ADIYAMAN KAHTA YÖRESİNDEKİ MEŞE REHABİLİTASYON SAHALARININ SİLVİKÜLTÜREL AÇIDAN DEĞERLENDİRİLMESİ

Ülkemizin gerek ekonomik ve gerekse sosyal yapısında meydana gelen iyileşmeler ile kırsal alanlardan kentlere gerçekleşen göçler neticesinde ormanlarımızın üzerindeki baskı hafiflemiş ve ormanların yapılarında iyileşmeler başlamıştır. Sürdürülebilir ormancılığın gelişimine bir katkı olarak Orman Genel Müdürlüğü bozuk ve baltalık olarak işletilen meşe alanlarının verimli hale dönüştürülmesi amacıyla uygulamaya koyduğu Meşe Ormanlarının Rehabilitasyonu Eylem Planı (2006-2015) çerçevesinde koruya dönüştürme çalışmaları hız kazanmıştır. Bozuk ve baltalık meşe meşcerelerinin rehabilitasyonunda kullanılan en yaygın yöntem dip kütük kesimi ile gençleştirmedir. Mevcut çalışmada Adıyaman Kahta ilçesinde 10 adet meşe rehabilitasyon alanı seçilmiş ve dip kütük kesiminden sonraki sürgün sayısı, sürgün boyları ve dip kütük çapları arasındaki ilişkiler incelenmiştir. Arazideki meşe ağaçlarının ortalama yaşının 26-31 yıl arasında olduğu belirlenmiştir. Ölçülen kütük çapları 13-58 cm arasında değişmiştir. Kütük başına düşen sürgün sayısı 2-30 arasında değişim göstermiş, sürgün boyları ise 45-355 cm arasında değişmiştir. Yapılan korelasyon analizleri sonuçlarında rehabilitasyon alanlarına göre farklılıkların olduğu belirlenmiştir. Ayrıca, rehabilitasyon sahalarında uygulanabilecek silvikültürel müdahaleler de tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

baltalık, rehabilitasyon, meşe, Quercus

SILVICULTURAL ASSESTMENT of OAK REHABILITATION AREAS in ADIYAMAN KAHTA PROVIENCE

Improvement of economic and social structures and recent urbanization in Turkey resulted in reduction of pressures on forest areas. As a result of these developments forest habitats have began to improve. Directory of Forestry has began a rehabilitation program (2006-2015) to improve degredaded oak coppice stands to high forets. Coppicing is a traditional method used for rejuvanation of oak stands. In the present study, ten oak rehabilitation area in Kahta province of the city of Adıyaman were seleceted as study to site to investigate relationships among shoot number, shoot height and stem diameter after coppicing. Average age of oak trees ranged between 26-31 years. Stem diameters at base changed between 13-58 cm and shoot number per stem changed between 2-30. Measured shoot heights in the study areas were ranged from 45-355 cm. Correlation coefficients between measured parameters changed depending on different rehabilitation sites. Silvicultural treatments suitable to rehabilitation sites have been disscussed based on the results and field observations.

Keywords:

coppice, rehabilitation, oak, Quercus,

PDF

___

Anonim. (2003). Kahramanmaraş Orman Bölge Müdürlüğü Adıyaman Orman İşletme
Anonim, (2015). Türkiye orman varlığı. T.C. Orman ve Su İşleri Bakanlığı, Orman Genel Müdürlüğü, Ankara.
Çepel, N. (1983). Orman Ekolojisi, (2. Baskı), İ.Ü. Orman Fakültesi Yayını, Yayın No: 3140/337, İstanbul, (536s).
Gracia, M., & Retana, J. (1996). Effect of site quality and thinning management on the structure of holm oak forests in northeast Spain. Annales des sciences forestières (Vol. 53, No. 2-3, pp. 571-584), EDP Sciences.
Hedge, I. C., & Yaltırık, F. (1982). “Quercus L.” In P.H. Davis (Eds.), Flora of Turkey and The East Aegean Island (pp. 659-683). Vol. 7, Edinburg University Press, UK.
Makineci, E. (1999). İ.Ü. Orman fakültesi araştırma ormanındaki baltalıkların koruya dönüştürülmesi işlemlerinin ölü örtü ve topraktaki değişime etkileri, Doktora Tezi, İ.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, (213 s).
Muthoo, M. (2001). Certification and sustainable forest management. The private sector speaks: investing in sustainable forest management, (pp175-180).
Özer, A.E., & BUL, M. (1998). Meşe ve Meşe Ağaçlandırması, Lebib Yalkın Yayınları ve
Öztürk, S. (2013). Türkiye Meşeleri teşhiş ve tanı kılavuzu, T.C. Orman ve Su İşleri Bakanlığı, Orman Genel Müdürlüğü, ISBN:978-605-4610-24-2. Ankara.
Papachristou, T. G., & Papanastasis, V. P. (1994). Forage value of Mediterranean deciduous woody fodder species and its implication to management of silvo-pastoral systems for goats. Agroforestry systems, 27(3), 269-282.
Tunç, E. (2011). Adıyaman Orman İşletme Şefliğindeki meşe baltalıklarında yapılan rehabilitasyon çalışmalarının değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi, KSÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü, 86s. Kahramanmaraş.
Uğurlu, S. (1988). Bozuk meşe baltalıklarının rehabilitasyonu konusunda Güneydoğu Anadolu ormancılık araştırma enstitüsünce yapılan araştırmalar. TC. Orman ve Su İşleri Bakanlığı, Orman Genel Müdürlüğü, Güneydoğu Anadolu ormancılık araştırma enstitüsü yayınları, (24s.), Elazığ.
Uğurlu, S., Çevik, İ. (1990). Bingöl yöresi bozuk meşe baltalıklarının verimlileştirilmesi çalışmalarında başarıyı etkileyen yetişme yeri faktörleri, Ormancılık Araştırma Enstitüsü Yayınları, Teknik Bülten No: 211, Ankara, (s. 8-54).
Uğurlu, E., Roleček, J., & Bergmeier, E. (2012). Oak woodland vegetation of Turkey–a first overview based on multivariate statistics. Applied Vegetation Science, 15(4), 590-608.
URL 1. Meşe Ormanlarının Rehabilitasyonu Eylem Planı (2006-2015). https://www.ogm.gov.tr/ekutuphane/Yayinlar/Me%C5%9Fe%20Ormanlar%C4%B1n%C4%B1n%20Rehabilitasyonu%20Eylem%20Plan%C4%B1.pdf / Erişim 26.01.17
Yılmaz, M., Tonguç, F. ve Çetin, B. (2009). Doğu Akdeniz bölgesindeki sürgün kökenli kayın ormanlarının gençleşme sorunları, Bartın Orman Fakültesi Dergisi, Özel Sayı (2):633-639.
Yılmaz, M., Tonguç. F. (2010). Türkiye’de yarı kurak alanlardaki ağaçlandırmalar için önemli bir doğal tür: Tüylü meşe (Quercus pubescens Wild.). 1.Ulusal kuraklık ve çölleşme sempozyumu bildiriler kitabı, 16-18 haziran 2009. Konya, (s.163-165).