___

• Aladağ, C. (2019). Coğrafya 10. Sınıf Doğal Sistemler Ünitesinde Etkinlik Temelli Öğretimin Öğrenci Başarısına Etkisi, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Necmettin Erbakan Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Alım, M. (2006). Avrupa Birliği Üyelik Sürecinde Türkiye’de Çevre ve İlköğretimde Çevre Eğitimi, Kastamonu Eğitim Dergisi, 14 (2), 599-616.
• Ali Alaş, A., Erkol, M. Kışoğlu, M., Gürbüz, H. ve Sülün, A., (2010). Çevre Okuryazarlığı ve Çevre Okuryazarlığı İle İlgili Türkiye’de Yapılan Çalışmaların Değerlendirilmesi. International Online Journal of EducationalSciences, 2 (3), 772-791.
• Alp, E.,Ertepınar, H., Tekkaya, C. ve Yılmaz, A. (2008). A Survey on Turkish Elementary School Students' Environmental Friendly Behaviours and Associated Variables. Environmental Education Research, 14 (2), 129–143.
• Akçadağ Karakaya, Ç., Çobanoğlu, E. O. (2018). “İnsan Ve Çevre” Ünitesi İçin Sınıf Dışı Öğretim Uygulamasının Çevre Okuryazarlığı Üzerine Etkisi, İnformal Ortamlarda Araştırmalar Dergisi, 3(2), 1-23. Aydoğdu,M. ve Uşak, M. (2009). Çevre Bilimi, Çevre Nedir?Ankara: Anı Yayıncılık.
• Bell, D. R. (2005). Liberal Environmental Citizenship. Environmental Politics, 14 (2),179-194.
• Bener, Ö. ve Babaoğul, M. (2008). Sürdürülebilir tüketim davranışı ve çevre bilinci Oluşturmada bir araç olarak tüketici eğitimi. Hacettepe Üniversitesi Sosyolojik Araştırmalar E- dergisi,(http://www.sdergi.hacettepe.edu.tr/makaleler/surdurulebilirtuketimdavranisi.p df 07.12.2018 tarihinde ulaşılmıştır).
• Benzer, E. ve Şahin, F. (2012). Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Çevre Okuryazarlığının Proje Tabanlı Öğrenme Süresince Örnek Olaylarla Değerlendirilmesi. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 35, 55-83.
• Bilgi, M. G. (2008). Ortaöğretim Kurumlarında Coğrafya Dersi Kapsamındaki Çevre Konularının Öğretiminde Aktif Öğretim Yöntemlerinin Rolü.Ankara: Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi.
• Brooks, M.G. ve Brooks J.G. (1993). The Case for Constructivist Classrooms. Virginia: ASCD Alexandria. Büyüköztürk, S. (2007). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı, Ankara: Pegem AkademiYayıncılık. Can, A. (2015). SPSS İle Nicel Veri Analizi, Ankara, Pegem Akademi Yayıncılık.
• Chen, C. (2003). A Constructivist Approachto Teaching; Implications in Teaching Computer Networking. Information Technology, Learning and Performance Journal, 21(2), 17‐ 27.
• Çabuk, B. (2001). Okulöncesi Dönem Çocuklarının Çevre İle İlgili Farkındalık Düzeyleri. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü yüksek lisans tezi, Ankara.
• Çiftçi, S. (2019). Sosyal Bilgiler Dersinde Etkinlik Temelli Öğretimin Çevresel Sorumlu Vatandaşlık Davranışlarına Etkisinin İncelenmesi, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Aksaray Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aksaray.
• Dobson, A. (2007). Environmental Citizenship: towards Sustainable Development. Sustainable Development, 15, 276-285.
• Egeli, G. (1996). Avrupa birliği ve Türkiye’de çevre politikaları. Ankara: Türk Çevre Vakfı Yayını. Ekiz, D. (2003). Eğitimde Araştırma Yöntem ve Metotlarına Giriş: Nitel, Nicel ve Eleştirel Kuram Metodolojileri, Ankara: Anı Yayıncılık.
• Erçiş, A. ve Türk, B. (2016).Etik Çerçevesinde Tüketim, Tüketici ve Çevre: Ekolojik Okuryazarlığın Moderatör Rolü. Çukurova Üniversitesi İİBF Dergisi, 20(2), 1-24
• Ertürk, H. ve Atasoy E. (2008). İlköğretim Öğrencilerinin Çevresel Tutum ve Çevre Bilgisi Üzerine Bir Alan Araştırması. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(1), 105-122.
• Genç, M. ve Akıllı, M. (2015). Ortaokul Öğrencilerinin Çevre Okuryazarlığı Alt Boyutlarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Sakarya University Journal of Education, 5(2).81-97.
• Gül, F. (2013). İnsan doğa ilişkisi bağlamında çevre sorunları ve felsefe. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı:14, 17-21.
• Karacaoğlu, C., ve Çabuk, B., (2003). Üniversite Öğrencilerinin Çevre Duyarlılıklarının İncelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 36(1-2), 189- 198.
• Karasar, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi; Kavramlar, İlkeler, Teknikler, Ankara: Nobel Yayınları.
• Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Ankara, Nobel Yayın Dağıtım
• Karatekin, K. (2013). Öğretmen Adayları İçin Katı Atık ve Geri Dönüşüme Yönelik Tutum Ölçeğinin Geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, 4(10), 71-90.
• Kışoğlu, M. & Gürbüz, H. & Sülün, A. & Alaş, A. & Erkol, M. (2010). Environmental Literacy and Evaluation of Studies Conducted on Environmental Literacy in Turkey. International Online Journal of Educational Sciences, 2010, 2 (3), 772-791
• McBride B. (2011). Essential Elements Of Ecological Literacyand The Pathways To Achieve It: Perspectives Of Ecologists, Ph. D. Dissertation Univ. Of Montana Missoula.
• MEB, (2018). Sosyal Bilgiler Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 4, 5, 6 ve 7. Sınıflar). Ankara. MEB. (2011). Aile ve Tüketici Hizmetleri-Ekoloji. Ankara.
• Morgil, F. İ. Yücel, A. S. (1998). Yükseköğretimde Çevre Olgusunun Araştırılması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14, 84-91.
• Noyan, Ö. F., (1991). Dünden Bugüne Ekoloji Gerçeği. Ekoloji Dergisi, 1, 12-15.
• Ok, A. and Erdoğan, M.,(2011). An Assessment of Turkish Young Pupils’ Environmental literacy: A Nationwide Survey. International Journal of Science Education, 33(17), 2375– 2406.
• Özdemir, O. & Uzun, N. (2006). Yeşil Sınıf Modeline Göre Yürütülen Fen Ve Doğa Etkinliklerinin Ana Sınıfı Öğrencilerinin Çevre Algılarına Etkisi, Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Dergisi, 1 (2), 12-20.
• Özden, Y. (2003). Öğrenme ve Öğretme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Roth C.E. (1992). Environmental Literacy: Its Roots, Evolutionand Directions in The 1990s, (https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED348235.pdf 08.12.2018 tarihinde erişilmiştir).
• Sontay, G., Gökdere, M., Usta, E. (2014). Ortaokul Seviyesinde Çevre Okuryazarlık Bileşenleri ile İlgili Ölçek Geliştirme Çalışması, Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, S:9//1, 49-80.
• Şentürk, C. (2009). Eğitimde Yeniden Yapılanma ve Yapılandırmacılık. Eğitişim Dergisi, sayı:23.(file:///C:/Users/Malatya/Downloads/EitimdeYenidenYaplanmaveYaplandrma clkEitiimHaziran2009.pdf 09.12.2018 tarihinde erişilmiştir.)
• Tanrıverdi, B. (2009). Eğitim programlarında yer alan kazanımların sürdürülebilir kalkınma stratejisi açısından incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 34 (151), 89-103.
• Teksöz, G., Şahin, E. ve Ertepınar, H. (2010). Çevre Okuryazarlığı, Öğretmen Adayları ve Sürdürülebilir Bir Gelecek. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi, 39, 307-320.
• Tırpancı, H. (2009). Sosyal Bilgiler Dersinde Etkinlik Temelli Çevre Eğitimi Uygulamalarının Öğrencilerin Akademik Başarılarına Etkisi ve Uygulama Hakkındaki Görüşleri, (Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara
• Tural, A. (2015). Yapılandırmacı Yaklaşımı Benimseyen Sosyal Bilgiler Dersi Öğretim Sürecine İlişkin Öğrenci Görüşleri. (http://dergipark.gov.tr/download/article-f file/200545 09.12.2018 Tarihinde Erişilmiştir). Venkarataman, B. (2008). Why Environmental Education? Environment Magazine, 50(5).
• Wall, D. (2007). Earth Tones: How Environmental Journalism and Environmental Ethics Influence Environmental Citizenship. Unpublishedmaster’sthesis, University of North Texas, USA.
• Willis, A. L. (1999). A Survey of the Environmental Literacy of High School Junior and Senior Science Students from A Southeast Texas School District Unpublished Dissertation, Houston University, Houston, USA.
• Yıldırım, S. (1997). İçinde Bulunduğumuz Çevre, Ankara: Hava Lojistik Komutanlığı Yayınları.
• Yılmaz, M.,Yıldız, K. ve Sipahioğlu,Ş. (2008). Çevre Bilimi ve Eğitimi, Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
• Yurttaş, Ö. U. ve Şişman, B. (2012). Sivil Toplum Örgütleri ve Kitle İletişim Araçlarının Çevre Okuryazarlığı Bilinci Oluşturmadaki Rolü. Tarih Kültür ve Sanat Araştırmaları Dergisi, 1(4),445-457.