Amaç: Bu çalışmada sıçanlarda infrarenal abdominal aortun oklüzyonu-reperfüzyonu sonrası miyokardiyal iskemi reperfüzyon hasarına ozonun etkisi araştırıldı. Çalışma planı: Otuz iki Wistar albino sıçan (200-250 g ağırlığında) dört eşit gruba randomize edildi. Kontrol (sham) grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Kontrol+ozon grubunda 10 gün 1 mg/kg/gün intraperitoneal ozon uygulandı. Daha sonra, kontrol+ozon grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Aortik iskemi reperfüzyon ve aortik iskemi reperfüzyon+ozon gruplarında infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı, takiben infrarenal abdominal aorta 60 dakika kros-klemp konularak ve 60 dakika kros-klemp kaldırılarak sırasıyla iskemi ve reperfüzyon gerçekleştirildi. Miyokardiyal örneklerde dokulardaki malondialdehit düzeyleri ve süperoksit dismutaz, katalaz ve myeloperoksidaz aktivite düzeyleri ölçüldü. Plazma tümör nekroz faktörü, interlökin-6 ve troponin-I düzeyleri ölçüldü. Miyokardiyal örneklerin histopatolojik incelemesi yapıldı. Bulgular: Biyokimyasal analiz; ozonun doku süperoksit dismutaz ve katalaz düzeylerini ve plazma troponin -I düzeyini anlamlı olarak azaltırken (aortik iskemi reperfüzyona karşı p<0.05) aortik iskemi reperfüzyonun anlamlı olarak artırdığını gösterdi (kontrole karşı p<0.05). Histopatolojik olarak aortik iskemi reperfüzyon grubundaki myokardiyal doku örneklerinde myokardiyal disorganizasyon, myofibriler şişme ve myofibriler eozinofili kontrol grubuna kıyasla anlamlı olarak arttı (kontrole karşı p<0.05). Bununla birlikte, aortik İR+ozon grubunda histopatolojik değişiklikler aortik iskemi reperfüzyon grubuna göre azaldı. Sonuç: Bu deneysel çalışmanın sonuçları ozonun infrarenal aortik iskemi reperfüzyon sonrası oluşan miyokardiyal hasarı ve oksidatif stresi üç temel belirteçle azaltabileceğini gösterdi: (i) azalmış doku süperoksit dismutaz ve katalaz düzeyleri, (ii) azalmış plazma troponin- I düzeyleri ve (iii) istatistiksel olarak anlamlı olmamakla beraber azalmış histopatolojik değişiklikler.
Background: This study aims to investigate the effect of ozone on myocardial ischemia-reperfusion injury occurring after occlusion - reperfusion of infrarenal abdominal aorta in rats.Methods: Thirty-two Wistar albino rats (weighing 200-250 g) were randomized into four equal groups. The control (sham) group underwent laparotomy and dissection of the infrarenal abdominal aorta without occlusion. Intraperitoneal ozone was applied for 10 days 1 mg/kg/day in the control+ozone group. Afterwards, control+ozone group underwent laparotomy and dissection of the infrarenal abdominal aorta without occlusion. Aortic ischemia-reperfusion and aortic ischemia -reperfusion+ozone groups underwent dissection of the infrarenal abdominal aorta, followed by achieving ischemia and reperfusion by cross-clamping the infrarenal abdominal aorta for 60 minutes and removing the cross-clamp for 60 minutes, respectively. The tissue levels of malondialdehyde and activity levels of superoxide dismutase, catalase, and myeloperoxidase were measured in the myocardial specimens. The tumor necrosis factor, interleukin-6 and troponin-I levels were measured in the plasma. A histopathological examination of the myocardial specimens was undertaken.Results: Biochemical analysis showed that aortic ischemia-reperfusion significantly increased (p<0.05 vs. control) while ozone significantly decreased (p<0.05 vs. aortic ischemia-reperfusion) the myocardial tissue levels of superoxide dismutase and catalase and level of plasma troponin-I. Histologically, in the aortic ischemia-reperfusion group, myocardial disorganization, myofiber swelling and myofiber eosinophilia in the myocardial tissue samples were significantly increased compared to the control group (p<0.05 vs. control). However, histopathological changes in the aortic ischemia- reperfusion+ozone group decreased compared to the aortic ischemia-reperfusion group.Conclusion: The results of this experimental study indicate that ozone attenuates myocardial injury and oxidative stress that develop after infrarenal aortic ischemia-reperfusion through three markers; (i) decreased tissue superoxide dismutase and catalase levels, (ii) decreased plasma troponin-I levels, and (iii) reduced histopathological changes, albeit not statistically significant. ">
[PDF] Aortik iskemi reperfüzyon modelinde ozon tedavisinin uzak organ miyokardiyal hasar üzerine etkisi | [PDF] The effect of ozone treatment on remote organ myocardial injury in an aortic ischemia-reperfusion model
Amaç: Bu çalışmada sıçanlarda infrarenal abdominal aortun oklüzyonu-reperfüzyonu sonrası miyokardiyal iskemi reperfüzyon hasarına ozonun etkisi araştırıldı. Çalışma planı: Otuz iki Wistar albino sıçan (200-250 g ağırlığında) dört eşit gruba randomize edildi. Kontrol (sham) grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Kontrol+ozon grubunda 10 gün 1 mg/kg/gün intraperitoneal ozon uygulandı. Daha sonra, kontrol+ozon grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Aortik iskemi reperfüzyon ve aortik iskemi reperfüzyon+ozon gruplarında infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı, takiben infrarenal abdominal aorta 60 dakika kros-klemp konularak ve 60 dakika kros-klemp kaldırılarak sırasıyla iskemi ve reperfüzyon gerçekleştirildi. Miyokardiyal örneklerde dokulardaki malondialdehit düzeyleri ve süperoksit dismutaz, katalaz ve myeloperoksidaz aktivite düzeyleri ölçüldü. Plazma tümör nekroz faktörü, interlökin-6 ve troponin-I düzeyleri ölçüldü. Miyokardiyal örneklerin histopatolojik incelemesi yapıldı. Bulgular: Biyokimyasal analiz; ozonun doku süperoksit dismutaz ve katalaz düzeylerini ve plazma troponin -I düzeyini anlamlı olarak azaltırken (aortik iskemi reperfüzyona karşı p<0.05) aortik iskemi reperfüzyonun anlamlı olarak artırdığını gösterdi (kontrole karşı p<0.05). Histopatolojik olarak aortik iskemi reperfüzyon grubundaki myokardiyal doku örneklerinde myokardiyal disorganizasyon, myofibriler şişme ve myofibriler eozinofili kontrol grubuna kıyasla anlamlı olarak arttı (kontrole karşı p<0.05). Bununla birlikte, aortik İR+ozon grubunda histopatolojik değişiklikler aortik iskemi reperfüzyon grubuna göre azaldı. Sonuç: Bu deneysel çalışmanın sonuçları ozonun infrarenal aortik iskemi reperfüzyon sonrası oluşan miyokardiyal hasarı ve oksidatif stresi üç temel belirteçle azaltabileceğini gösterdi: (i) azalmış doku süperoksit dismutaz ve katalaz düzeyleri, (ii) azalmış plazma troponin- I düzeyleri ve (iii) istatistiksel olarak anlamlı olmamakla beraber azalmış histopatolojik değişiklikler. ">
Amaç: Bu çalışmada sıçanlarda infrarenal abdominal aortun oklüzyonu-reperfüzyonu sonrası miyokardiyal iskemi reperfüzyon hasarına ozonun etkisi araştırıldı. Çalışma planı: Otuz iki Wistar albino sıçan (200-250 g ağırlığında) dört eşit gruba randomize edildi. Kontrol (sham) grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Kontrol+ozon grubunda 10 gün 1 mg/kg/gün intraperitoneal ozon uygulandı. Daha sonra, kontrol+ozon grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Aortik iskemi reperfüzyon ve aortik iskemi reperfüzyon+ozon gruplarında infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı, takiben infrarenal abdominal aorta 60 dakika kros-klemp konularak ve 60 dakika kros-klemp kaldırılarak sırasıyla iskemi ve reperfüzyon gerçekleştirildi. Miyokardiyal örneklerde dokulardaki malondialdehit düzeyleri ve süperoksit dismutaz, katalaz ve myeloperoksidaz aktivite düzeyleri ölçüldü. Plazma tümör nekroz faktörü, interlökin-6 ve troponin-I düzeyleri ölçüldü. Miyokardiyal örneklerin histopatolojik incelemesi yapıldı. Bulgular: Biyokimyasal analiz; ozonun doku süperoksit dismutaz ve katalaz düzeylerini ve plazma troponin -I düzeyini anlamlı olarak azaltırken (aortik iskemi reperfüzyona karşı p<0.05) aortik iskemi reperfüzyonun anlamlı olarak artırdığını gösterdi (kontrole karşı p<0.05). Histopatolojik olarak aortik iskemi reperfüzyon grubundaki myokardiyal doku örneklerinde myokardiyal disorganizasyon, myofibriler şişme ve myofibriler eozinofili kontrol grubuna kıyasla anlamlı olarak arttı (kontrole karşı p<0.05). Bununla birlikte, aortik İR+ozon grubunda histopatolojik değişiklikler aortik iskemi reperfüzyon grubuna göre azaldı. Sonuç: Bu deneysel çalışmanın sonuçları ozonun infrarenal aortik iskemi reperfüzyon sonrası oluşan miyokardiyal hasarı ve oksidatif stresi üç temel belirteçle azaltabileceğini gösterdi: (i) azalmış doku süperoksit dismutaz ve katalaz düzeyleri, (ii) azalmış plazma troponin- I düzeyleri ve (iii) istatistiksel olarak anlamlı olmamakla beraber azalmış histopatolojik değişiklikler.
Background: This study aims to investigate the effect of ozone on myocardial ischemia-reperfusion injury occurring after occlusion - reperfusion of infrarenal abdominal aorta in rats.Methods: Thirty-two Wistar albino rats (weighing 200-250 g) were randomized into four equal groups. The control (sham) group underwent laparotomy and dissection of the infrarenal abdominal aorta without occlusion. Intraperitoneal ozone was applied for 10 days 1 mg/kg/day in the control+ozone group. Afterwards, control+ozone group underwent laparotomy and dissection of the infrarenal abdominal aorta without occlusion. Aortic ischemia-reperfusion and aortic ischemia -reperfusion+ozone groups underwent dissection of the infrarenal abdominal aorta, followed by achieving ischemia and reperfusion by cross-clamping the infrarenal abdominal aorta for 60 minutes and removing the cross-clamp for 60 minutes, respectively. The tissue levels of malondialdehyde and activity levels of superoxide dismutase, catalase, and myeloperoxidase were measured in the myocardial specimens. The tumor necrosis factor, interleukin-6 and troponin-I levels were measured in the plasma. A histopathological examination of the myocardial specimens was undertaken.Results: Biochemical analysis showed that aortic ischemia-reperfusion significantly increased (p<0.05 vs. control) while ozone significantly decreased (p<0.05 vs. aortic ischemia-reperfusion) the myocardial tissue levels of superoxide dismutase and catalase and level of plasma troponin-I. Histologically, in the aortic ischemia-reperfusion group, myocardial disorganization, myofiber swelling and myofiber eosinophilia in the myocardial tissue samples were significantly increased compared to the control group (p<0.05 vs. control). However, histopathological changes in the aortic ischemia- reperfusion+ozone group decreased compared to the aortic ischemia-reperfusion group.Conclusion: The results of this experimental study indicate that ozone attenuates myocardial injury and oxidative stress that develop after infrarenal aortic ischemia-reperfusion through three markers; (i) decreased tissue superoxide dismutase and catalase levels, (ii) decreased plasma troponin-I levels, and (iii) reduced histopathological changes, albeit not statistically significant. ">
Aortik iskemi reperfüzyon modelinde ozon tedavisinin uzak organ miyokardiyal hasar üzerine etkisi
Amaç: Bu çalışmada sıçanlarda infrarenal abdominal aortun oklüzyonu-reperfüzyonu sonrası miyokardiyal iskemi reperfüzyon hasarına ozonun etkisi araştırıldı. Çalışma planı: Otuz iki Wistar albino sıçan (200-250 g ağırlığında) dört eşit gruba randomize edildi. Kontrol (sham) grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Kontrol+ozon grubunda 10 gün 1 mg/kg/gün intraperitoneal ozon uygulandı. Daha sonra, kontrol+ozon grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Aortik iskemi reperfüzyon ve aortik iskemi reperfüzyon+ozon gruplarında infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı, takiben infrarenal abdominal aorta 60 dakika kros-klemp konularak ve 60 dakika kros-klemp kaldırılarak sırasıyla iskemi ve reperfüzyon gerçekleştirildi. Miyokardiyal örneklerde dokulardaki malondialdehit düzeyleri ve süperoksit dismutaz, katalaz ve myeloperoksidaz aktivite düzeyleri ölçüldü. Plazma tümör nekroz faktörü, interlökin-6 ve troponin-I düzeyleri ölçüldü. Miyokardiyal örneklerin histopatolojik incelemesi yapıldı. Bulgular: Biyokimyasal analiz; ozonun doku süperoksit dismutaz ve katalaz düzeylerini ve plazma troponin -I düzeyini anlamlı olarak azaltırken (aortik iskemi reperfüzyona karşı p
The effect of ozone treatment on remote organ myocardial injury in an aortic ischemia-reperfusion model
Background: This study aims to investigate the effect of ozone on myocardial ischemia-reperfusion injury occurring after occlusion - reperfusion of infrarenal abdominal aorta in rats.Methods: Thirty-two Wistar albino rats (weighing 200-250 g) were randomized into four equal groups. The control (sham) group underwent laparotomy and dissection of the infrarenal abdominal aorta without occlusion. Intraperitoneal ozone was applied for 10 days 1 mg/kg/day in the control+ozone group. Afterwards, control+ozone group underwent laparotomy and dissection of the infrarenal abdominal aorta without occlusion. Aortic ischemia-reperfusion and aortic ischemia -reperfusion+ozone groups underwent dissection of the infrarenal abdominal aorta, followed by achieving ischemia and reperfusion by cross-clamping the infrarenal abdominal aorta for 60 minutes and removing the cross-clamp for 60 minutes, respectively. The tissue levels of malondialdehyde and activity levels of superoxide dismutase, catalase, and myeloperoxidase were measured in the myocardial specimens. The tumor necrosis factor, interleukin-6 and troponin-I levels were measured in the plasma. A histopathological examination of the myocardial specimens was undertaken.Results: Biochemical analysis showed that aortic ischemia-reperfusion significantly increased (p
26. Di Filippo C, Marfella R, Capodanno P, Ferraraccio F, Coppola L, Luongo M, et al. Acute oxygen-ozone administration to rats protects the heart from ischemia reperfusion infarct. Inflamm Res 2008;57:445-9.
25. Merin O, Attias E, Elstein D, Schwalb H, Bitran D, Zimran A, et al. Ozone administration reduces reperfusion injury in an isolated rat heart model. J Card Surg 2007;22:339-42.
20. Zhang J, Guan M, Xie C, Luo X, Zhang Q, Xue Y. Increased growth factors play a role in wound healing promoted by noninvasive oxygen- ozone therapy in diabetic patients with foot ulcers. Oxid Med Cell Longev 2014;2014:273475.
18. Chen H, Xing B, Liu X, Zhan B, Zhou J, Zhu H, et al. Similarities between ozone oxidative preconditioning and ischemic preconditioning in renal ischemia/reperfusion injury. Arch Med Res 2008;39:169-78.
17. León OS, Menéndez S, Merino N, Castillo R, Sam S, Pérez L, et al. Ozone oxidative preconditioning: a protection against cellular damage by free radicals. Mediators Inflamm 1998;7:289-94.
16. Narin C, Kiris I, Gülmen S, Toy H, Yilmaz N, Sütcü R. Endothelin receptor blockade with tezosentan ameliorates myocardial injury induced by abdominal aortic ischemia-reperfusion. Tohoku J Exp Med 2008;216:267-76.
15. Isaacs KR. The cardiovascular system. In: Turton J, Hooson J, editors. Target Organ Pathology: A Basic Text. London: Taylor & Francis; 1998. p.141-76.
14. Tullis MJ, Brown S, Gewertz BL. Hepatic influence on pulmonary neutrophil sequestration following intestinal ischemia-reperfusion. J Surg Res 1996;66:143-6.
13. Aebi H. Catalase in vitro. Methods Enzymol. 1984;105:121-6.
12. Spitz DR, Oberley LW. An assay for superoxide dismutase activity in mammalian tissue homogenates. Anal Biochem 1989;179:8 -18.
11. Draper HH, Hadley M. Malondialdehyde determination as index of lipid peroxidation. Methods Enzymol 1990;186:421-31.
10. Lowry OH, Rosebrough NJ, Farr AL, Randall RJ. Protein measurement with the Folin phenol reagent. J Biol Chem 1951;193:265-75.
9. Ajamieh HH, Menéndez S, Merino N, Martínez-sánchez G, Re L, León OS. Ischemic and ozone oxidative preconditioning in the protection against hepatic ischemic-reperfusion injury. Ozone Sci Eng 2003;25:241-50.
8. Biedunkiewicz B, Tylicki L, Nieweglowski T, Burakowski S, Rutkowski B. Clinical efficacy of ozonated autohemotherapy in hemodialyzed patients with intermittent claudication: an oxygen-controlled study. Int J Artif Organs 2004;27:29-34.
7. Martínez-Sánchez G, Al-Dalain SM, Menéndez S, Re L, Giuliani A, Candelario-Jalil E, Alvarez H, et al. Therapeutic efficacy of ozone in patients with diabetic foot. Eur J Pharmacol 2005;523:151-61.
6. Bocci VA. Scientific and medical aspects of ozone therapy. State of the art. Arch Med Res 2006;37:425-35.
5. Elvis AM, Ekta JS. Ozone therapy: A clinical review. J Nat Sci Biol Med 2011;2:66-70.
4. Sagai M, Bocci V. Mechanisms of Action Involved in Ozone Therapy: Is healing induced via a mild oxidative stress? Med Gas Res 2011;1:29.
3. Smith NL, Wilson AL, Gandhi J, Vatsia S, Khan SA. Ozone therapy: an overview of pharmacodynamics, current research, and clinical utility. Med Gas Res 2017;7:212-219.
2. Peralta C, León OS, Xaus C, Prats N, Jalil EC, Planell ES, et al. Protective effect of ozone treatment on the injury associated with hepatic ischemia -reperfusion: antioxidant-prooxidant balance. Free Radic Res 1999;31:191-6.
1. Ajamieh HH, Menéndez S, Martínez-Sánchez G, Candelario-Jalil E, Re L, Giuliani A, Fernández OS. Effects of ozone oxidative preconditioning on nitric oxide generation and cellular redox balance in a rat model of hepatic ischaemia-reperfusion. Liver Int 2004;24:55-62.