Öğretim Teknolojisi Kullanımı Açısından Bir Öğretim Kurumunun Değerlendirilmesi: "Red Cedar İlköğretim Okulu"

Öğrenme ve öğretme sürecinde hedeflenen davranış değişikliklerinin öğrencilerde oluşturulmasının en önemli unsurlarından biri de okulların ve sınıfların öğretim hedeflerine uygun öğretim teknolojileri ve araç gereçlere sahip olmalarıdır.Bu çalışmada, Amerika Birleşik Devletleri’ne 2003 yılında yapılan araştırma gezisinde incelenip, video çekimleri yapılan Michigan Eyalet başkenti Lansing’teki, Red Cedar İlköğretim Okulunun fiziki donanımı, derslik ve benzeri öğretim alanları, kullanılan öğretim teknolojileri, ders araç ve gereçlerinin, Ardahan ilinde görevli sınıf öğretmenleri tarafından değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Ayrıca bu okulun sınıflarının ülkemiz ilköğretim okullarında uygulanabilirliği tartışılmıştır.Çalışmanın amacına ulaşması için Ardahan ilinde görevli, hizmet içi eğitim kursuna katılan, 80 sınıf öğretmeninden, 20 kişilik dört ayrı sınıfta, beşer kişilik gruplar oluşturularak workshop çalışması yapılmış, daha sonra elde edilen bulgular gruplaştırılarak araştırmanın amacına ulaşılmaya çalışılmıştır.Araştırma sonucunda öğretmenlerin çoğunluğu okuldaki fiziksel özellikler ve araç gereç yoğunluğundan dolayı başlangıçta olumsuz tepki göstermesine rağmen özellikle öğretmen ve araç-gereç desteği sağlanır ve öğretmen sayılarında artış olursa benzer okulun Türkiye’de de uygulanabileceği sonucunu ortaya koymuştur.

___

  • Açıkgöz, K.Ü. (2002). Aktif Öğrenme. Eğitim Dünyası Yayınları. İzmir: Kanyılmaz Matbaası.
  • Akkök, F. (1996). İlköğretimde Sosyal Becerilerin Geliştirilmesi (Anne-baba el kitabı).. Ankara: M.E.B Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı. 2-3
  • Atçı, A. (2004). İlköğretim I. Kademe Öğretmenlerinin Sınıf İiçi Problem Davranışlara Yönelik Müdahalelerinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Aydın, A. (1998). Sınıf Yönetimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Bacanlı, H. (2000). Gelişim ve Öğrenme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Başar, M. (2002). İlköğretim Öğrencilerinde Duyuşsal Özelliklerin Öğrenilmesinde Öğretmen Etkinlikleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Afyon: Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Başar, H. (2003). Sınıf Yönetimi. Ankara: Anı Yayınları.
  • Başaran, İ. E. (1994). Eğitime Giriş. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
  • Bilen, M. (2002). Plandan Uygulamaya Öğretim. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Bulucu, Ö. (2003). İlköğretim I. Kademe Öğretmenlerinin Sınıf Davranış Yönetiminde Yetkinlik Algılarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.Cüceloğlu, D. (1993). Yeniden İnsan İnsana. Ankara: Remzi Kitapevi.
  • Çalık, T. ve Diğerleri. (2003). Sınıf Yönetimi ve Özellikleri (Ed: L. Küçükahmet) Sınıf Yönetimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Çelenk, S. (2003). Okul Başarısının Ön Koşulu: Okul Aile Dayanışması. İlköğretim-Online Dergisi http://ilkogretim-online.org.tr, 2 (2),
  • Çetin, Ş. (2001). İdeal Öğretmen Üzerine Bir Araştırma. Millî Eğitim Dergisi. Sayı 149 http://yayim.meb.gov.tr/yayimlar/149/cetin.htm
  • Çetin, Y. (2002). İlköğretim Birinci Aşama Sınıf Öğretmenlerinin Sınıfta Gözlemledikleri Disiplin Problemleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Erden, M. (1998). Öğretmenlik mesleğine giriş. İstanbul: Alkım Yayıncılık.
  • Çiçekdemir, G. (2003). İlköğretimde Sınıf Öğretmenlerinin Fiziksel Cezaya Yönelik Tutumları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Dökmen, Ü. (1999). Sanatta ve Günlük Yaşamda İletişim Çatışmaları ve Empati. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
  • Erden, M. (1998). Öğretmenlik Mesleğine Giriş. İstanbul: Alkım Yayıncılık.
  • Ergin, A. (1995). Öğretim Teknolojisi İletişim. Ankara: Pegem Yayınları (17).
  • Fidan, N. ve Erden, M. (2001). Eğitime Giriş. İstanbul: Alkım Yayınevi.
  • Fiscus, D.E. ve Mandeli, J.C. (1997). Bireyselleştirilmiş Eğitim Programlarının Geliştirilmesi (DevelopingIndividualized Education Programs). (Çev: Hatice G. Şenel ve diğerleri). Ankara: Özkan Matbaacılık.
  • Güçlü, N. (2003). İletişim. (Ed: L.Küçükahmet) Sınıf Yönetimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Güleryüz, H. (2001). Eğitim Programlarının Dili ve Yaratıcı Öğrenme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Günay, K. (2003). Sınıf Yönetiminde Öğretmenlerin İletişim Becerilerinin Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Güven, İ. (2004). Etkili Bir Öğretim İçin Öğretmenden Beklenenler. Eğitim Dergisi. Sayı 164 http://yayim.meb.gov.tr/yayimlar/164/guven.htm mill
  • Hollingworth, P.M ve Hoover, K. H. (1999). İlköğretimde Öğretim Yöntemleri. Elemantary Teaching Methods. (Çev: Tanju Gürkan, Erten Gökçe, Duygu S.Güler). Ankara: Ankara Üniversitesi Rektörlüğü Yayınları No: 124.
  • İşpir, D. (2002). Sınıf Yönetiminde; Öğrencilerle Sağlıklı İletişim Kurabilmenin ve Olumlu Sınıf Ortamı Yaratmanın Rolleri. Millî Eğitim Dergisi. Sayı 153-154 http://yayim.meb.gov.tr/yayimlar/153-154/ispir.htm
  • Kısaç, İ. (2003). Öğretmen-Öğrenci İletişimi (Ed: E. Karip) Sınıf Yönetimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Navaro, L. (1997). Beni Duyuyor Musun? İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
  • Özgüven, İ. E. (2002). Bireyi Tanıma Teknikleri. Ankara: Problem Yayınları.
  • Öztaş, R. (2001). Sınıf Öğretmenlerinin İletişim Yeterlilikleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Öztürk, B; Koç, G. ve Şahin, F.T. (2003). Sınıf Öğretmenlerinin Öğrencileri Arasında Ayırım Yapma Durumu ve Bu Ayırımın Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi. Cilt:1 Sayı:(1) s. 109-120
  • Öztürk, B. (2000). Sınıf İçi Etkileşim. Eğitim Yönetimi Dergisi. Pegem A Yayıncılık Yıl:6 (24) S:621-640
  • Şahin, Ç. (2004). Farklı Kültürdeki Öğrencilerin Eğitimi İçin Eleştirel Davranışlar ve Yöntemler. Millî Eğitim Dergisi. http://yayim.meb.gov.tr/ yayimlar/162/sahin.htm
  • Şişman, M. (2002). Öğretmenliğe Giriş. Beşinci Baskı, Ekim. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Senemoğlu, N. (1992). Türkiye ve İngiltere'de İlköğretime Öğretmen Yetiştirme ve Türkiye'deki Sistemin Geliştirilmesi İçin Öneriler. H.Ü.Eğitim Fakültesi Dergisi: Türkiye'de İlköğretim Sempozyumu Dergisi. Sayı: 8, s. 143-156.
  • Sönmez, V. (1994). Program Geliştirmede Öğretmen El Kitabı. Ankara: Pegem Yayınları, Yayın No:12
  • Tarım, K. (2005). Sınıf Öğretmenlerinin Başarısız Olarak Algıladıkları Öğrencilere Yönelik Tutum ve Davranışları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Taşdemir, M. (1995). İlkokul Öğretmeni Yetiştirme Programının Öğretim Elemanı, Öğretmen ve Öğrenci Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Ulay, A. (2004). Sınıf Öğretmenlerinin Öğretme-Öğrenme Süreçlerinde Pekiştireç Kullanmaya İlişkin Tutumlarının Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Uluğ, F. (1993). Okulda Başarı. Ankara: Remzi Kitabevi.
  • Kısaç, İ. (2003). Öğretmen-Öğrenci İletişimi (Ed: E. Karip) Sınıf Yönetimi. Ankara: Pegema Yayınları.
  • Küçükahmet, L (1997). Eğitim Programları ve Öğretim-Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Gazi Kitabevi
  • Yüksel, G. (2001). Öğretmenlerin Sahip Olmaları Gereken Davranış Olarak Sosyal Beceri. Millî Eğitim Dergisi. Sayı 150, http://yayim.meb.gov.tr/ yayimlar/150/yuksel. htm