Bir Türk topluluğu olan Bulgarlar, Karadeniz ve Kafkasların kuzeyindeki büyük devletleri yıkıldıktan sonra etrafa dağıl- mışlar, bunlardan bir kol da Aşağı Tuna boylarına gelerek Bi- zans’tan aldığı Dobruca-Deliorman bölgesine yerleşmiştir. Bi- zans tarihinde ilk kez bu kadar yakın bir yerde yabancı bir devletin kuruluşu İstanbul’da kabullenilememiş, iki devlet arasında kesintisiz bir mücadele başlamıştır. 680’lerden itiba- ren Bizans’ın çok güçlü hükümdarlar çıkaramayışı, buna kar- şılık Tuna Bulgar’ın ilk iki hükümdarının güçlü kişilikler olu- şu sayesinde bu Türk devleti Balkanların doğusunda tutun- muştur. 8. yy ortalarından itibaren 20 yıllık bir dönem Bulgar devleti açısından bir fetret ve sarsıntı dönemi olarak niteleni- yor, ancak Bizans karşısında hiç geri adım atmayışları hem sandığımız kadar kötü durumda olmadıklarını, hem de devle- tin temellerinin sağlam kurulduğunu göstermektedir. Aynı yüzyılın sonunda Bulgarlar yeniden yükseldiklerinde Bizans karşısında mutlak güç sahibiydiler

The Bulgars, a Turkic people in Eastern Europe, were scattered around after the collapse of their empire in the North of the Black Sea and the Caucasus. A branch of them came to the Lower Danube banks and seized the Dobrogea-Teleorman region from Byzantium. The latter could not accept such a case as establishing a ‘barbarous’ state just near to İstanbul, and the two state engaged in a continuous quarrel. That Byzantium had no authoritative personalities at the top, and that the first two Bulgar khans were superior rulers provided the Danubian Bulgar for the might and chance to hold the Eastern Balkans. The two decades after 755 are regarded as an interregnum and shaking for the Bulgars. But the fact that they never withdrew before the Byzantines shows that they were not in so bad position as we assume, and that their state was founded substantially and robustly. When the Bulgar state rose again at the end of the same century, they were absolutely stronger than the Byzantines.