Background: We evaluated surgical procedures and their results in seven patients treated for type I-II persistent truncus arteriosus (PTA). Methods: The study included seven patients who underwent eight surgical procedures for type I-II PTA at our clinic between 1996 and 2003. Of these, three newborns underwent surgery at ages 35, 40, and 42 days; three infants at ages 6, 11+13, and 15 months, and one patient was eight years old at the time of surgery. Results: The eight-year-old child was considered inoperable with histopathologically confirmed irreversible pulmonary vascular changes following a lung biopsy. Three patients underwent pulmonary artery banding, two of which died during surgery (age, 35 days) and at 11 hours postoperatively (age, 6 months). An 11-month old infant was discharged without any complication following banding and underwent total repair after 1.5 months. Four patients underwent total repair. Of these, two were newborns, and two were infants of around 12 months of age. In the latter two patients, one required an opening in the ventricular septal defect patch at the time of total repair, while the other developed severe pulmonary hypertension within a year due to progressive pulmonary vascular occlusive disease. However, no complications were encountered in the two infants following total repair. They showed normal development after postoperative five and 13 months, respectively. Conclusion: We believe that, under current circumstances, the most ideal method of management of PTA is to perform a total repair in early infancy with the use of homograft conduits. "> Amaç: Bu çalışmada tip I-II persistan trunkus arteriozus (PTA) tanısı konan yedi olguda yapılan cerrahi girişimler ve sonuçları değerlendirildi. Çalışma planı: Kliniğimizde 1996-2003 yılları arasında tip I-II PTA tanısıyla yedi olguda toplam sekiz cerrahi girişim yapıldı. Üç hastaya yenidoğan döneminde (35, 40 ve 42. günlerde), üç hastaya bebeklik döneminde (6, 11+13 ve 15. aylarda), bir hastaya ise sekiz yaşında girişimde bulunuldu. Bulgular: Sekiz yaşında başvuran hastanın inoperabl olduğu yapılan akciğer biyopsisi ile histopatolojik olarak kanıtlandı. Üç hastaya pulmoner bantlama uygulandı. Bunlardan 35 günlük olan hasta ameliyat sırasında, altı aylık olanı ise ameliyat sonrası 11. saatte kaybedildi. On bir aylık bir hasta bantlama sonrasında sorunsuz taburcu edildi ve 1.5 ay sonra homogreft kullanılarak tam düzeltme yapıldı. İki hastada bir yaş civarında, iki hastada yenidoğan döneminde olmak üzere dört hastada tam düzeltme yapıldı. Bir yaş civarı tam düzeltme yapılan hastalardan birinde ventriküler septal defekt yamasının açılması gerekti, diğer hastada ise bir yıl içinde, pulmoner vasküler tıkayıcı hastalığın ilerlemesi nedeniyle ağır pulmoner hipertansiyon gelişti. Yenidoğan döneminde tam düzeltme yapılan iki hastanın sırasıyla 5. ve 13. aylardaki kontrollerinde sorunsuz oldukları ve gelişimlerini normal sürdürdükleri görüldü. Sonuç: Persistan trunkus arteriozus tedavisinde günümüz koşullarında uygulanabilecek en ideal yöntemin doğumdan sonra erken dönemde homogreft ile tam düzeltme olduğunu düşünüyoruz. "> Amaç: Bu çalışmada tip I-II persistan trunkus arteriozus (PTA) tanısı konan yedi olguda yapılan cerrahi girişimler ve sonuçları değerlendirildi. Çalışma planı: Kliniğimizde 1996-2003 yılları arasında tip I-II PTA tanısıyla yedi olguda toplam sekiz cerrahi girişim yapıldı. Üç hastaya yenidoğan döneminde (35, 40 ve 42. günlerde), üç hastaya bebeklik döneminde (6, 11+13 ve 15. aylarda), bir hastaya ise sekiz yaşında girişimde bulunuldu. Bulgular: Sekiz yaşında başvuran hastanın inoperabl olduğu yapılan akciğer biyopsisi ile histopatolojik olarak kanıtlandı. Üç hastaya pulmoner bantlama uygulandı. Bunlardan 35 günlük olan hasta ameliyat sırasında, altı aylık olanı ise ameliyat sonrası 11. saatte kaybedildi. On bir aylık bir hasta bantlama sonrasında sorunsuz taburcu edildi ve 1.5 ay sonra homogreft kullanılarak tam düzeltme yapıldı. İki hastada bir yaş civarında, iki hastada yenidoğan döneminde olmak üzere dört hastada tam düzeltme yapıldı. Bir yaş civarı tam düzeltme yapılan hastalardan birinde ventriküler septal defekt yamasının açılması gerekti, diğer hastada ise bir yıl içinde, pulmoner vasküler tıkayıcı hastalığın ilerlemesi nedeniyle ağır pulmoner hipertansiyon gelişti. Yenidoğan döneminde tam düzeltme yapılan iki hastanın sırasıyla 5. ve 13. aylardaki kontrollerinde sorunsuz oldukları ve gelişimlerini normal sürdürdükleri görüldü. Sonuç: Persistan trunkus arteriozus tedavisinde günümüz koşullarında uygulanabilecek en ideal yöntemin doğumdan sonra erken dönemde homogreft ile tam düzeltme olduğunu düşünüyoruz.