is survey. Social innovation, social capital strategic trust, cultural capital scales were used in the survey. Five demographic variables such as nationality, age, gender, department, income are also included in the questionnaire form. The research was conducted in two public universities. Importance of research; Studying in Azerbaijan and Azeri students studying at Turkish nationals in Turkey in social capital, cultural capital, it is based on the shortage of studies investigating along with the concept of social innovation. As a result of the research, it is seen that there is a difference between the strategic trust of the cultural capital and the cultural participation between the Azerbaijani students and the Turkish students. It was determined that social capital and cultural capital positively increased social innovation. In addition to this information, it was determined that the related concepts were affected by some demographic variables.

Türk Dünyası’nda Sosyal Sermaye, Kültürel Sermaye, Sosyal Yenilikçilik Üzerine Bir Araştırma: Türkiye-Azerbaycan Üniversite Öğrencileri Örneği

Kültür bir toplumu var eden değerlerin tümüdür. Bu nedenle; bir toplumun gelişimi hakkındaki veriler o toplumun kültürünün incelenmesiyle elde edilebilir. Bu araştırmada; Türk dünyasının kendi zenginliğini ortaya koyabilecek ve Türk kültürünü yansıtan sosyal sermaye, kültürel sermaye, sosyal yenilikçilik düzeylerinin tespit edilmesi amaçlanmıştır. Türk kültürünün birer öğesi olan üniversite öğrencileri inceleme konusu olmuştur. Bu doğrultuda araştırmanın ana kütlesini Türkiye öğrenim gören Türk uyruklu ve Azerbaycan’da öğrenim gören Azeri uyruklu öğrenciler oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemi 196 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmanın uygulaması 2019 yılı nisan-haziran ayları arasında gerçekleştirilmiştir. Araştırma yöntemi nicel olup; veri toplama aracı ankettir. Ankette sosyal yenilikçilik, sosyal sermaye stratejik güven, kültürel sermaye ölçekleri kullanılmıştır. Anket formunda uyruk, yaş, cinsiyet, bölüm, gelir olarak beş adet demografik değişkenlere ait sorular da mevcuttur. Araştırma iki devlet üniversitesinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın önemi; Azerbaycan’da öğrenim gören Azeri uyruklu ve Türkiye’de öğrenim gören Türk uyruklu öğrencilerin sosyal sermaye, kültürel sermaye, sosyal yenilikçilik kavramlarını birlikte inceleyen araştırmaların az oluşuna dayanmaktadır. Araştırma sonucunda Azeri uyruklu öğrencilerle Türk uyruklu öğrenciler arasında sosyal sermaye stratejik güven, kültürel sermaye kültürel katılım arasında farklılık olduğu görülmüştür. Sosyal sermayenin ve kültürel sermayenin sosyal yenilikçiliği olumlu yönde artırdığı belirlenmiştir. Bu bilgilerin yanı sıra ilgili kavramların bazı demografik değişkenlerden etkilendiği de tespit edilmiştir.

PDF

___

Abdioğlu, H. ve Yavuz, S. (2013). İşletmelerde sosyal sermayenin ölçümlenmesi ve raporlanmasına yönelik bir araştırma. Afyon Kocatepe Üniversitesi İİBF Dergisi 15(1): 25-56.

Ağcasulu, H. (2017). Sosyal sermaye kavramı ve temel bakış açılarının karşılaştırılması. Vizyoner Dergisi, 8(17): 114-129.

Alver, K. (2010). Emile Durkheim ve kültür sosyolojisi. Sosyoloji Dergisi, 3(21): 199-210.

Anderson, A. ve Park, J. (2007). Entrepreneurial social capital. International Small Business Journal, 25(3): 245-272.

Ardahan, F. ve Ezici, M. (2015). İlköğretim sekizinci sınıf öğrencilerinin sosyal sermaye profili, sosyal sermaye ve başarı durumunun çeşitli demografik değişkenlere göre değerlendirilmesi: Antalya örneği. Sakarya University Journal of Education, 5(1): 16-36.

Arıcıoğlu, A. ve Ergin, R. A. (2009). Güven ya da sosyal sermaye nedir?: Konya sanayi bölgesinde sahip/yöneticiler üzerine bir araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (21), 25-43.

Avcı, Y. E. ve Yaşar, M. (2014). Kültürel sermaye ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. International Journal of Social Science Research, 3(4): 65-76.

Aydemir, M. A. ve Tecim, E. (2012). Türk toplumunda aile ve dinin sosyal sermaye potansiyeli. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 28: 43-59.

Baharloo, A. A. ve Naghavi, M. A. (July 4, 2012). The role of social capital in organizational commitment ımprovement at Iran National Oil Products Distribution Company (I.N.O.P.D.C), http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.2100267, [erişim: 11.12.2019].

Başak, S. ve Öztaş, N. (2010). Güven ağbağları, sosyal sermaye ve toplumsal cinsiyet. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 12(1): 27-56.

Beşer, A. H. ve Hira, İ. (2017). Sosyal sermayeye eleştirel bakmak. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(1): 23-37.

Bourdieu, P. (1986). The forms of capital. J. Richardson (Ed.) Handbook of Theory and Research for the Sociology of Education. Greenwood: New York, 241-258. https://www.marxists.org/reference/subject/philosophy/works/fr/bourdieu-formscapital.htm

Boz, M., Buluk, B. ve Aysu, S.. (2017). Sosyal medya kullanımı ve sosyal sermaye ilişkisi: Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi örneği. UİİİD-IJEAS, 16. UİK Özel Sayısı, 633-648.

Burt, R. (1992). Structural holes: The social structure of competition. Cambridge, MA: Harvard University Press.

Büyüköztürk, Ş. (2002). Faktör analizi: temel kavramlar ve ölçek geliştirmede kullanımı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. Güz (32), 470-483.

Coleman, J. (1988). Social capital in the creation of human capital. American Journal of Sociology, 94 Supplement: 95-120.

Çeltikçi, O. (2016). Anadolu ve Azerbaycan coğrafyasında nazar inanışı üzerine uygulamaların karşılaştırılması. Uluslararası Edebiyat ve Toplum Sempozyumu Tam Metin Kitabı 261-278, 28-30 Nisan, Bartın.

Keskin, M. ve Dadaş, R. (2018). Kardeş ülke, ortak kültür. Uluslararası Azerbaycan-Türkiye Dil ve Kültür İlişkileri Sempozyumu 22-24 Kasım 2018, Bakü-Azerbaycan.

Dakhli, M. ve Clercq, D. (2004). Human capital, social capital, and innovation: a multicountry study. Entrepreneurship & Regional Development, 16: 107-128.

Eşkinat, R. (2015). Sosyal sermayenin sürdürülebilir kalkınmaya etkisi. Anadolu University Journal of Social Sciences, 15(4): 75-90.

Field, J. (2005). Social capital and lifelong learning. Great Britain: Policy Press. Giddens, A. (2014). Sosyoloji. İstanbul: Kırmızı Yayınları.

Gökçe, O. ve Uğuz, H. (2009). Selçuk Üniversitesi öğrencilerinin sosyal sermaye profilleri üzerine bir çalışma. Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 9(18): 323-351.

Güçlü, N. (2003). Örgüt kültürü. Kırgızistan Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6: 147-159.

Gümüş, N., Kandemir, O. ve Benli, T. (2016). Azeri ve Türk öğrencilerin girişimcilik eğilimlerinin belirlenmesine yönelik Kastamonu Üniversitesi öğrencileri üzerinde bir araştırma. I. Milletlerarası Türkiye-Azerbaycan Münasebetleri Sempozyumu Bildiri Kitabı, 661-671 12-14 Mayıs 2016.

Halaç, D., Eren, H. ve Bulut, Ç. (2014). Sosyal yenilikçilik: Bir ölçek geliştirme. H.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 32(1): 165-190.

Herreros, F. (2004). The problem of forming social capital: Why trust?. Palgrave McMillian.

Horata, O. (2017). Türk Dünyası’nın kültürel ufukları: Tarihsel bağlam içinde genel bir değerlendirme. Bilig, 82: 117-131.

Kalaycı, Ş. (2009). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. Ankara: Asil Yayınları.

Karahani, M. ve Patır, S. (2019). Üniversite öğrencilerinin bireysel yenilikçilik kapasitelerinin belirlenmesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13: 42-58.

Maden, A. (1993). Yönetim ve kültür. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih‐Coğrafya Fakültesi Dergisi, 1‐2: 137‐143.

Mutlu, H. H. (2016). Ulus karakteri ve edebiyat: ulus karakterinin edebi ürünlerine yansıması. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 4(3): 372-389.

Nahapiet, J. ve Ghoshal, S. (1998). Social capital, intellectual capital and the organizational advantage, Academy of Management Review, 23: 242-266.

Narayan, D. ve Pritchett, L. (1999). Cents and sociability: Household income and social capital in Rural Tanzania. Economic Development and Cultural Change , 47(4): 871-897.

Nas, T. İ. (2017). İhracat performansında etkili olan entellektüel sermaye kriterlerinin analitik hiyerarşi süreci (AHS) yöntemi ile belirlenmesi ve ölçek önerisi ihracat performansında etkili olan entellektüel sermaye kriterlerinin analitik hiyerarşi süreci (AHS) yöntemi ile belirlenmesi ve ölçek önerisi. Tisk Akademi, 50-75.

Ozankaya, Ö. (1992). Ulusal toplumun ve ulusal kültürün kurucu ögeleri. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 3(10): 213-225.

Özdemir, F. ve Ar, İ. M. (2015). Sosyal yenilik üzerine bir alan araştırması. Girişimcilik ve İnovasyon Yönetimi Dergisi 4(1): 17-43.

Raskoff, S. (2014). Social and cultural capital at school. https://www.everydaysociologyblog.com/2014/11/social-and-cultural-capital-atschool.html, [erişim: 01.10.2019].

Sargut, S. (2001). Kültürlerarası farklılaşma ve yönetim. Ankara: İmge Kitabevi. Seki, İ. ve Aydın, R. (2019). Yaratıcı ekonomi yaklaşımı çerçevesinde üniversite öğrencilerinin sosyal sermaye seviyesinin belirlenmesine yönelik bir analiz. Ekonomi Bilimleri Dergisi, 11(1): 51-63.

Shane, S. (1992). Why do some societies invent more than others? Journal of Business Venturing, 7: 29-46.

Shane, S. (1995). Uncertainty avoidance and the preference for innovation championing roles. Journal of International Business Studies, 26: 47-68.

Şan, M. K. ve Akyiğit, H. (2015). Sosyal sermaye tartışmaları ve Türkiye’de sosyal sermayenin ölçülmesi sorunu. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (34): 123-134.

Şirin, Y., Bilir, F. P. ve Öz, G. (2018). Üniversite öğrencilerinin sosyal girişimcilik eğilimleri: beden eğitimi ve spor yüksekokulu örneği. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 3(3), 35-47.

Tatlı, H. (2013). sosyal sermayenin bireylerin istihdamı üzerindeki etkisi hanehalkı reisleri üzerine bir araştırma. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 15(3): 87-114.

Tittenbrun, J. (2013).Social capital trust and ideology. European Journal of Interdisciplinary Studies, 5(1): 8-25.

Toprak, E. ve Bozgeyikli, H. (2011). Öğretmen adaylarının sosyal sermaye düzeylerinin karşılaştırmalı incelenmesi (Erciyes Üniversitesi Örneği). Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 31(2): 125-147.

Türk Dil Kurumu, [erişim: 01.10.2019]. https://sozluk.gov.tr/?kelime=k%C3%BClt%C3%BCr

Uçar, E. (2016). Sosyal sermaye ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Ihlara Eğitim Araştırmaları Dergisi, 1(1): 19-40.

Uçar, M. E. (2010). Üniversite öğrencileri ve üniversiteden mezun olan bireylerin sosyal sermaye düzeylerinin benlik biçimleri ve çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Basılmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Yanıklar, C. (2010). Kültürel sermaye, eğitim ve toplumsal tabakalaşma: Pıerre Bourdıeu’nün yeniden üretim kuramına eleştirel bir bakış. Sosyoloji Dergisi 22: 121-138.

Yaşar, R. (2016). Yoksulluk, akademik başarı ve kültürel sermaye ilişkisi. Sosyal Bilimler Dergisi 6(11): 202-237.

Yaşlıoğlu, M. (2017). Sosyal bilimlerde faktör analizi ve geçerlilik: keşfedici ve doğrulayıcı faktör analizlerinin kullanılması. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 46(Özel Sayı): 74-85.

Yıldız, Z. ve Topuz, H. (2011). Sosyal sermaye ve ekonomik kalkınma ilişkisi açısından Türkiye üzerine bir değerlendirme. Sosyal Siyaset Konferansları, 61(2): 201-226.

Zengin, Y. ve Tokucu, F. (2019). Küresel işletmecilikte kültürün önemi: Hofstede’nin kültürel boyutları çerçevesinde bir değerlendirme. Turkish Studies Economics, Finance, Politics, 14(3): 1135-1155.

ISSN: 2667-5617
Yayın Aralığı: Yılda 6 Sayı
Başlangıç: 2006
Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ