“SONSUZLUK VE BİR GÜN” FİLMİNDE ZAMANIN ONTOLOJİK SORGUSU
Daniel Frampton, Filmozofi isimli çalışmasında, sinema-felsefe ilişkisine yeni bir bakış açısı getirir.Bu bakış, geleneksel olarak filmleri felsefe üzerinden okumak yerine, filmin kendisinin başlı başınabir felsefi düşünüş biçimi olarak ele alınması gerektiğine işaret eder. Frampton bunu filmozofi olarakkavramsallaştırır. Theo Angelopoulos’un yönetmiş olduğu 1998 yılı yapımı, Mia Aioniotita Kai MiaMera (Sonsuzluk ve Bir Gün) ölmek üzere olan Alexander isimli ana karakterin son gününü ele aldığıanlatısı ile yaşam ve ölüm kavramlarını derinlemesine sorgulatan bir öyküyü aktarmış, bu aktarımsırasında kendine özgü bir söylem geliştirmiştir. Filmin, bu yönü ile Frampton’un işaret ettiği felsefidüşünüşe önemli bir örnek olduğu düşünülmektedir. Diğer yandan bu felsefi düşünüşün, ontolojik birsorgunun izi sürülerek “varlık” ve “zaman” kavramları üzerine yapılandırılmış olması, çalışmanınvaroluş felsefesine başvurmasının sebebi olmuştur. Varlık felsefesinin merkezine aldığı “Varlıknedir?” ve “Varoluşumuzun anlamı nedir?” soruları, film boyunca ana karakterin temel çatışmasıolarak belirmiş ve bu çatışma zaman kavramına koşut bir bağlamda yapılandırılmıştır. Çalışma, felsefieleştiri yöntemi ile filmi incelerken, kavramsal çerçevesini varoluş felsefesinin en önemli isimlerindenbiri olan Martin Heidegger’in görüşlerine başvurarak çizmiştir. Anlatının merkezine aldığı varlık vezaman kavramları, Heidegger felsefesinin temel yapıtaşlarıdır. Heidegger’in “her türlü varlıkanlayışının olası ufku” olarak gördüğü zaman, filmde de ana karakterin sonsuzluk ve bir günarasındaki anlam arayışının olası ufku olarak belirmiş, “Yarın ne kadar sürecek?” sorusunadönüşmüştür. Çalışma, filmozofi kavramından yola çıkarak, filmin bu soruyu bir felsefi düşünüş biçimiolarak ele aldığını iddia etmekte ve bu felsefi düşünüşün sinemasal anlatıda nasıl yapılandırıldığınıortaya koymayı amaçlamaktadır.
___
- Andrew, G. (2006). “Onun Hayatının Çağı: Sonsuzluk ve Bir Gün”, (Çev: Mehmet Harmancı), Theo
Angelopoulos, (Der: Dan Fainaru), s.135-138. İstanbul: Agora Kitaplığı.
Bachmann, G.(2006). “Akıp Giden Zaman: Sonsuzluk ve Bir Gün”, (Çev: Mehmet Harmancı), Theo
Angelopoulos, (Der: Dan Fainaru), s.111-120. İstanbul: Agora Kitaplığı.
Beaton, R.(1976). “Dionysios Solomos: The Tree of Poetry”, Byzantine and Modern Greek
Studies, 2:1,s.161-182. DOI:10.1179/030701376790206216.
Biro, Y. (2011). “Sinemada Zaman: Ritmik Tasarım, Türbülans ve Akış”, (Çev: Anıl Ceren
Altunkanat), İstanbul: Doruk Yay.
Çotuksöken, B.(1994). “Felsefi Söylem Nedir?”, İstanbul: Kabalcı Yay.
Frampton, D. (2013). “Filmozofi”, (Çev: Cem Soydemir), İstanbul: Metis Yay.
Gözkan, H.B.(2014). “Kant’tan Heidegger’e Varlığın Anlamı Meselesi”, Cogito, 64, s.133-152.
Graves, R.(2010). “Yunan Mitleri”, (Çev: Uğur Akpur). İstanbul: Say Yay.
Heidegger, M.(2013). “Hümanizm Üzerine”, (Çev: Yusuf Örnek), Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu.
Heidegger, M. (2018). “Varlık ve Zaman”, (Çev: Kaan Ökten), İstanbul: Alfa Bas.Yay.
Horton, A.(1999). “The Fılms Of Theo Angelopoulos”, United Kingdom: Princeton University Press.
Iordanova, D. (2007). “Balkan Sineması: Alevler İçinde Sinema”, (Çev: Burcu Erdoğan), İstanbul:
Agora Kitaplığı.
Ökten, K.H.(2004). “Heidegger Kitabı”, İstanbul: Agora Kitaplığı.
Öztürk, S.(2016). “Sinefilozofi”, Ankara: Heretik Yay.
Safranski, R.(2008). “Bir Alman Üstat Heidegger”, (Çev: Ali Nalbant), İstanbul: Kabalcı Yay.
Salman, S.(2017). “Heidegger’in Kant Okuması: Hayalgücü, Zaman ve Sonluluk”, Felsefi Düşün, 8,
s.153-177.
Savaş, H.(2013). “Sinema ve Varoluşçuluk”, İstanbul: Sözcükler Yay.
Schulz, G.(2006). “Soluk Alıp Verir Gibi Çekerim: Sonsuzluk ve Bir Gün”, (Çev: Mehmet Harmancı),
Theo Angelopoulos, (Der: Dan Fainaru), s.139-144. İstanbul: Agora Kitaplığı.
Schwartz, L. S.(2009). “Not Now, Voyager”, Berkeley: Counterpoint Press.
Silsüpür, G.(2017). “Angelopoulos’la Melankolik Bir Yolculuk”,
https://dunyalilar.org/angelopoulosla-melankolik-bir-yolculuk.html/, Erişim Tarihi: 01.01.2019.
Terbaş, Ö.(2015). “Angelopoulos Sinemasında Zamanın Biçimlenişi”, Sinema ve Psikanaliz 2 Kayıp
Zaman,(Der: Özden Terbaş), s.123-130. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yay.