Muhammed Hayât es-Sindî ve Tuhfetü’l-enâm Risâlesi

Anahtar Kelimeler:

Hadis, es-Sindî, Mezhep, Tuhfetü’l-enâm

Muhammed Hayât es-Sindî ve Tuhfetü’l-enâm Risâlesi

Yaşadığı 18.yy. alimleri arasında özellikle de Hicâz bölgesi alimleri arasında önemli bir yeri olan Muhammed Hayât es-Sindî, farklı dallarda eserler kaleme almış olsa da şüphesiz onun belirgin bir şekilde temeyyüz edip ün sahibi olduğu alan hadistir. Gerek rivayet gerekse dirayet olarak hadis ilmine vakıf olan Sindî’nin, dönemin diğer hadis bilginleri arasında öne çıkmasında, sahip olduğu ilmi birikimle birlikte mezhebî taassuptan uzak ve tahkik ehli diyebileceğimiz bir ilmi şahsiyet olmasının da etkisi büyüktür. Nitekim kendisinin hocaları ve öğrencileri arasında farklı mezhep ve meşreplere müntesip isimlerin olması bunun bir göstergesidir. Bu yönüyle onun Kütüb-i sitte ve Ahmed bin Hanbel’in Müsned’i üzerine yazdığı haşiyelerle tanınan hocası Muhammed bin Abdilhâdi es-Sindî’den etkilendiği açıktır. Makalede müellifin, hadisle amel konusu etrafında kaleme aldığı Tuhfetü’l-enâm adlı risâlesini el alıp, Sindî’nin ilmî kimliğine ışık tutmaya çalışacağız.

Keywords:

Hadis, es-Sindî, Mezhep, Tuhfetü’l-enâm,

PDF

___

Biligrâmî, Ğ. (2015). Sibhatü’l-Mercan. Beyrut: Dâru’r-râfideyn.
Ebû Dâvûd, S. (2014). Sünen. Beyrut: el-Mektebetü’l-asrıyye.
Fûde, S. (2011). Fethu’l-Vedûd. Amman: Menşûrâtü’l-asleyn.
Hasenî, A. (1999). el-İ’lâm. Beyrut: Dâru İbn Hazm.
İbn Hacer, A. (1983). Fethu’l-Bârî. Beyrut: Dâru’l-marife.
İbnü’l-Hümâm, K. (1315). Fethu’l-Kadîr. Mısır: et-Tab’atu’l-Emîriyye.
İbn Kayyım, M. (2019). Kitâbu’r-Rûh. Cidde: Dâru âlemi’l-fevâid.
İbn Mâce, M. (ts.). Sünen. Beyrut: Tab’atu ihyâu’t-turâs.
Kevserî, M. (1386). el-Hâvî. Kahire: el-Mektebetü’l-Ezheriyye.
Kevserî, M. (2002). Fıkhu Ehli’l-Irâk. Kahire: el-Mektebetü’l-Ezheriyye.
Mushakov, O. (2018). Fethu’l-Vedûd Tahkîki ve Eleştirisi. (Akid) Kocatepe İslami İlimler Dergisi.
Müslim, H. (ts.). Sahîh. Beyrut: Tab’atu ihyâu’t-turâs.
Sindî, M. (1986). Hâşiyetü’s-Sindî ale’n-Nesâî. Halep: Mektebü’l-matbûati’l-İslâmiyye.
Sindî, M. (1993). Tuhfetü’l-Enâm. Beyrut: Dâru İbn Hazm.
Sindî, M. (ts.). Şerhu Mukaddimeti Akâidi Ehli’s-Sünne.
Şevkânî, M. (ts.). el-Bedru't-Tâli'. Beyrut: Dâru'l-kitâb el-İslâmî.
Tirmizî, M. (ts.). el-Câmiu’s-Sahîh.Beyrut: Tab’atu ihyâu’t-turâs.
Türkî, A. (1995). et-Temhîd mukaddimesi. Beyrut: Dâru’l-ğarbi’l-İslâmî.
Ubûd, S. (2002). Akîdetü’ş-Şeyh Muhammed b. Abdilvehhâb. Medine: el-Câmiatü’l-İslâmiyye.
Zehebî, M. (1985). es-Siyer. Beyrut: Müessesetür’r-risâle.
Zirikli, H. (2002). el-A’lam. Beyrut: Dâru’l-ilm li’l-melâyîn.