Ahmet R. ÖZPOLAT, Canani KAYGUSUZ, Veli DUYAN

A Study on the Development of Ego States Scale

Giriş: Bu çalışmanın amacı, bireylerin ego durumlarını ölçmek için bir ölçek geliştirmektir. Yöntem: Ego Durumları Ölçeği nin ilk taslağı kırk madde içermektedir ve 2013-2014 öğretim yılında 309 (170 kadın, 129 erkek) üniversite öğrencisine uygulanmıştır. Bulgular: Ölçeğin, Cronbach Alfa katsayısının, .84 olduğu görülmüştür. Faktör analizi sonrası toplam varyansın % 40ını açıklayan, 3 faktörlü bir yapı ortaya çıkmıştır. Bu yapının doğrulanması amacıyla yapılan, doğrulayıcı faktör analizi sonucunda uyum indeksi değerleri ise RMSEA= .063, GFI= .97, CFI= .97, AGFI= .95, NFI= .95, NNFI= .93 ve SRMR= .042 olarak bulunmuştur. Geliştirilen Ego Durumları Ölçeği 3 alt boyuttan (Ebeveyn, Yetişkin ve Çocuk) oluşmuş ve birinci alt boyutta 7 madde, ikinci alt boyutta 6 madde ve üçüncü alt boyutta 4 madde yer almıştır. Sonuç: Ölçeğin ego durumlarını ölçmek için uygun özelliklere sahip olduğu sonucuna varılmıştır.

Ego Durumları Ölçeği'nin Geliştirilmesi Çalışması

Introduction: The aim of this study is to develop a scale to measure ego states of the individuals. Method: The first draft of the Ego States Scale contains forty items and was conducted on 309 (170 female, 129 male) college students in 2013-2014. Results: It has been seen that Cronbach s Alfa of the scale is .84. After factor analysis; it has been showed that there are 3 factored structures which explain 40% of total variance. In order to confirm that structure, confirmatory factor analysis has been conducted and values of fit indices are RMSEA= .063, GFI= .97, CFI= .97, AGFI= .95, NFI= .95, NNFI= .93 and SRMR= .042. Developed Ego States Scale consists of three subscales (Parent, Adult and Child) and there are 7 items in first subscale, 6 items in second subscale and 4 items in third subscale. Conclusion: It is concluded that the scale has appropriate features for measuring the ego states.

PDF

___

1. Tüfekçi S. Romantik ilişkilerde genç yetişkinlerin aşka ilişkin tutumları ve kişilik özellikleri: transaksiyonel analiz ego durumları açısından bir değerlendirme. Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul; 2008.
2. Stewart I, Joines V. TA today: a new introduction to transactional analysis. Lifespace Publishing, Nottingham; 1987.p.5-30
3. Akkoyun F. Transaksiyonel analiz. Psikolojide İşlemsel Çözümleme Yaklaşımı. İstanbul: Nobel Yayın Dağıtım; 2011.p.14-43
4. Karahan, T. F., & Sardoğan, M. E. Psikolojik danışma ve psikoterapide kuramlar. Deniz Kültür Yayınları; 2004.p.219-242
5. Berne E. Hayat Denen Oyun. İstanbul: Kariyer Yayıncılık; 2001.p.25-33
6. Akbağ M. Stresle başa çıkma tarzlarının üniversite öğrencilerinde olumsuz otomatik düşünceler, transaksiyonel analiz ego durumları ve bazı değişkenler açısından incelenmesi. Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi. İstanbul; 2000.
7. James M, Jongevard D. Kazanmak için doğarız. Şenruh T, çev. Editörü. İstanbul: İnkılâp Kitapevi; 1993.p.10-35
8. Arı R. Üniversite öğrencilerinin baskın ben durumları ile bazı özlük niteliklerinin, ben durumlarına, atılganlık ve uyum düzeylerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara; 1989.
9. Akkoyun F, Bacanlı H. Sıfat tarama listesinin Türkçeye uyarlanması: TA ego durumu ölçekleri üzerine bir çalışma. V. Ulusal Psikoloji Kongresi Psikoloji Seminer Dergisi Özel Sayısı 1990;8:637643.
10. Büyüköztürk Ş. Faktör analizi: temel kavramlar ve ölçek geliştirmede kullanımı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi 2002;37: 470-483.
11. Kline P. An easy guide to factor analysis. New York: Routledge; 1994.p.28-60
12. Hu LT, Bentlerb MP. Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling: A Multidisciplinary Journal 1999;6(1):1-55.
13. Sümer N. Yapısal eşitlik modelleri: temel kavramlar ve örnek uygulamalar. Türk Psikoloji Yazıları 2000;3(6):49-74.
14. Field A. Discovering statistics using SPSS. London: SAGE Yayınları; 2005 Psychiatry Res 2012 May 30;197(3):270-4.