Türkçe dilbilgisi konusunda Türk ve yabancı çok sayıda araştırmacı dilbilgisi kitabı yazmıştır. Genel olarak kuralcı bir yaklaşımla hazırlanan bu kitapların çoğu tasarım, sunum, terim kullanımı gibi yönlerden farklı görünseler de öz olarak farklılık göstermez. Batının geleneksel dilbilgisi kitaplarının uyarlanması biçiminde gördüğümüz bu çalışmaların ortak bir özelliği de modern dilbilimi bulgularından yararlanmadan hazırlanmasıdır. Geleneksel dilbilgisi dilin dar bir kesiti üzerinde işlem yaparken dil düzeneğine yabancı, kökeni dil dışında olan katı kurallara buyurucu bir tutumla yaklaşır. Dilbilimi ise dilbilgisinden farklı olarak  bilimsellik temelinde dillerin betimlemesini yapmaktan başka hiçbir amacı yoktur. Dilbiliminin dilbilgisi çalışmalarından yavaş yavaş ayrılarak kendine özgü bir inceleme alanı olarak ortaya çıkmasından günümüze kadar büyük ilerleme kaydetti. Ne var ki köklü bir dilcilik geleneğine sahip olmamıza rağmen dilbilgisi çalışmalarının dilbilimindeki gelişmelere yeterince ayak uyduramadığını görmekteyiz.  Türkçeyi daha iyi öğrenmek ve öğretmek için modern dilbilimi bulgularından yararlanmak, dilbilgisi çalışmaları için artık bir zorunluluktur.