Bu çalışma, Türkiye’deki doğal habitatlarından toplanan bazı Lathyrus (L. clymenum, L. ochrus, L. nissolia, L. aphaca L. var. affinis, L. aphaca L. var. biflorus, L. aphaca L. var. pseudoaphaca, L. aphaca L. var. modestus) türlerindeki tohum depo proteinlerinin alt fraksiyonlarının (albumin, globulin A, glutelin) band paternlerindeki varyasyonu rapor etmektedir. Bu çalışmada, elektroforetik veriler, jel dökümantasyon sistemi ile görüntülendi ve Quatity 1-D analiz yazılımı kullanılarak analiz edildi ve dendogramlar%4 tolerans ile UPGAMA (Unweighted Pair-Group Arithmetic Mean) ile oluşturuldu. Taksonlar arasındaki farklılıklar gözlendi ve yedi tür açık bir biçimde bantların durumundan ve koyuluğundan dolayı protein band paternlerine gore ayırt edildi. Bu çalışmada, UPGAMA kullanılarak yapılan tohum depo proteinlerinin dendogramları göstermiştir ki çalışılan bütün yedi takson iki küme oluşturmuştur. Mevcut çalışmalar göstermiştir ki L. aphaca’nın (Aphaca seksiyonunun üyeleri) çalışılan alt türleri, L. ochrus, L. clymenum ve L. nissolia türlerine gore birbirlerine çok daha yakın kümelenmişlerdir. Genel olarak bu çalışmanın sonuçları Davis (1970), Kupicha (1983) ve Doğan vd. (1992)’nin morfolojik çalışmalarını desteklemektedir.

The present study reports on variations for banding pattern of subfractions (albumins, globulin A, glutelins) of seed storage proteins in some Lathyrus species (L. clymenum, L. ochrus, L. nissolia, L. aphaca L. var. affinis, L. aphaca L. var. biflorus, L. aphaca L. var. pseudoaphaca, L. aphaca L. var. modestus) collected from their natural habitats in Turkey. Electrophoretic data were documented by using a gel documentation system and analysed using Quantity 1-D analysis software; dendrograms were produced with 4.0 % tolerance in UPGAMA (Unweighted Pair-Group Arithmetic Mean). The differences between taxa were observed and all seven species were clearly identifiable from their protein banding patterns in view of both strength and positioning of the bands. The dendrograms of seed storage proteins using UPGAMA showed that all the studied taxa formed two clusters in this study. The present results demonstrated that the four studied subspecies of L. aphaca (members of section Aphaca) are much more closely related to each other rather than L. ochrus, L. clymenum and L. nissolia. The results of the present study generally support morphological classifications of Davis (1970), Kupicha (1983) and Dogan et al. (1992).