Emine OSMA, Aylin GÜLCÜ, Berat ÖZTÜRK, Erkan YILMAZ, Atila AKKOÇLU, Belgin ŞENGÜN

Pulmoner emboli tanısında klinik olasılıkların bilgisayarlı tomografi pulmoner anjiyografi bulguları ile karşılaştırılması

Pulmoner emboli (PE) tanı konulması güç olan bir hastalıktır. Çalışmamızda PE şüpheli olgularda klinik olasılıklar ile Bilgisayarlı Tomografi Pulmoner Anjiografi (BTPA) sonuçları ve trombüs yerleşim yeri arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık. PE şüpheli; 27 erkek, 29 kadın 56 olgu çalışmaya alındı. Tümünün klinik olasılıkları empirik ve Wells skoruna göre belirlendi ve her olguya D-Dimer testi yapıldı. Her ikisinin kombinasyonuna göre kullandığımız algoritmin gerektirdiği olgularda (her iki klinik olasılıktan biri orta veya yüksek ise veya düşük klinik olasılık olup D-Dimeri yüksek olanlar) BTPA uygulandı. BTPA altın standart olarak kabul edildi. PE saptanan olgularda dispne, göğüs ağrısı, takipne ve raller en sık tespit edilen bulgulardı. Risk faktörlerinden yeni geçirilmiş cerrahi PE tespit edilen grupta anlamlı olarak fazla bulundu. BTPA ile 31 olgu (%55,4) PE tanısı aldı. Klinik olasılık empirik olarak değerlendirildiğinde PE tespit edilen 31 olgunun 20’si (%64,5) yüksek, 10’u (%32,3) orta ve 1’i (%3,2) düşük olasılıklıyken, Wells skoruna göre 8’i (%25,8)’ yüksek, 17’si (%54,8) orta ve 6’sı (%19,4) düşük olasılıklıydı. Empirik ve Wells sınıflamalarının duyarlılığı sırasıyla %97 ve %80, özgüllüğü ise sırasıyla %16 ve %68 idi. Empirik sınıflamanın pozitif prediktif değeri %59, negatif prediktif değeri %80, Wells skorlamasının pozitif prediktif değeri %76, negatif prediktif değeri %73 idi. Empirik değerlendirmeye göre yüksek klinik olasılıklı olguların %45,8’inde ana pulmoner arterde trombüs izlendi. Wells skorlamasına göre ise yüksek klinik olasılıklı olguların %45,5’inde, düşük klinik olasılıklı olguların da sadece %4,3’ünde ana pulmoner arterde trombüs saptandı. PE tanısı noninvaziv olarak konulabilir. Klinik olasılık belirlenirken PE kolaylıkla gözden kaçabileceğinden daha duyarlı olan empirik sınıflamayı seçmek uygun olacaktır. BTPA’da PE mevcudiyeti ile klinik olasılıklar arasında anlamlı ilişki mevcuttur. Klinik olasılığın ağırlığı arttıkça trombüs daha fazla proksimale yerleşmektedir.

Comparison of clinical assessments with computerized tomography pulmonary angiography results in the diagnosis of pulmonary embolism

Pulmonary embolism (PE) is difficult to diagnose. We investigated the relationship between Computed Tomography Pulmonary Angiography (CTPA) with clinical assessments and thrombus localization. 56 patients with the suspicion of PE;27 male, 29 female were included. They were evaluated by ampirical and Wells clinical assessments, tested with D-Dimer. According to the combination of both CTPA was performed where necessary (if one of the clinical assessments was high or intermediate or those with low clinical probability and high D-Dimer) in the algorithm we used. CTPA was regarded as gold standart. Dyspnea, chest pain, tachypnea, crackles were the most common symptoms and signs in patients having PE. Recent surgery within the risk factors was significantly higher in the PE present group. PE was diagnosed in 31 (55,4%) patients with CTPA. According to the ampirical assessment 20 (64,5%) of the patients had high, 10 (32,3%) had intermediate and 1 (3,2%) had low clinical probability within 31 PE present group, while with Wells scoring 8 (25,8%) had high, 17 (54,8%) had intermediate and 6 (19,4%) had low clinical probability. Sensitivity of the empirical assessment and Wells scoring was 97%,80% while the specifity was 16%,68% respectively. Positive and negative predictive values of empirical assessement were 59%,80% and these values of Wells scoring were 76%, 73% respectively. Thrombus was localized in main pulmonary arteries in 45,8% of patients with high clinical probability according to the ampirical assessment. With Wells scoring in 45,5% of the high probability patients and only in 4,3% of the low probibility patients thrombus was there. PE can be diagnosed noninvasively. Since PE can easily be underdiagnosed, ampirical assessment which is more sensitive will be appropriate. There is a significant correlation between clinical assessments and presence of PE in CTPA. As the severity of clinical assessment increases, thrombus settles more proximal.

PDF

___

1. Stein PD, Terrin ML, Hales CA, et al. Clinical, laboratory, roentgenographic, and electrocardiographic findings in patients with acute pulmonary embolism and no preexisting cardiac and pulmonary disease. Chest 1991; 100: 598-603.
2. Powell T, Muller NL. Imaging of acute pulmonary thromboembolism: Should spiral computed tomography replace the ventilation-perfusion scan? Clin Chest Med 2003; 24: 29-38.
3. Garg K, Macey L, et al. Helical CT scanning in the diagnosis of pulmonary embolism. Respiration 2003; 70: 231-7.
4. Kavanagh EC, O’Hare A, Hargaden G, et al. Risk of pulmonary embolism after negative MDCT pulmonary angiography findings. AJR 2004; 182: 499-504.
5. Kearon C. Diagnosis of pulmonary embolism. Canadian Medical Association Journal 2003; 168: 183-94.
6. Hyers TM. Venous thromboembolism. Am J Respir Crit Care Med 1999; 159: 1-14.
7. Fedullo PF, Tapson VF. The evaluation of suspected pulmonary embolism. N Engl J Med 2003; 349: 1247-56.
8. Wells PS, Anderson DR, Rodger M, et al. Derivation of a simple clinical model to categorize patients probability of pulmonary embolism: Increasing the models utility with the SimpliRED D-dimer. Thromb Haemost 2000; 83: 416-20
9. Kelley MA, Carson JL, Paleversusky HI, et al. Diagnosing pulmonary embolism: New facts and strategies. Ann Intern Med 1991; 114: 300-6.
10. Carson JL, Kelley MA, Duff A, et al. The clinical course of pulmonary embolism. N Engl J Med 1992; 326: 1240-5.
11. Miniati M, Prediletto R, Formichi B, et al. Accuracy of clinical assessment in the diagnosis of pulmonary embolism. Am J Respir Crit Care Med 1999; 159: 864-1.
12. The PIOPED Investigators. Value of vantilation/perfusion scan in acute pulmonary embolism: Results of the prospective investigators of pulmonary embolism diagnosis (PIOPED). JAMA 1990; 263: 2753-9.
13. Hatipoğlu ON, Uçan ES, Karlıkaya C ve ark. Akut pulmoner embolide klinik ve laboratuar bulgular. Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 1995; 12: 187-9.
14. Miniati M, Pistolesi M. Assessing the clinical probability of pulmonary embolism. Q J Nucl Med 2001; 45: 287-93.
15. Miniati M, Pistolesi M, Marini C, et al. Value of perfusion lung scan in the diagnosis of pulmonary embolism: Results of the Prospective Investigative Study of Acute Pulmonary Embolism Diagnosis (PISA-PED). Am J Respir Crit Care Med 1996; 154: 1387-93.
16. Ergün P, Oran D, Erdoğan Y ve ark. Pulmoner tromboemboli tanısında klinik olasılık ve noninvaziv tanı yöntemleri: Retrospektif bir değerlendirme. Solunum Hastalıkları 2004; 15: 8-14.
17. Schoepf J, Costello P. CT angiography for diagnosis of pulmonary embolism: State of the art. Radiology 2004; 230: 329-37.
18. Oğuzülgen İK, Ekim NN, Habeşoğlu MA ve ark. Pulmoner tromboembolizm tanısında klinik ve radyonüklid inceleme parametrelerinin karşılaştırılması. Toraks Dergisi 2003; 4: 236-41.
19. Blachere H, Latrabe V, Montaudon M, et al. Pulmonary embolism revealed on helical CT angiography: Comparison with ventilation
20. Stein PD, Henry JW. Prevelance of acute pulmonary embolism in central and subsegmental pulmonary arteries and relation to probability interpretation of ventilation/ perfusion lung scans. Chest 1997; 111: 1246-8.