Bu makale Türkiye Türkçesinde cümle bağlayıcıları olarak görevyapan ve ve dA hakkında bazı mütalaaları ihtiva etmektedir. Söz konusuedatlar, menşe ve etimolojik tahlile dair birkaç nottan sonra sentaks, semantikve cümleler arasındaki bazı irtibatlandırıcı özellikleri bakımındandeğerlendirilmektedir. Türkçede kullanılan ve’nin metin içerisinde biri simetrikdiğeri asimetrik olmak üzere gerçekten iki farklı anlamı mı var, bağlanancümlelerin yerini bir anlam kaybı olmaksızın değiştirmek mümkünmüdür, bu hususta dA’nın durumu aynı koşullarda nedir, gibi sorulara cevaparanmaktadır. Başka bir hususu, metin içinde aracı ve artçı olarak tabiredebileceğimiz farklı pozisyonlar alabilen bir birim olan dA’nın durumuoluşturuyor; dA’nın bulunduğu yere göre farklılaşan irtibatlandırıcı fonksiyonununtürleri ortaya konmaya çalışılıyor. Son hususu ise zarf cümlelerive temel cümleler arasında yer alabilen ve ve dA oluşturuyor.

This paper deals with conjunctions ve and dA, which connect sentences in Turkish. After a short section about their origins and etymological analyses we deal with them according to their syntactical and semantic functions and certain connective properties in texts. So we ask the questions whether ve has really two different meanings, symmetrical and asymmetrical, in different types of texts, and what about dA in the same environment, and whether it is possible to change the places of the sentences without losses in meaning. Another subject is about dA, which can be used as a connective word in different places in the text, i.e. as interface and postpositive unit. What is the connective function in those different positions? The last question is about the functions of ve and dA between gerundial/adverbial clauses and main sentences.