Amaç: Bu çalışmada bilateral distal radius kırıklı hastalardaki kısa dönem tedavi sonuçlarını ve beraberinde olabilen organ yaralanmalarının sıklığının sunulması amaçlanmıştır Gereç ve Yöntem: Ocak 2002 ile Şubat 2003 arasında, bilateral intraartiküler distal radius kırıklı ortalama yaşı 38 yıl (21-52) olan dört hasta değerlendirmeye alındı. Ortalama takip süresi 16.5 (13-23) ay idi. Ek organ yaralanması olarak, olguların üçünde dalak rüptürü, ikisinde böbrek yaralanması, birinde sakrum nondeplese kırık, birinde sakroiliyak ayrışma, birinde nondeplese tibia kırığı ve birinde dirsek kırıklı çıkığı mevcuttu. Distal radius kırıkları (DRK), Frykman'ın sınıflamasına göre, kırıkların beşi tip yedi, üçü tip sekiz idi. Bir hasta açık redüksiyon + ktelleriyle minimal osteosentez+ unilateral eksternal fiksatör ile tedavi edildi. Üç hastada kapalı redüksiyon + ktelleriyle minimal osteosentez+ unilateral eksternal fiksatör ile tedavi edildi. Sonuçlar: Steward'a göre yapılan radyolojik değerlendirmede, iki orta ve altı kötü sonuç bulundu. Demerit-point rating system'e göre fonksiyonel değerlendirmede ise bir DRK'da iyi, beşinde orta ve ikisinde kötü sonuç bulundu. Results: Bilateral distal radius kırıkları yüksekten düşme nedeniyle meydana gelmekte ve kısa dönem sonuçları kötü bulunmuştur. Bu kırıklar yanında hastada, başta dalak yaralanmaları olmak üzere, ek organ yaralanmalarının sıklığı fazladır. Anahtar kelimeler: Distal Radius, Distal Radius Kırığı, Eksternal Fiksatör, Dalak

Aims: In this study we aimed to show the short term treatment results in patients with bilateral intra-articular distal radius fracture and the probable frequency of coexistence other organ pathologies. Material and Methods: Between January 2002 and February 2003, we evaluated 4 patients with bilateral intraarticular distal radius fractures. Mean age of the patients was 38 years (range 21-52) and mean follow up period was 16.5 months (range 13-23). Of these we encounted splenic rupture in three, kidney injuries in two, sacrum non-displaced fracture in one, non-displaced acetabular fracture in one, sacroiliac seperation in one and nondisplaced tibial fracture in one, fracture-dislocation of left elbow in one as concomittant injuries. All had fallen from a height. Fractures were classified according to Frykman; five being type seven and three being type eight. Despite a patient who was treated with open reduction and limited osteosynthesis, the rest of the patients were treated with closed reduction and limited osteosynthesis with K-wires and unilateral external fixators. Results: Radiologic results were evaluated according to Stewart, whereas the functional outcome was evaluated with Demerit-Point Rating System. Regarding the radiological results, the outcome was fair in two and poor in six of the patients. However, the functional evaluation revealed one good, five fair and two bad results. Conclusion: The outcome of the short-term results of bilateral intra-articular distal radius fractures, caused by falling from a height, that were treated with bilateral external fixators are poor and concomittant injuries, especially spleen injuries, were frequent. Key words: Distal Radius, Distal Radius Fracture, External Fixators, Spleen