An analysis of the impacts of production quotas and URA provisions on Turkey's sugar sector

Şeker pancarı, toplam bitkisel üretim değerinin % 2.5'i ile Türkiye tarımında önemli bir yere sahiptir. Şeker pancarı üretimi,. hükümetler tarafından sürekli olarak desteklenmiş ve düzenlenmiştir. Türkiye şeker politikalarının Avrupa Birliği politikalarına uyumunun sağlanması amacıyla, mevcut olan destekleme fiyatı ve girdi sübvansiyonu politikalarına ilave olarak 1999 yılında üretim kotası uygulamasına başlanılmıştır. Aynı zamanda, URA çerçevesinde, şeker ithalatına uygulanan tarifede % 10 indirim yapılmıştır. Bu çalışmanın amacı, şeker sektörü arz ve talep denklemlerini tahmin ederek bu iki politika değişikliğinin etkilerini klasik refah analizi ile belirlemektir. Tahmin edilen denklemler, ekonomik teori, istatistiksel ölçüler ve daha önceki çalışmalarda tahmin edilen parametreler açısından değerlendirildiğinde, şeker sektörünü iyi temsil ettiği anlaşılmaktadır. Mevcut politikalar altında, kilogram şeker piyasa fiyatı 0.44 ABD doları olarak belirlenirken, üretilen ve talep edilen şeker miktarı ise sırasıyla 1923 ve 1812 bin ton olmuştur. Destekleme politikasının sonucu olarak, 142 milyon ABD doları hükümet harcaması yapıldığı saptanmıştır. Üretim kotası politikasıyla, şeker üretimi 107 bin ton azalmış, fakat şeker tüketimi değişmemiştir. Bunun sonucu olarak hükümet harcamaları ve üretici artığı sırasıyla 95 ve 9 milyon ABD doları azalmıştır. Ticaret politikalarında mihenk taşı olan serbest ticaret senaryosu, yurtiçi üretimi % 12.5 azaltırken, yurtiçi tüketimi sadece % 1.5 oranında artırmıştır. Yurtiçi fiyatında önemli bir düşüşe neden olan serbest ticaret ile, üretici artığındaki düşme tüketici rantındaki artışla karşılanırken, 142 milyon ABD doları olan hükümet harcamaları tamamen ortadan kalkmaktadır. Uruguay Round Anlaşmaları nedeniyle ithalat tarifinde yapılan % l O'luk indirimin Türkiye şeker sektörüne herhangi bir etkisi olmamıştır. Çünkü, ithalat tarifini de içine alan sınır fiyatı hala yurtiçi fiyatının üzerinde kalmıştır. Bu politika değişikliklerine geçişi kolaylaştırmak için Türkiye'nin sektörde yapısal iyileştirmeler yaparak üretim maliyetlerini düşürmesi gerekmektedir.

Üretim kotası ve URA koşullarının Türkiye Şeker Sektörü üzerine etkilerin analizi

Abstract: Sugar beet is an important crop in terms of production value and represents 2.5% of the total value of crop production. Its production has been regulated and supported by the government. To adapt Turkey's sugar policies for potential admission to the EU, a sugar production quota policy was implemented in 1999 in addition to existing policies, mainly including price support and input subsidies. At the same time, the tariff imposed on imported sugar was reduced by 10% in order to comply with Uruguay Round Agreement (URA) provisions. The objective here is to analyze the impacts of these policy changes on Turkey's sugar sector using classic welfare analysis with the supply and demand parameters estimated in this study. The implementation of the production quota policy reduced domestic production by 107,000 tons but did not change domestic consumption. Thus, government spending and the producer surplus declined by 95 million and 9 million U.S. dollars, respectively, while the consumer surplus remained the same. A 10% decrease in tariffs because of URA provisions had no impact on the sugar sector since the border price, including the tariff, is still above the domestic price. To carry out this transition easily, Turkey must lower its production costs by structural enhancement in the sector.

PDF

___

Akbay, A. Ö. 2002. Türkiye'de Şeker Politikalarının Üretici ve Tüketici Refahına Yansımaları. Şeker Pancarı Kongresi, Eylül 2002, Ankara.
Başbakanlık. 2001, T.C. Resmi Gazete, Sayı: 24378, 19 Nisan 2001, Başbakanlık, Ankara.
Bullock, D. S. and E. 1. Nitsi. 2001. European Agricultural Policy. http://web.aces.uiuc. edu/wf.
Devadoss, S. and J. Kropf. 1996. Impact of Trade Liberalizations under the Urugay Round on the World Sugar Market, Agricultural Economics, 15: 83-96.
FAO. 2002. Effects of Trade Liberalization on the World Sugar Market. www.fao.org/es/ESC/esce/escr/sugar/effects/e-text.pdf.
Kıymaz, T. 2001. Şeker Politikalarında Yeni Yönelimler ve Türkiye'nin Konumu, Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi İktisat Bölümü. Ankara.
Koç, A., V. Uzunlu, and A. Bayaner. 2001. Türkiye Tarımsal Ürün Projeksiyonları 2000-2010, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Ekonomi Araştırma Enstitüsü Yayınları, No: 54. Ankara.
Konyalı, S. and 0. Gaytancıoğlu. 2002. Türkiye'de Şeker ve Şeker Pancarında Uygulanan Politikaların Değerlendirilmesi, Şeker Pancarı Kongresi, Eylül 2002. Ankara.
Özçelik, A. and H. Fidan. 2002. Türkiye'de Şeker Pancarı Üretim Politikası ve Avrupa Birliğine Giriş Sürecinde Uygulanan Reformların Değerlendirilmesi. Şeker Pancarı Kongresi, Eylül 2002. Ankara.
Shazam. 1997. Shazam Econometric Computer Program: User's Reference Manual Version 8.0. irwin/McGraw-Hill, Canada.
Tarakçıoğlu, M. 2001. Estimating The Sugar Demand of Turkey: Working Paper. Department of Agricultural, Environmental and Development Economics, Ohio State University. Columbus, Ohio, USA.
Tortopoğlu, A. I. 2002. Kamu Şeker Fabrikaları Özelleştirilmeli mi. TMM0 Ziraat Mühendisleri Odası Tarım Politikaları Yayın Dizisi No: 2. Ankara.
TŞFAŞ. 2002. Türkiye Şeker Sektörü Verileri, Türkşeker Web Sayfası http://www. turkseker. gov.tr/default.htm
Tweeten, L. 1992. Agricultural Trade: Principles and Policies. Westview Press, Boulder and San Francisco.
Yavuz, F. 1998. Türkiye'de Bölgeler Arası Bitkisel Üretim Deseninin Değişimi Üzerine Bir Analiz. Türkiye III. Tarım Ekonomisi Kongresi, 7-9 Ekim 1998. Ankara.
Yücel, S. and A. Ünal. 2002. Dünya Ticaret Örgütü Taahhütleri ve Avrupa Birliği Ekseninde Türkiye Şeker Sektörünün Değerlendirilmesi. Şeker Pancarı Kongresi, Eylül 2002. Ankara.