Retrognati ve Glosopitoz yenidoğanlar ve süt çocuklarında endotrakeal entübasyon ve/veya trakeostomi gerektirecek kadar ağır solunum yetmezliğine neden olabilir. Bu çalışmada ikisi trakeotomili retrognatik, ikisi yeni doğan Pierre Robin ardıllı mandibula distraksiyon osteogenezi yapılmış 4 pediatrik olgu sunulmaktadır. Temporomandibular eklem ankilozu, mikrognati, glossoptozis ve akut üst hava yolu yetmezliği nedeni ile acil traketomi açılmış 2 ve 3 yaşlarında iki hastada mandibular distraksiyon yöntemi uygulandı. Daha sonra entübe takip edilen 4 ve 15 günlük Pierre Robin ardıllı 2 olguda mandibula distraksiyonu yapıldı. Mandibula distraksiyonu sonucu mandibula 12 – 22 milimetre uzatıldı. Trakeotomi açılmış 2 hasta dekanüle edildi. Yeni doğan döneminde trakeatomi ihtiyacı oluşmadan her 2 hasta da ekstübe edildi. Pediatrik hastalarda retrognati ve glossoptozise bağlı üst hava yolu açıklığının sağlanmasında mandibula distraksiyon osteogenezi, trakeotomi sonrası dekanülasyonda ve trakeotomi açılmasının engellenmesinde başarılı bir yöntemdir.

Retrognathia and Glossoptozis in new borns and toddlers may cause severe respiratory insufficiency resulting with endotracheal intubation and/or tracheotomy. In this study four pediatric patients whom distraction osteogenesis was performed are presented. Two patients had tracheotomy and retrognathia and two new born patients had Pierre Robin sequence. Mandibular distraction osteogenesis was performed on two patients who were two, three years old and had temporomandibular joint ankylosis, micrognathia and glossopitosis. These patients had had tracheotomies opened under emergency conditions because of acute airway insufficiency. Later on two new borns who were four and fifteen days old and had Pierre Robin sequence went through mandibular distraction osteogenesis operation Twelve to 22 mm of mandibular distraction was achieved. Two patients who had tracheotomies were decanullated. Two new borns were extubated without the need of tracheotomies. Mandibular distraction osteogenesis was accepted as a successful mode of theraphy for decanulation of tracheotomies and in prevention of opening tracheotomies in pediatric patients who has upper airway insufficiency due to retrognathia and glossopitosis.