Backgraound: Mechanical valve replacement in native valvular endocarditis is known to increase the recurrence of endocarditis and incidence of paravalvular leak. Aim of our study was to evaluate midterm results of Silzone valvular prosthesis manufactured and presented as resistant to infections and used in patients with infective endocarditis in our center. Methods: Twentysix patients with the same demographic findings, who had mechanical valve replacement due to infective endocarditis between 1998 - 2000, were included in this study. Nineteen of the patients were male and remaining 7 were female, with an average age of 42.35 ± 13.6 years (17-80). In 12 of these patients, mechanical valve replacement by Silzone valvular prosthesis was performed (Group S). Control group consisted of the remaining 14 patients who received mechanical valve replacement by St Jude mechanical valvular prosthesis (Grup K). In Group S, six patients received aortic valve replacement, three mitral valve replacement, and three patients both mitral and aortic valve replacement. Average follow-up time of the patients was 38.23 ± 19.89 months. Results: No early mortality was seen in both groups. Late mortality was seen only in one patient in Group S (8.33%) ( p= 0.481). In all patients, paravalvular leak was detected in four patients (33.3%). All of the paravalvular leak detected patients belonged to Group S ( p = 0.02). One of the patients needed reoperation due to paravalvular leak ( p = 0.417) and it was repaired using three separated single sutures. There was no significant difference in ventricular and left atrial diameters and ejection fraction between two groups. Conclusions: In our study, there seems to be an increase in the incidence of paravalvular leak significantly in Silzone group. However, the degree of leakage was low and paravalvular leak was persistent in the reoperated patient. Morover the number of valves used is not enough to evalute the condition. Thus we believe that the Silzone valvular prosthesis may not cause an increase in mortality an morbidity and the incidence of reoperations. "> Amaç: Nativ kapak endokardit zemininde mekanik kapak replasmanı reküran endokardit ve paravalvüler kaçak insidansını arttırmaktadır. Çalışmamızın amacı bir dönem enfeksiyona dirençli olarak üretilen ve hastanemizde de enfektif endokarditli vakalarda kullanılan, ancak daha sonra paravalvüler kaçak ve strok insidansını arttırdığı gerekçesiyle piyasadan toplatılan Silzone kapakların orta dönem sonuçlarını irdelemektir. Materyal ve Metod:Çalışmaya 1998 - 2000 yılları arasında enfektif endokardit sekeli sonucunda mekanik kapak ile kapak replasmanı yapılan benzer demografik bulgulara sahip 26 hasta dahil edildi. Hastaların 19’u erkek, 7’si kadın olup yaş ortalaması 42.35 ± 13.6 yıl (17-80) idi. Bu hastaların 12’inde Silzone kapak kullanarak kapak replasmanı gerçekleştirildi(Grup S). Enfektif endokardit tanısı alan ve St. Jude kapak ile kapak replasmanı gerçekleştirilen 14 hasta ise kontrol grubu olarak alındı (Grup K). Grup S’deki hastaların altısında kapak aort pozisyonda yerleştirilirken, üçünde mitral ve geri kalan üçünde ise kapak hem aort hem de mitral pozisyonda yerleştirilmiş olup, toplam 15 Silzone kapak kullanıldı. Hastalar ortalama 38.23 ± 19.89 ay zlendi. Bulgular: Her iki grupta erken mortalite görülmedi. Geç mortalite sadece Grup S’de bir hastada (%8.33) gerçekleşti ( p = 0.481). Toplam dört hastada (%33.3) paravalvüler kaçak gözlendi. Bunların hepsi Grup S’ye ait hastalardı ( p = 0.02). Paravalvüler kaçak nedeniyle bir hastada reoperasyon gerekti ( p = 0.417). Bu hastada paravalvüler kaçak üç adet sapere sütür ile onarıldı. Her iki grup arasında ventrikül, sol atriyum çapları ve ejeksiyon fraksiyonu istatistiki açıdan farklı bulunmadı ( p> 0.05). Sonuç: Çalışmamızda her ne kadar istatistiki olarak paravalvüler kaçak insidansının artmış olduğu görünse de; paravalvüler kaçağın düşük derecelerde olması, üçüncü kere opere edilen hastada da paravalvüler kaçağın devam etmesi ve kullanılan kapak sayısının az olması nedeniyle gerçek anlamda Silzone kapakların hastalarda mortalite ve morbidite ve reoperasyon oranlarını arttırmadığını söyleyebiliriz. "> Amaç: Nativ kapak endokardit zemininde mekanik kapak replasmanı reküran endokardit ve paravalvüler kaçak insidansını arttırmaktadır. Çalışmamızın amacı bir dönem enfeksiyona dirençli olarak üretilen ve hastanemizde de enfektif endokarditli vakalarda kullanılan, ancak daha sonra paravalvüler kaçak ve strok insidansını arttırdığı gerekçesiyle piyasadan toplatılan Silzone kapakların orta dönem sonuçlarını irdelemektir. Materyal ve Metod:Çalışmaya 1998 - 2000 yılları arasında enfektif endokardit sekeli sonucunda mekanik kapak ile kapak replasmanı yapılan benzer demografik bulgulara sahip 26 hasta dahil edildi. Hastaların 19’u erkek, 7’si kadın olup yaş ortalaması 42.35 ± 13.6 yıl (17-80) idi. Bu hastaların 12’inde Silzone kapak kullanarak kapak replasmanı gerçekleştirildi(Grup S). Enfektif endokardit tanısı alan ve St. Jude kapak ile kapak replasmanı gerçekleştirilen 14 hasta ise kontrol grubu olarak alındı (Grup K). Grup S’deki hastaların altısında kapak aort pozisyonda yerleştirilirken, üçünde mitral ve geri kalan üçünde ise kapak hem aort hem de mitral pozisyonda yerleştirilmiş olup, toplam 15 Silzone kapak kullanıldı. Hastalar ortalama 38.23 ± 19.89 ay zlendi. Bulgular: Her iki grupta erken mortalite görülmedi. Geç mortalite sadece Grup S’de bir hastada (%8.33) gerçekleşti ( p = 0.481). Toplam dört hastada (%33.3) paravalvüler kaçak gözlendi. Bunların hepsi Grup S’ye ait hastalardı ( p = 0.02). Paravalvüler kaçak nedeniyle bir hastada reoperasyon gerekti ( p = 0.417). Bu hastada paravalvüler kaçak üç adet sapere sütür ile onarıldı. Her iki grup arasında ventrikül, sol atriyum çapları ve ejeksiyon fraksiyonu istatistiki açıdan farklı bulunmadı ( p> 0.05). Sonuç: Çalışmamızda her ne kadar istatistiki olarak paravalvüler kaçak insidansının artmış olduğu görünse de; paravalvüler kaçağın düşük derecelerde olması, üçüncü kere opere edilen hastada da paravalvüler kaçağın devam etmesi ve kullanılan kapak sayısının az olması nedeniyle gerçek anlamda Silzone kapakların hastalarda mortalite ve morbidite ve reoperasyon oranlarını arttırmadığını söyleyebiliriz.