Amaç: Bu çalışmada sıçanlarda infrarenal abdominal aortun oklüzyonu-reperfüzyonu sonrası miyokardiyal iskemi reperfüzyon hasarına ozonun etkisi araştırıldı. Çalış­ma­ planı:­ Otuz iki Wistar albino sıçan (200-250 g ağırlığında) dört eşit gruba randomize edildi. Kontrol (sham) grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Kontrol+ozon grubunda 10 gün 1 mg/kg/gün intraperitoneal ozon uygulandı. Daha sonra, kontrol+ozon grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Aortik iskemi reperfüzyon ve aortik iskemi reperfüzyon+ozon gruplarında infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı, takiben infrarenal abdominal aorta 60 dakika kros-klemp konularak ve 60 dakika kros-klemp kaldırılarak sırasıyla iskemi ve reperfüzyon gerçekleştirildi. Miyokardiyal örneklerde dokulardaki malondialdehit düzeyleri ve süperoksit dismutaz, katalaz ve myeloperoksidaz aktivite düzeyleri ölçüldü. Plazma tümör nekroz faktörü, interlökin-6 ve troponin-I düzeyleri ölçüldü. Miyokardiyal örneklerin histopatolojik incelemesi yapıldı. Bulgular: Biyokimyasal analiz; ozonun doku süperoksit dismutaz ve katalaz düzeylerini ve plazma troponin -I düzeyini anlamlı olarak azaltırken (aortik iskemi reperfüzyona karşı p<0.05) aortik iskemi reperfüzyonun anlamlı olarak artırdığını gösterdi (kontrole karşı p<0.05). Histopatolojik olarak aortik iskemi reperfüzyon grubundaki myokardiyal doku örneklerinde myokardiyal disorganizasyon, myofibriler şişme ve myofibriler eozinofili kontrol grubuna kıyasla anlamlı olarak arttı (kontrole karşı p<0.05). Bununla birlikte, aortik İR+ozon grubunda histopatolojik değişiklikler aortik iskemi reperfüzyon grubuna göre azaldı. Sonuç:­ Bu deneysel çalışmanın sonuçları ozonun infrarenal aortik iskemi reperfüzyon sonrası oluşan miyokardiyal hasarı ve oksidatif stresi üç temel belirteçle azaltabileceğini gösterdi: (i) azalmış doku süperoksit dismutaz ve katalaz düzeyleri, (ii) azalmış plazma troponin- I düzeyleri ve (iii) istatistiksel olarak anlamlı olmamakla beraber azalmış histopatolojik değişiklikler.
Background: This study aims to investigate the effect of ozone on myocardial ischemia-reperfusion injury occurring after occlusion - reperfusion of infrarenal abdominal aorta in rats.Methods: Thirty-two Wistar albino rats (weighing 200-250 g) were randomized into four equal groups. The control (sham) group underwent laparotomy and dissection of the infrarenal abdominal aorta without occlusion. Intraperitoneal ozone was applied for 10 days 1 mg/kg/day in the control+ozone group. Afterwards, control+ozone group underwent laparotomy and dissection of the infrarenal abdominal aorta without occlusion. Aortic ischemia-reperfusion and aortic ischemia -reperfusion+ozone groups underwent dissection of the infrarenal abdominal aorta, followed by achieving ischemia and reperfusion by cross-clamping the infrarenal abdominal aorta for 60 minutes and removing the cross-clamp for 60 minutes, respectively. The tissue levels of malondialdehyde and activity levels of superoxide dismutase, catalase, and myeloperoxidase were measured in the myocardial specimens. The tumor necrosis factor, interleukin-6 and troponin-I levels were measured in the plasma. A histopathological examination of the myocardial specimens was undertaken.Results: Biochemical analysis showed that aortic ischemia-reperfusion significantly increased (p<0.05 vs. control) while ozone significantly decreased (p<0.05 vs. aortic ischemia-reperfusion) the myocardial tissue levels of superoxide dismutase and catalase and level of plasma troponin-I. Histologically, in the aortic ischemia-reperfusion group, myocardial disorganization, myofiber swelling and myofiber eosinophilia in the myocardial tissue samples were significantly increased compared to the control group (p<0.05 vs. control). However, histopathological changes in the aortic ischemia- reperfusion+ozone group decreased compared to the aortic ischemia-reperfusion group.Conclusion: The results of this experimental study indicate that ozone attenuates myocardial injury and oxidative stress that develop after infrarenal aortic ischemia-reperfusion through three markers; (i) decreased tissue superoxide dismutase and catalase levels, (ii) decreased plasma troponin-I levels, and (iii) reduced histopathological changes, albeit not statistically significant. "> [PDF] Aortik iskemi reperfüzyon modelinde ozon tedavisinin uzak organ miyokardiyal hasar üzerine etkisi | [PDF] The effect of ozone treatment on remote organ myocardial injury in an aortic ischemia-reperfusion model Amaç: Bu çalışmada sıçanlarda infrarenal abdominal aortun oklüzyonu-reperfüzyonu sonrası miyokardiyal iskemi reperfüzyon hasarına ozonun etkisi araştırıldı. Çalış­ma­ planı:­ Otuz iki Wistar albino sıçan (200-250 g ağırlığında) dört eşit gruba randomize edildi. Kontrol (sham) grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Kontrol+ozon grubunda 10 gün 1 mg/kg/gün intraperitoneal ozon uygulandı. Daha sonra, kontrol+ozon grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Aortik iskemi reperfüzyon ve aortik iskemi reperfüzyon+ozon gruplarında infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı, takiben infrarenal abdominal aorta 60 dakika kros-klemp konularak ve 60 dakika kros-klemp kaldırılarak sırasıyla iskemi ve reperfüzyon gerçekleştirildi. Miyokardiyal örneklerde dokulardaki malondialdehit düzeyleri ve süperoksit dismutaz, katalaz ve myeloperoksidaz aktivite düzeyleri ölçüldü. Plazma tümör nekroz faktörü, interlökin-6 ve troponin-I düzeyleri ölçüldü. Miyokardiyal örneklerin histopatolojik incelemesi yapıldı. Bulgular: Biyokimyasal analiz; ozonun doku süperoksit dismutaz ve katalaz düzeylerini ve plazma troponin -I düzeyini anlamlı olarak azaltırken (aortik iskemi reperfüzyona karşı p<0.05) aortik iskemi reperfüzyonun anlamlı olarak artırdığını gösterdi (kontrole karşı p<0.05). Histopatolojik olarak aortik iskemi reperfüzyon grubundaki myokardiyal doku örneklerinde myokardiyal disorganizasyon, myofibriler şişme ve myofibriler eozinofili kontrol grubuna kıyasla anlamlı olarak arttı (kontrole karşı p<0.05). Bununla birlikte, aortik İR+ozon grubunda histopatolojik değişiklikler aortik iskemi reperfüzyon grubuna göre azaldı. Sonuç:­ Bu deneysel çalışmanın sonuçları ozonun infrarenal aortik iskemi reperfüzyon sonrası oluşan miyokardiyal hasarı ve oksidatif stresi üç temel belirteçle azaltabileceğini gösterdi: (i) azalmış doku süperoksit dismutaz ve katalaz düzeyleri, (ii) azalmış plazma troponin- I düzeyleri ve (iii) istatistiksel olarak anlamlı olmamakla beraber azalmış histopatolojik değişiklikler. "> Amaç: Bu çalışmada sıçanlarda infrarenal abdominal aortun oklüzyonu-reperfüzyonu sonrası miyokardiyal iskemi reperfüzyon hasarına ozonun etkisi araştırıldı. Çalış­ma­ planı:­ Otuz iki Wistar albino sıçan (200-250 g ağırlığında) dört eşit gruba randomize edildi. Kontrol (sham) grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Kontrol+ozon grubunda 10 gün 1 mg/kg/gün intraperitoneal ozon uygulandı. Daha sonra, kontrol+ozon grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Aortik iskemi reperfüzyon ve aortik iskemi reperfüzyon+ozon gruplarında infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı, takiben infrarenal abdominal aorta 60 dakika kros-klemp konularak ve 60 dakika kros-klemp kaldırılarak sırasıyla iskemi ve reperfüzyon gerçekleştirildi. Miyokardiyal örneklerde dokulardaki malondialdehit düzeyleri ve süperoksit dismutaz, katalaz ve myeloperoksidaz aktivite düzeyleri ölçüldü. Plazma tümör nekroz faktörü, interlökin-6 ve troponin-I düzeyleri ölçüldü. Miyokardiyal örneklerin histopatolojik incelemesi yapıldı. Bulgular: Biyokimyasal analiz; ozonun doku süperoksit dismutaz ve katalaz düzeylerini ve plazma troponin -I düzeyini anlamlı olarak azaltırken (aortik iskemi reperfüzyona karşı p<0.05) aortik iskemi reperfüzyonun anlamlı olarak artırdığını gösterdi (kontrole karşı p<0.05). Histopatolojik olarak aortik iskemi reperfüzyon grubundaki myokardiyal doku örneklerinde myokardiyal disorganizasyon, myofibriler şişme ve myofibriler eozinofili kontrol grubuna kıyasla anlamlı olarak arttı (kontrole karşı p<0.05). Bununla birlikte, aortik İR+ozon grubunda histopatolojik değişiklikler aortik iskemi reperfüzyon grubuna göre azaldı. Sonuç:­ Bu deneysel çalışmanın sonuçları ozonun infrarenal aortik iskemi reperfüzyon sonrası oluşan miyokardiyal hasarı ve oksidatif stresi üç temel belirteçle azaltabileceğini gösterdi: (i) azalmış doku süperoksit dismutaz ve katalaz düzeyleri, (ii) azalmış plazma troponin- I düzeyleri ve (iii) istatistiksel olarak anlamlı olmamakla beraber azalmış histopatolojik değişiklikler.
Background: This study aims to investigate the effect of ozone on myocardial ischemia-reperfusion injury occurring after occlusion - reperfusion of infrarenal abdominal aorta in rats.Methods: Thirty-two Wistar albino rats (weighing 200-250 g) were randomized into four equal groups. The control (sham) group underwent laparotomy and dissection of the infrarenal abdominal aorta without occlusion. Intraperitoneal ozone was applied for 10 days 1 mg/kg/day in the control+ozone group. Afterwards, control+ozone group underwent laparotomy and dissection of the infrarenal abdominal aorta without occlusion. Aortic ischemia-reperfusion and aortic ischemia -reperfusion+ozone groups underwent dissection of the infrarenal abdominal aorta, followed by achieving ischemia and reperfusion by cross-clamping the infrarenal abdominal aorta for 60 minutes and removing the cross-clamp for 60 minutes, respectively. The tissue levels of malondialdehyde and activity levels of superoxide dismutase, catalase, and myeloperoxidase were measured in the myocardial specimens. The tumor necrosis factor, interleukin-6 and troponin-I levels were measured in the plasma. A histopathological examination of the myocardial specimens was undertaken.Results: Biochemical analysis showed that aortic ischemia-reperfusion significantly increased (p<0.05 vs. control) while ozone significantly decreased (p<0.05 vs. aortic ischemia-reperfusion) the myocardial tissue levels of superoxide dismutase and catalase and level of plasma troponin-I. Histologically, in the aortic ischemia-reperfusion group, myocardial disorganization, myofiber swelling and myofiber eosinophilia in the myocardial tissue samples were significantly increased compared to the control group (p<0.05 vs. control). However, histopathological changes in the aortic ischemia- reperfusion+ozone group decreased compared to the aortic ischemia-reperfusion group.Conclusion: The results of this experimental study indicate that ozone attenuates myocardial injury and oxidative stress that develop after infrarenal aortic ischemia-reperfusion through three markers; (i) decreased tissue superoxide dismutase and catalase levels, (ii) decreased plasma troponin-I levels, and (iii) reduced histopathological changes, albeit not statistically significant. ">

Aortik iskemi reperfüzyon modelinde ozon tedavisinin uzak organ miyokardiyal hasar üzerine etkisi

Amaç: Bu çalışmada sıçanlarda infrarenal abdominal aortun oklüzyonu-reperfüzyonu sonrası miyokardiyal iskemi reperfüzyon hasarına ozonun etkisi araştırıldı. Çalış­ma­ planı:­ Otuz iki Wistar albino sıçan (200-250 g ağırlığında) dört eşit gruba randomize edildi. Kontrol (sham) grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Kontrol+ozon grubunda 10 gün 1 mg/kg/gün intraperitoneal ozon uygulandı. Daha sonra, kontrol+ozon grubunda laparotomi ve oklüzyon olmaksızın infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı. Aortik iskemi reperfüzyon ve aortik iskemi reperfüzyon+ozon gruplarında infrarenal abdominal aort diseksiyonu uygulandı, takiben infrarenal abdominal aorta 60 dakika kros-klemp konularak ve 60 dakika kros-klemp kaldırılarak sırasıyla iskemi ve reperfüzyon gerçekleştirildi. Miyokardiyal örneklerde dokulardaki malondialdehit düzeyleri ve süperoksit dismutaz, katalaz ve myeloperoksidaz aktivite düzeyleri ölçüldü. Plazma tümör nekroz faktörü, interlökin-6 ve troponin-I düzeyleri ölçüldü. Miyokardiyal örneklerin histopatolojik incelemesi yapıldı. Bulgular: Biyokimyasal analiz; ozonun doku süperoksit dismutaz ve katalaz düzeylerini ve plazma troponin -I düzeyini anlamlı olarak azaltırken (aortik iskemi reperfüzyona karşı p

The effect of ozone treatment on remote organ myocardial injury in an aortic ischemia-reperfusion model

Background: This study aims to investigate the effect of ozone on myocardial ischemia-reperfusion injury occurring after occlusion - reperfusion of infrarenal abdominal aorta in rats.Methods: Thirty-two Wistar albino rats (weighing 200-250 g) were randomized into four equal groups. The control (sham) group underwent laparotomy and dissection of the infrarenal abdominal aorta without occlusion. Intraperitoneal ozone was applied for 10 days 1 mg/kg/day in the control+ozone group. Afterwards, control+ozone group underwent laparotomy and dissection of the infrarenal abdominal aorta without occlusion. Aortic ischemia-reperfusion and aortic ischemia -reperfusion+ozone groups underwent dissection of the infrarenal abdominal aorta, followed by achieving ischemia and reperfusion by cross-clamping the infrarenal abdominal aorta for 60 minutes and removing the cross-clamp for 60 minutes, respectively. The tissue levels of malondialdehyde and activity levels of superoxide dismutase, catalase, and myeloperoxidase were measured in the myocardial specimens. The tumor necrosis factor, interleukin-6 and troponin-I levels were measured in the plasma. A histopathological examination of the myocardial specimens was undertaken.Results: Biochemical analysis showed that aortic ischemia-reperfusion significantly increased (p

___

  • 26. Di Filippo C, Marfella R, Capodanno P, Ferraraccio F, Coppola L, Luongo M, et al. Acute oxygen-ozone administration to rats protects the heart from ischemia reperfusion infarct. Inflamm Res 2008;57:445-9.
  • 25. Merin O, Attias E, Elstein D, Schwalb H, Bitran D, Zimran A, et al. Ozone administration reduces reperfusion injury in an isolated rat heart model. J Card Surg 2007;22:339-42.
  • 24. Bach FH. Heme oxygenase-1: a therapeutic amplification funnel. FASEB J 2005;19:1216-9.
  • 23. Shah P, Shyam AK, Shah S. Adjuvant combined ozone therapy for extensive wound over tibia. Indian J Orthop 2011;45:376 -9.
  • 22. Ozler M, Oter S, Korkmaz A. The use of ozone gas for medical purposes. TAF Prev Med Bull 2009;8:69-74.
  • 21. Gülmen Ş, Kumbul Duğuç D, Gökçe Ceylan B, Kahraman Çetin N, Meteoğlu İ, Okutan H, et al. The effect of beta-glucan on kidney injury in experimental aortic ischemia-reperfusion. Turk Gogus Kalp Dama 2011;19:234- 41.
  • 20. Zhang J, Guan M, Xie C, Luo X, Zhang Q, Xue Y. Increased growth factors play a role in wound healing promoted by noninvasive oxygen- ozone therapy in diabetic patients with foot ulcers. Oxid Med Cell Longev 2014;2014:273475.
  • 19. Yıldırım AO, Eryılmaz M, Kaldırım U, Eyi YE, Tuncer SK, Eroğlu M, et al. Effectiveness of hyperbaric oxygen and ozone applications in tissue healing in generated soft tissue trauma model in rats: an experimental study. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg 2014;20:167-75.
  • 18. Chen H, Xing B, Liu X, Zhan B, Zhou J, Zhu H, et al. Similarities between ozone oxidative preconditioning and ischemic preconditioning in renal ischemia/reperfusion injury. Arch Med Res 2008;39:169-78.
  • 17. León OS, Menéndez S, Merino N, Castillo R, Sam S, Pérez L, et al. Ozone oxidative preconditioning: a protection against cellular damage by free radicals. Mediators Inflamm 1998;7:289-94.
  • 16. Narin C, Kiris I, Gülmen S, Toy H, Yilmaz N, Sütcü R. Endothelin receptor blockade with tezosentan ameliorates myocardial injury induced by abdominal aortic ischemia-reperfusion. Tohoku J Exp Med 2008;216:267-76.
  • 15. Isaacs KR. The cardiovascular system. In: Turton J, Hooson J, editors. Target Organ Pathology: A Basic Text. London: Taylor & Francis; 1998. p.141-76.
  • 14. Tullis MJ, Brown S, Gewertz BL. Hepatic influence on pulmonary neutrophil sequestration following intestinal ischemia-reperfusion. J Surg Res 1996;66:143-6.
  • 13. Aebi H. Catalase in vitro. Methods Enzymol. 1984;105:121-6.
  • 12. Spitz DR, Oberley LW. An assay for superoxide dismutase activity in mammalian tissue homogenates. Anal Biochem 1989;179:8 -18.
  • 11. Draper HH, Hadley M. Malondialdehyde determination as index of lipid peroxidation. Methods Enzymol 1990;186:421-31.
  • 10. Lowry OH, Rosebrough NJ, Farr AL, Randall RJ. Protein measurement with the Folin phenol reagent. J Biol Chem 1951;193:265-75.
  • 9. Ajamieh HH, Menéndez S, Merino N, Martínez-sánchez G, Re L, León OS. Ischemic and ozone oxidative preconditioning in the protection against hepatic ischemic-reperfusion injury. Ozone Sci Eng 2003;25:241-50.
  • 8. Biedunkiewicz B, Tylicki L, Nieweglowski T, Burakowski S, Rutkowski B. Clinical efficacy of ozonated autohemotherapy in hemodialyzed patients with intermittent claudication: an oxygen-controlled study. Int J Artif Organs 2004;27:29-34.
  • 7. Martínez-Sánchez G, Al-Dalain SM, Menéndez S, Re L, Giuliani A, Candelario-Jalil E, Alvarez H, et al. Therapeutic efficacy of ozone in patients with diabetic foot. Eur J Pharmacol 2005;523:151-61.
  • 6. Bocci VA. Scientific and medical aspects of ozone therapy. State of the art. Arch Med Res 2006;37:425-35.
  • 5. Elvis AM, Ekta JS. Ozone therapy: A clinical review. J Nat Sci Biol Med 2011;2:66-70.
  • 4. Sagai M, Bocci V. Mechanisms of Action Involved in Ozone Therapy: Is healing induced via a mild oxidative stress? Med Gas Res 2011;1:29.
  • 3. Smith NL, Wilson AL, Gandhi J, Vatsia S, Khan SA. Ozone therapy: an overview of pharmacodynamics, current research, and clinical utility. Med Gas Res 2017;7:212-219.
  • 2. Peralta C, León OS, Xaus C, Prats N, Jalil EC, Planell ES, et al. Protective effect of ozone treatment on the injury associated with hepatic ischemia -reperfusion: antioxidant-prooxidant balance. Free Radic Res 1999;31:191-6.
  • 1. Ajamieh HH, Menéndez S, Martínez-Sánchez G, Candelario-Jalil E, Re L, Giuliani A, Fernández OS. Effects of ozone oxidative preconditioning on nitric oxide generation and cellular redox balance in a rat model of hepatic ischaemia-reperfusion. Liver Int 2004;24:55-62.
Türk Göğüs Kalp Damar Cerrahisi Dergisi-Cover
  • ISSN: 1301-5680
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Başlangıç: 1991
  • Yayıncı: Bayçınar Tıbbi Yayıncılık
Sayıdaki Diğer Makaleler

Nadir bir kollateral dolaşım

Akın İZGİ, Çetin GEÇMEN, Muzaffer KAHYAOĞLU

Aortik iskemi reperfüzyon modelinde ozon tedavisinin uzak organ miyokardiyal hasar üzerine etkisi

İbrahim METEOĞLU, Filiz ALKAYA, Aytuğ KOÇYİĞİT, Hüseyin OKUTAN, Tunay KURTOĞLU, Şenol GÜLMEN, Duygu KUMBUL DOĞUÇ

Perikardiyal kist hidatik ve tüberküloz birlikteliği

Hakan CEYRAN, Ebru ŞENOL, Esra POLATOĞLU, Şermin ÇOBAN KÖKTEN, Saniye GİRİT

Tek koroner artere eşlik eden hipoplastik sol ön inen arter

Tuncay HAZIROLAN, Kenan ÖVÜNÇ, Yasin ERARSLAN, Onur TAYDAŞ

İki farklı kardiyovasküler patolojinin hibrid senkronize tedavisi: Koroner arter baypas ve endovasküler aort replasmanı

Hasan KARABULUT, Eyüp Murat ÖKTEN, Cem ARITÜRK, Özcan ERDEMLİ, Fatih BAYRAK

Schwannomda gelişen mediastinal epitelioid anjiosarkom: Literatürdeki ilk olgu

Göktürk FINDIK, Funda DEMİRAĞ, Sadi KAYA, Koray AYDOĞDU, Funda İNCEKARA, Barış HEKİMOĞLU, Ş. Mustafa DERMİRÖZ

Kompleks torakoabdominal aort anevrizmalarında ve anevrizmaya eşlik eden tip 3 diseksiyonlarda çok katmanlı akım çevirici stent ve konvansiyonel stent greftlerin birlikte kullanımı

Cengiz OVALI, Mustafa Behçet SEVİN

Çocuklarda düşük virülanslı kronik sternal osteomiyelit

Yüksel ATAY, Muhammet AKYÜZ, Engin KARAKUŞ, Onur IŞIK, Mehmet Fatih AYIK

Toraks deformitelerinde kaburga kemiği uzunluğunun kostal kıkırdak uzunluğuna oranı ile deformite şiddetinin belirlenmesi

Hasan ERSÖZ, Aydın ŞANLI, Volkan KARAÇAM, İsmail AĞABABAOĞLU, Ali KARAKILIÇ, Fatma İlknur ULUGÜN

Harap akciğerde pnömonektominin komplikasyon oranlarını etkileyen faktörler

Volkan BAYSUNGUR, İrfan YALÇINKAYA, Aysun Kosif MISIRLIOĞLU, Levent ALPAY, Hakan KIRAL, Meltem ÇOBAN AĞCA, Serkan BAYRAM, Fatma TOKGÖZ AKYIL

Academic Researches Index - FooterLogo