Füsun ATLIHAN, Fatma KILIÇ KAYA, Leman TEKİN, Canan VERGİN, Ali ORGUN, Yüce AYHAN, Şebnem ÇALKAVUR, Özgür OLUKMAN

İndirekt hiperbilirübinemili olgularda minör eritrosit antijenlerinin alloimmünizasyondaki rolü

Amaç: Yenidoğan indirekt hiperbilirübinemisi nedenlerinden kan grubu uygunsuzlukları sık görülür. Minör kan grubu uyuşmazlığı çok ender olup, kan değişimine gereksinim gösteren ciddi hemolitik reaksiyonlara yol açabilir. Minör kan grupları arasında en sık görülenler; non-D Rh antijenleri (c,C,e,E), Kell, Duffy, Kidd ve MNSdir. Bu çalışmada Yenidoğan Kliniğine indirekt hiperbilirübinemi tanısıyla yatırılan, bilinen veya saptanabilen hiperbilirubinemi nedenleri dışındaki olgularda minör kan gruplarının saptanması ve bunların olası etkilerinin araştırılması planlandı. Gereç ve Yöntem: 01.07-31.09.2009 tarihleri arasında 107 yenidoğanda sarılık nedeninin minör eritrosit antijenleriyle ilişkisi araştırıldı. ABO/Rh uygunsuzluğu, hipotiroidi, glükoz-6-fosfat-dehidrogenaz eksikliği, doğuştan metabolik hastalık, sepsis gibi bilinen diğer hiperbilirübinemi nedenli hastalar çalışmaya alınmadı. Çalışma için etik kurul onayı alınmıştır (25.06.2006/35-2009). Minör eritrosit antijenleri insan kökenli monoklonal antiserumlar kullanılarak jel santrifügasyon yöntemiyle çalışıldı. Antikor tarama testi pozitif bulunan annelerde antikor belirlemesi yapıldı. Annede mevcut antikorlara karşılık gelen ve bebekte pozitif bulunan antijenler uygunsuzluk sebebi kabul edildi. Antikor tarama sonucuna bakılmaksızın Kell,C,E,c,e antijenlerinin varlığı araştırıldı. Bulgular: Yüz yedi yenidoğanın yedisinde (%6,5) minör eritrosit uyuşmazlığı saptandı. Kliniğe yatırılan toplam 230 indirekt hiperbilirubinemili hasta değerlendirildiğinde ise pozitiflik %3dü. En sık uyuşmazlık dört olgu ile MNS grubundan s antijenine bağlıydı. Diğer antijenler ise; C, Jka, S, Lub ve Ndi. Kell antijeni pozitif bulunan bir olgunun annesinde antikor tarama testi negatifti. Uygunsuzluk saptanan olguların hiç birisinde direkt coombs testi pozitifliği ya da ciddi hemoliz bulgusuna rastlanmadı. Diğer olgularla karşılaştırıldığında bu olgularda sarılık daha geç fark edilmiş ancak seyri benzer olmuştur. Çıkarımlar: Sarılıkla gelen yenidoğanlarda minör eritrosit antijenleri düzenli çalışılmamaktadır. Ancak minör kan gruplarının da yenidoğan sarılığına yol açabileceği, ciddi hemolitik hastalık oluşturabileceği ve patolojik sarılıklarda araştırılması gerektiği akılda tutulmalıdır. (Türk Ped Arfl 2013; 48: 23-9)

Role of minor erythrocyte antigens on alloimmunızation in neonatal indirect hyperbilirubinemia background

Aim: ABO/Rh incompatibilities are common causes of blood group incompatibility in newborns. On rare occasions, alloimmunization due to minor erythrocyte antigens may cause severe hemolytic disease requiring exchange transfusion. Most common minor erythrocyte antigens include non-D Rh antigens (c, C, e, E), Kell, Duffy, Kidd and MNS. In this study, we aimed to investigate minor erythrocyte antigens and their possible effects in newborns who were hospitalized for indirect hyperbilirubinemia and did not have any other detectable cause for neonatal jaundice. Material and Method: : Between July 1st 2009 and September 31st 2009, 107 newborns were enrolled to investigate the relationship between minor erythrocyte antigens and neonatal jaundice. Patients with common causes of hyperbilirubinemia such as ABO/Rh incompatibility, hypothyroidism, glucose-6-phosphate dehydrogenase deficiency, inborn errors of metabolism and sepsis were excluded. The study was approved by the ethics commite ((25.06.2006/35-2009). Minor erythrocyte antigens were studied by performing gel centrifugation method using human monoclonal antibodies. Antibodies were detected in mothers with positive antibody screening. Antigens which countered the antibodies present in the mother and which were found to be positive in the infant were considered as a cause of incompatibility. Kell, C, E,c, e antigens were investigated in all newborns regardless of their antibody screening results. Results: Minor erythrocyte incompatibility was detected in 7 out of 107 newborns (6.5%). Assessment among 230 newborns hospitalized for indirect hyperbilirubinemia revealed a rate of 3% for minor erythrocyte antigen positivity. The most common incompatibility was related to s antigen which was detected in 4 patients. Other antigens detected included C, Jka, S, Lub and N. Only 1 patient was found to carry Kell antigen. However his mother displayed negative antibody screening. Direct coombs positivity or severe hemolysis could not be detected in any of the patients with minor erythrocyte antigen incompatibility. Although the clinical course was similar, jaundice was realized much later in these infants when compared to other infants with indirect hyperbilirubinemia. Conclusions: Currently minor erythrocyte antigens are not being investigated routinely in neonatal jaundice. However, clinicians should keep in mind that minor erythrocyte antigens can cause indirect hyperbilirubinemia and sometimes severe hemolytic disease. Therefore they should remember to study these antigens in newborns with pathologic jaundice. (Turk Arch Ped 2013; 48: 23-9)

PDF

___

1. Sarici SU, Serdar MA, Korkmaz A, et al. Incidence, course, and prediction of hyperbilirubinemia in near-term and term newborns. Pediatrics 2004; 113(4): 775-80.
2. Smits-Wintjens VE, Walther FJ, Lopriore E. Rhesus haemolytic disease of the newborn: Postnatal management, associated morbidity and long- term outcome. Semin Fetal Neonatal Med 2008; 13(4): 265-71.
3. Marsh WL, Pehta J. Erytrocyte blood groups in humans. In: Nathan DG, Oski FA. (eds). Hematology of infancy and childhood. 4th ed. Philadepphia: WB Saunders Company, 1993: 1663-91.
4. Moise KJ. Fetal anemia due to non-Rhesus-D red-cell alloimmunization. Semin Fetal Neonatal Med 2008; 13(4): 207-14.
5. American Academy of Pediatrics Subcommittee on Hyperbilirubinemia. Management of hyperbilirubinemia in the newborn infant 35 or more weeks of gestation. Pediatrics 2004; 114: 297-316.
6. Yurdakök M, Erdem G. Neonatoloji. İçinde: Alpay F. Sarılık (eds). 1. Baskı. Ankara: Türk Neonatoloji Derneği, 2004: 559-78.
7. Oski FA. The eritrocyte and its disorders. In: Nathan DG, Oski FA (eds) Hematology of infancy and childhood. 4th edition. Philadepphia: WB Saunders Company, 1993: 218-43.
8. Covas Mdel C, Medina MS, Ventura S, et al. [ABO hemolytic disease and developing of significant hyperbilirubinemia in term newborns: early predictive factors. Arch Argent Pediatr 2009; 107(1): 16-25.
9. Kocabay K, Öncü T, Koç A, et al. Elazığ'da yenidoğan bebeklerde hiperbilirubinemi etiolojisinin araştırılması ve prognoz. Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi 1996; 10: 63-7.
10. Satar M, Atıcı A, Evliyaoğlu N, Narlı N, Savaş N, Posat M. Çukurova bölgesinde yenidoğan hiperbilirubinemisi. Ege Tıp Dergisi 1997; 36: 23-7.
11. Özkaya H, Bahar A, Özkan A, Karademir F, Göçmen İ, Mete Z. İndirekt hiperbilirübinemili yenidoğanlarda ABO, RH ve subgrup (Kell, c, e) uyuşmazlıkları. Türk Ped Arş 2000; 35: 30-5.
12. Narang A, Jain N. Haemolytic disease of newborn. Indian J Pediatr 2001; 68(2): 167-72.
13. Rath ME, Smits-Wintjens VE, Walther FJ, Lopriore E. Hematological morbidity and management in neonates with hemolytic disease due to red cell alloimmunization. Early Hum Dev 2011; 87(9): 583-8.
14. Geifman-Holtzman O, Wojtowycz M, Kosmas E, Artal R. Female alloimmunization with antibodies known to cause hemolytic disease. Obstet Gynecol 1997; 89(2): 272-5.
15. Lenkiewicz B, Zupanska B. Significance of alloantibodies other than anti-D hemolytic disease of the fetus and newborn (HDF/N). Ginekol Pol 2003; 74(1): 48-54.
16. Filbey D, Hanson U, Wesström G. The prevalance of red cell antibodies in pregnancy correlated to the outcome of the newborn: a 12 years study in central Sweden. Acta Obstet Gynecol Scand 1995; 74(9): 687-92.
17. Lee CK, Ma ES, Tang M, Lam CC, Lin CK, Chan LC. Prevalence and specificity of clinically significant red cell alloantibodies in Chinese women during pregnancy--a review of cases from 1997 to 2001. Transfusion Med 2003; 13: 227-31.
18. Wenk RE, Goldstein P, Felix JK. Kell alloimmunization, hemolytic disease of the newborn, and perinatal management. Obstet Gynecol 1985; 66(4): 473-6.
19. Sarici SU, Alpay F, Yeşilkaya E, Ozcan O, Gokcay E. Hemolytic disease of the newborn due to isoimmunization with anti-E antibodies: a case report. Turk J Pediatr 2002; 44(3): 248-50.
20. Wu KH, Chu SL, Chang JG, Shih MC, Peng CT. Haemolytic disease of the newborn due to maternal irregular antibodies in the Chinese population in Taiwan. Transfus Med 2003; 13(5): 311-4.
21. Thakral B, Agrawal SK, Dhawan HK, Saluja K, Dutta S, Marwaha N. First report from India of haemolytic disease of newborn by anti-c and anti-E in Rh (D) positive mothers. Hematology 2007; 12(5): 377-80.