Amaç: Çalışmanın amacı 40. gebelik haftasından sonra doğum şekli ve neonatal sonuçların değişip değişmediğini incelemektir. Materyal-Metod: Çalışmada 1 Ocak 2005 tarihinden Aralık 2005'e kadar kliniğimize eylemde başvurmuş 40. gebelik haftası ve sonrasında olan gebeler retrospektif olarak tarandı. Hasta yaşı, paritesi ve gebelik yaşı kaydedildi. Doğum şekli ve perinatal komplikasyonlar incelendi. Doğum şekli, doğum ağırlığı, göbek kordonu arter pH değerleri ve yenidoğan yoğun bakım ünitesine kabul oranları 40. gebelik haftası (n = 139), 41. gebelik haftası (n = 83) ve 42. gebelik haftası için (n = 20) hesaplandı ve her bir gebelik haftası ile karşılaştırıldı. Bulgular: Doğum şekli üç grupta da benzerdi (p = 0.86). Göbek kordon kanı pH değerleri (p = 0.39) ve yenidoğan yoğun bakım ünitesine yatış (p = 0.27) da üç grupta anlamlı farklılık göstermemekteydi. Sonuç: Çalışma grubumuzda doğum şekli ve neonatal sonuçlar gebelik yaşının artmasıyla değişmemiştir. Anahtar kelimeler: Doğum şekli, neonatal sonuçlar, uzamış gebelik.

Objective: The purpose of the study was to determine delivery and neonatal outcomes beyond 40 weeks of gestation. Materials and Methods: From January, 2005, through December 2005, 242 consecutive women presenting at 40 weeks' of gestation or more who were candidates for labor were reviewed in a retrospective manner. Patient ages, parity, gestational ages were recorded. Delivery outcomes and perinatal complications were main outcomes. Cesarean delivery rates were calculated for patients at 40 (n = 139), 41 (n = 83) and 42 (n=20) weeks and were compared with rates for patients who had spontaneous labor. Results: Mode of delivery was similar in three groups (p = 0.86). Umbilical cord pH (p=0.39) and neonatal intensive care unit admission (p = 0.27) were similar in all groups. Conclusion: In our study group, mode of delivery and neonatal outcome did not differ with increasing gestational age. Key words: Mode of delivery, neonatal outcomes, prolonged pregnancy.