Türkçe bilinci ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması

Bu çalışmanın amacı, Türkçe Bilinci Ölçeği’ni geliştirmek ve ölçeğin geçerlik ve güvenirliğini incelemektir. Araştırma Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde öğrenim gören 849 üniversite öğrencisi üzerinde yürütülmüştür. Araştırmada geçerlik çalışmaları olarak yapı geçerliği, güvenirlik çalışmaları olarak ise madde-toplam korelasyonu ve faktör analizi uygulanmıştır. Yapılan faktör analizi sonucunda toplam varyansın % 50,8’ini açıklayan ve “bireysel kullanım”, “ülke bütünlüğündeki önem” ve “kitle iletişim araçlarında doğru kullanım” şeklinde üç faktör altında toplanan 17 madde elde edilmiştir. Elde edilen bulgulara dayanarak Türkçe Bilinci Ölçeği’nin eğitim/öğretim alanında kullanılabilecek, geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Turkish consciousness scale: The study of validity and reliabity

The purpose of this study is to develop the Turkish Consciousness Scale and to analyze the validity and reliability of the scale. The research has been carried out among 849 university students studying in Sakarya University, Faculty of Education. In the research, structural validity was implemented for the validity studies, and internal consistency and item-total correlations was implemented for the reliability studies. As a result of the factor analysis, 17 points gathered under three factors, which are named as “individual usage”, “the importance of unity of the country”, and “correct usage of Turkish in mass media”, and which indicate the 50,8% of the total variance. Relying on the findings obtained, it was concluded that Turkish Consciousness Scale is a valid and reliable measuring instrument that can be utilized in the education/training fields.

PDF

___

Adalı, O. (1983). Ana dili olarak Türkçe öğretimi üzerine. Türk Dili Dil Öğretim Özel Sayısı, 379–380, 31–39.
Akalın, Ş. H. (2002). Bilişim Türkçesi. Türk Dili Dil Bayramının 70. Yılı Özel Sayısı, 609, 472–481.
Aksan, D. (1997). Türkçenin gücü. Ankara: Bilgi Yayınevi.
Aksan, D. (1998). Her yönüyle dil –ana çizgileriyle dilbilim-.Ankara: TDK Yayınları.
Anderson, J. and Gerbing, D. (1984). The effect of sampling error on convergece, improper solutions and goodness-of-fit indices for maximum likelihood confirmatory factor analysis. Psychometrica, 49, 155–173.
Balcı, A. (2006). Sosyal bilimlerde araştırma: Yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegema Yayınları.
Banguoğlu, T. (1995). Türkçenin grameri. Ankara: TDK Yayınları.
Başkan, Ö. (1998). Lengüistik metodu. İstanbul: Marmara Üniversitesi Vakfı Yayınları.
Büyüköztürk, Ş. (2004). Veri analizi el kitabı. Ankara: Pegema Yayıncılık.
Büyüköztürk, Ş., Akgün, Ö., Kahveci, Ö. ve Demirel, F. (2004). Güdülenme ve öğrenme stratejileri ölçeği‟nin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 4(2), 207–239.
Crystal, D. (2000). Language death. Cambridge: Cambridge University Press.
Crystal, D. (2002a). A language revolution: from reluctance to renaissance. İnternetten 02 Haziran 2009‟da elde edilmiştir. www.davidcrystal.com/DC_articles/Langdeath8.pdf .
Crystal, D. (2002b). Language and the internet. Cambridge: Cambridge University Press.
Çağlak, E. (2009). Kitle iletişim araçlarında Türkçenin yanlış kullanımı. İstanbul Ticaret Üniversitesi Dergisi. İnternetten 02 Haziran 2009‟da elde edilmiştir. http://www.iticu.edu.tr/kutuphane/dergi/d4/M00056.pdf.
Demir, C. ve Yapıcı, M. (2007). Ana dili olarak Türkçenin öğretimi ve sorunları. Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), 177–192.
Demirbağ, İ. (2002). Türkçe reklam bildirilerinde kullanılan yabancı sözcükler. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 26(1), 125–134.
Ergin, M. (1995). Üniversiteler için Türk Dili. İstanbul: Bayrak Yayınları. Gözaydın, N. (2002). Türkçenin gazete köşelerinde elli yıllık görüntüsü üzerine. Türk Dili, 607, 75–113.
Hepçilingirler, F. (1998). Türkçe off. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Hu, L. and Bentler, P. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structural analysis: conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling, 6, 1–55.
Kabadayı, O. (2006). Ağ ortamındaki Türkçeye genel bir bakış. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi, 652, 298–314.
Karakuş, İ. (2002). Resmî dilimiz: Türkçe. Türk Dili Dil Bayramının 70. Yılı Özel Sayısı, 609, 516–520.
Kavcar, C. (1987). Türk Dili ve edebiyatı öğretimi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 20(1–2), 261–273.
Kırkkılıç, A. ve Ulaş, A. H. (2003). Türkçe öğretiminde kelimeler dünyası. Türklük Bilimi Araştırmaları –Türkçenin Öğretimi Özel Sayısı-, 13, 93–100.
Korkmaz, Z. (1995a). Dilin kültür ve millet varlığı içindeki yeri, Türk Dili ve Kompozisyon Bilgileri içinde. (s. 17–21). Ankara: YÖK Matbaası.
Korkmaz, Z. (1995b). Dilde yaşayan milli ruh. Türk Dili Üzerine Araştırmalar (Cilt 1) içinde (s. 762–765). Ankara: TDK Yayınları.
Korkmaz, Z. (1995c). Milli kültür dil ve gençlik. Türk Dili Üzerine Araştırmalar (Cilt 1) içinde (s. 852–860). Ankara: TDK Yayınları.
Lyons, J. (1983). Kuramsal dil bilime giriş. (Çev: Ahmet Kocaman). Ankara: TDK Yayınları.
Özdemir, E. (1983). Ana dili olarak Türkçe öğretimi, Türk Dili Dil Öğretim Özel Sayısı, 379–380, 18–30.
Sağır, M. (2002). İlköğretim okullarında Türkçe dil bilgisi öğretimi. Ankara: Nobel Yayınları.
Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri: temel kavramlar ve örnek uygulamalar. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49–74.
Şimşek, Ö. F. (2007). Yapısal eşitlik modellemesine giriş, temel ilkeler ve LISREL uygulamaları. Ankara: Ekinoks Yayıncılık.
Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. (1996). Using multivariate statistics. New York: HarperCollins College Publishers.
Tanç, M. (2002). Kültür alanı değişimleri ve dilimiz üzerindeki etkileri. Türk Dili Dil Bayramının 70. Yılı Özel Sayısı, 609, 521–527.
TDK. (2009). Büyük Türkçe sözlük. İnternetten 02 Haziran 2009‟da elde edilmiştir. http://tdkterim.gov.tr/bts/?kategori=veritbn&kelimesec=45358.
Yalçın, Ş. (1998). Doğru Türkçe. İstanbul: Metis Yayınları.
Yaman, H. ve Erdoğan, Y. (2007). İnternet kullanımının Türkçeye etkileri: Nitel bir araştırma. Journal of Language and Linguistic Studies, 3(2), 237–249.