Bu çalışmada intraatriyal reentrant taşikardi tedavisinde sinus ritminin restorasyonu için transözofageal atriyal uyarımın etkinliği ve güvenilirliği değerlendirildi. Çalışma planı: Çalışmaya atriyal flutter kardiyoversiyonu için transözofageal atriyal pacing uygulanan 16 hasta (8 erkek, 8 kız; ort. yaş 8.3 yıl; dağılım 6 gün-19 yıl) dahil edildi. Atriyal pacing atrial flutter döngü hızına eşit hızda başlanıp 10 milisaniye azaltımlarla 30 saniye ila bir dakikalık süreyle 120 milisaniyelik döngü hızına ulaşılıncaya veya çarpıntı sonlanana kadar uygulandı. Maksimum transözofageal atriyal pacing'e rağmen sürekli atriyal fibrilasyonun geliştiği veya sinüs ritminin sağlanamadığı durumlarda doğru akım kardiyoversiyon uygulandı. Bulgular: Sinüs ritmi 18 epizodun 11'inde sağlandı (%61). Ortanca taşikardi döngü hızı 210 milisaniye (dağılım 190-300 milisaniye) idi. Overdrive transözofageal atriyal burst stimülasyon 280-120 milisaniyelik döngü hızında uygulandı. Doğru akım kardiyoversiyon altı hastada (%33) uygulandı. Overdrive pacing oral antiaritmik tedavi gören hastaların tümünde başarılı idi. Ortanca takip süresi 3.15 yıl (1-6 yıl) idi. Sonuç: Transözofageal atriyal pacing özellikle kardiyovasküler rezervi sınırda olan hastalarda atriyal flutter için etkili ve güvenilir bir tedavi yöntemidir. Sinüs ritminin sağlanmasında özellikle pediatrik ve açık kalp cerrahisi uygulanmış hastalarda doğru akım kardiyoversiyon öncesinde birinci basamak tedavi olarak tercih edilmelidir.
This study aims to evaluate the efficacy and safety of transesophageal atrial pacing for the restoration of sinus rhythm in the intraatrial reentrant tachycardia treatment.Methods: A total of 16 patients (8 males, 8 females; mean age 8.3 years; range 6 days to 19 years) who underwent transesophageal atrial pacing for cardioversion of atrial flutter were included in the study. Atrial pacing was instituted at a cycle length equal to that of the atrial flutter and continued for a period of 30 seconds to one minute with 10 milliseconds decrements until a paced cycle length of 120 milliseconds was achieved or the flutter was terminated. If sustained atrial fibrillation was induced or the sinus rhythm could not be restored despite maximal transesophageal atrial pacing, direct current cardioversion was performed.Results: Sinus rhythm was achieved in 11 of 18 episodes (61%). The median tachycardia cycle length was 210 milliseconds (range 190 to 300 milliseconds). Overdrive transeophageal atrial burst stimulation was performed at a cycle length of 280-120 milliseconds. Direct current cardioversion was performed in six patients (33%). Overdrive pacing was successful in all patients under oral antiarrhythmic therapy. Median follow-up was 3.15 years (1-6 years).Conclusion: Transesophageal atrial pacing is a safe and effective treatment modality for atrial flutter, especially in patients with a compromised cardiovascular reserve. It should be preferred as first line treatment before direct current cardioversion for sinus rhythm achievement especially in pediatric patients and patients who were performed open heart surgery ">
[PDF] Atrial flutter cardioversion in pediatric patients by postoperative transesophageal pacing | [PDF] Pediatrik hastalarda ameliyat sonrası transözofageal pacing ile atriyal flutter kardiyoversiyonu
Bu çalışmada intraatriyal reentrant taşikardi tedavisinde sinus ritminin restorasyonu için transözofageal atriyal uyarımın etkinliği ve güvenilirliği değerlendirildi. Çalışma planı: Çalışmaya atriyal flutter kardiyoversiyonu için transözofageal atriyal pacing uygulanan 16 hasta (8 erkek, 8 kız; ort. yaş 8.3 yıl; dağılım 6 gün-19 yıl) dahil edildi. Atriyal pacing atrial flutter döngü hızına eşit hızda başlanıp 10 milisaniye azaltımlarla 30 saniye ila bir dakikalık süreyle 120 milisaniyelik döngü hızına ulaşılıncaya veya çarpıntı sonlanana kadar uygulandı. Maksimum transözofageal atriyal pacing'e rağmen sürekli atriyal fibrilasyonun geliştiği veya sinüs ritminin sağlanamadığı durumlarda doğru akım kardiyoversiyon uygulandı. Bulgular: Sinüs ritmi 18 epizodun 11'inde sağlandı (%61). Ortanca taşikardi döngü hızı 210 milisaniye (dağılım 190-300 milisaniye) idi. Overdrive transözofageal atriyal burst stimülasyon 280-120 milisaniyelik döngü hızında uygulandı. Doğru akım kardiyoversiyon altı hastada (%33) uygulandı. Overdrive pacing oral antiaritmik tedavi gören hastaların tümünde başarılı idi. Ortanca takip süresi 3.15 yıl (1-6 yıl) idi. Sonuç: Transözofageal atriyal pacing özellikle kardiyovasküler rezervi sınırda olan hastalarda atriyal flutter için etkili ve güvenilir bir tedavi yöntemidir. Sinüs ritminin sağlanmasında özellikle pediatrik ve açık kalp cerrahisi uygulanmış hastalarda doğru akım kardiyoversiyon öncesinde birinci basamak tedavi olarak tercih edilmelidir. ">
Bu çalışmada intraatriyal reentrant taşikardi tedavisinde sinus ritminin restorasyonu için transözofageal atriyal uyarımın etkinliği ve güvenilirliği değerlendirildi. Çalışma planı: Çalışmaya atriyal flutter kardiyoversiyonu için transözofageal atriyal pacing uygulanan 16 hasta (8 erkek, 8 kız; ort. yaş 8.3 yıl; dağılım 6 gün-19 yıl) dahil edildi. Atriyal pacing atrial flutter döngü hızına eşit hızda başlanıp 10 milisaniye azaltımlarla 30 saniye ila bir dakikalık süreyle 120 milisaniyelik döngü hızına ulaşılıncaya veya çarpıntı sonlanana kadar uygulandı. Maksimum transözofageal atriyal pacing'e rağmen sürekli atriyal fibrilasyonun geliştiği veya sinüs ritminin sağlanamadığı durumlarda doğru akım kardiyoversiyon uygulandı. Bulgular: Sinüs ritmi 18 epizodun 11'inde sağlandı (%61). Ortanca taşikardi döngü hızı 210 milisaniye (dağılım 190-300 milisaniye) idi. Overdrive transözofageal atriyal burst stimülasyon 280-120 milisaniyelik döngü hızında uygulandı. Doğru akım kardiyoversiyon altı hastada (%33) uygulandı. Overdrive pacing oral antiaritmik tedavi gören hastaların tümünde başarılı idi. Ortanca takip süresi 3.15 yıl (1-6 yıl) idi. Sonuç: Transözofageal atriyal pacing özellikle kardiyovasküler rezervi sınırda olan hastalarda atriyal flutter için etkili ve güvenilir bir tedavi yöntemidir. Sinüs ritminin sağlanmasında özellikle pediatrik ve açık kalp cerrahisi uygulanmış hastalarda doğru akım kardiyoversiyon öncesinde birinci basamak tedavi olarak tercih edilmelidir.
This study aims to evaluate the efficacy and safety of transesophageal atrial pacing for the restoration of sinus rhythm in the intraatrial reentrant tachycardia treatment.Methods: A total of 16 patients (8 males, 8 females; mean age 8.3 years; range 6 days to 19 years) who underwent transesophageal atrial pacing for cardioversion of atrial flutter were included in the study. Atrial pacing was instituted at a cycle length equal to that of the atrial flutter and continued for a period of 30 seconds to one minute with 10 milliseconds decrements until a paced cycle length of 120 milliseconds was achieved or the flutter was terminated. If sustained atrial fibrillation was induced or the sinus rhythm could not be restored despite maximal transesophageal atrial pacing, direct current cardioversion was performed.Results: Sinus rhythm was achieved in 11 of 18 episodes (61%). The median tachycardia cycle length was 210 milliseconds (range 190 to 300 milliseconds). Overdrive transeophageal atrial burst stimulation was performed at a cycle length of 280-120 milliseconds. Direct current cardioversion was performed in six patients (33%). Overdrive pacing was successful in all patients under oral antiarrhythmic therapy. Median follow-up was 3.15 years (1-6 years).Conclusion: Transesophageal atrial pacing is a safe and effective treatment modality for atrial flutter, especially in patients with a compromised cardiovascular reserve. It should be preferred as first line treatment before direct current cardioversion for sinus rhythm achievement especially in pediatric patients and patients who were performed open heart surgery ">
Atrial flutter cardioversion in pediatric patients by postoperative transesophageal pacing
Bu çalışmada intraatriyal reentrant taşikardi tedavisinde sinus ritminin restorasyonu için transözofageal atriyal uyarımın etkinliği ve güvenilirliği değerlendirildi. Çalışma planı: Çalışmaya atriyal flutter kardiyoversiyonu için transözofageal atriyal pacing uygulanan 16 hasta (8 erkek, 8 kız; ort. yaş 8.3 yıl; dağılım 6 gün-19 yıl) dahil edildi. Atriyal pacing atrial flutter döngü hızına eşit hızda başlanıp 10 milisaniye azaltımlarla 30 saniye ila bir dakikalık süreyle 120 milisaniyelik döngü hızına ulaşılıncaya veya çarpıntı sonlanana kadar uygulandı. Maksimum transözofageal atriyal pacing'e rağmen sürekli atriyal fibrilasyonun geliştiği veya sinüs ritminin sağlanamadığı durumlarda doğru akım kardiyoversiyon uygulandı. Bulgular: Sinüs ritmi 18 epizodun 11'inde sağlandı (%61). Ortanca taşikardi döngü hızı 210 milisaniye (dağılım 190-300 milisaniye) idi. Overdrive transözofageal atriyal burst stimülasyon 280-120 milisaniyelik döngü hızında uygulandı. Doğru akım kardiyoversiyon altı hastada (%33) uygulandı. Overdrive pacing oral antiaritmik tedavi gören hastaların tümünde başarılı idi. Ortanca takip süresi 3.15 yıl (1-6 yıl) idi. Sonuç: Transözofageal atriyal pacing özellikle kardiyovasküler rezervi sınırda olan hastalarda atriyal flutter için etkili ve güvenilir bir tedavi yöntemidir. Sinüs ritminin sağlanmasında özellikle pediatrik ve açık kalp cerrahisi uygulanmış hastalarda doğru akım kardiyoversiyon öncesinde birinci basamak tedavi olarak tercih edilmelidir.
Pediatrik hastalarda ameliyat sonrası transözofageal pacing ile atriyal flutter kardiyoversiyonu
This study aims to evaluate the efficacy and safety of transesophageal atrial pacing for the restoration of sinus rhythm in the intraatrial reentrant tachycardia treatment.Methods: A total of 16 patients (8 males, 8 females; mean age 8.3 years; range 6 days to 19 years) who underwent transesophageal atrial pacing for cardioversion of atrial flutter were included in the study. Atrial pacing was instituted at a cycle length equal to that of the atrial flutter and continued for a period of 30 seconds to one minute with 10 milliseconds decrements until a paced cycle length of 120 milliseconds was achieved or the flutter was terminated. If sustained atrial fibrillation was induced or the sinus rhythm could not be restored despite maximal transesophageal atrial pacing, direct current cardioversion was performed.Results: Sinus rhythm was achieved in 11 of 18 episodes (61%). The median tachycardia cycle length was 210 milliseconds (range 190 to 300 milliseconds). Overdrive transeophageal atrial burst stimulation was performed at a cycle length of 280-120 milliseconds. Direct current cardioversion was performed in six patients (33%). Overdrive pacing was successful in all patients under oral antiarrhythmic therapy. Median follow-up was 3.15 years (1-6 years).Conclusion: Transesophageal atrial pacing is a safe and effective treatment modality for atrial flutter, especially in patients with a compromised cardiovascular reserve. It should be preferred as first line treatment before direct current cardioversion for sinus rhythm achievement especially in pediatric patients and patients who were performed open heart surgery
LeRoy SS, Macdonald D. Supraventricular arrhythmias. In: Zeigler VL, Gilette PC, editors. Practical Management of Pediatric Cardiac Arrhythmias. New York: Futura Publishing Co., Inc.; 2001. p. 53-111.
Drago F, Mazza A, Garibaldi S, Mafrici A, Santilli A, Ragonese P. Isolated neonatal atrial flutter: clinical features, prognosis and therapy. G Ital Cardiol 1998;28:365-8.
Kammeraad JA, van Deurzen CH, Sreeram N, Bink- Boelkens MT, Ottenkamp J, Helbing WA, et al. Predictors of sudden cardiac death after Mustard or Senning repair for transposition of the great arteries. J Am Coll Cardiol 2004;44:1095-102.
Rhodes LA, Walsh EP, Saul JP. Conversion of atrial flutter in pediatric patients by transesophageal atrial pacing: a safe, effective, minimally invasive procedure. Am Heart J 1995;130:323-7.
Garson A Jr, Bink-Boelkens M, Hesslein PS, Hordof AJ, Keane JF, Neches WH, et al. Atrial flutter in the young: a collaborative study of 380 cases. J Am Coll Cardiol 1985;6:871-8.
Dodge-Khatami A, Miller OI, Anderson RH, Gil-Jaurena JM, Goldman AP, de Leval MR. Impact of junctional ectopic tachycardia on postoperative morbidity following repair of congenital heart defects. Eur J Cardiothorac Surg 2002;21:255-9.
Brockmeier K, Ulmer HE, Hessling G. Termination of atrial reentrant tachycardias by using transesophageal atrial pacing. J Electrocardiol 2002;35:159-63.
Guarnerio M, Furlanello F, Del Greco M, Vergara G, Inama G, Disertori M. Transesophageal atrial pacing: a first-choice technique in atrial flutter therapy. Am Heart J 1989;117:1241-52.
Doni F, Manfredi M, Piemonti C, Staffiere E, Todd S, Rimondini A, et al. New onset atrial flutter termination by overdrive transoesophageal pacing: effects of different protocols of stimulation. Europace 2000;2:292-6.
Doni F, Della Bella P, Kheir A, Manfredi M, Piemonti C, Staffiere E, et al. Atrial flutter termination by overdrive transesophageal pacing and the facilitating effect of oral propafenone. Am J Cardiol 1995;76:1243-6.
Hii JT, Mitchell LB, Duff HJ, Wyse DG, Gillis AM. Comparison of atrial overdrive pacing with and without extrastimuli for termination of atrial flutter. Am J Cardiol 1992;70:463-7.
Sucu M, Davutoglu V, Ozer O. Electrical cardioversion. Ann Saudi Med 2009;29:201-6.
Walsh EP. Interventional electrophysiology in patients with congenital heart disease. Circulation 2007;115:3224-34.