Bireyin psikolojik iyi oluş sürecinde son derece önemli bir kavram olan bağışlama, en genel anlamda bireyin kişilerarası ilişkilerinde yaşadığı olumsuzluklar sonucu oluşan öfke ve intikam duygusundan vazgeçmesi olarak tanımlanmaktadır. Gerek onarıcı adalet açısından taşıdığı önem gerekse kişilerarası ilişkiler üzerindeki rolü düşünüldüğünde kavramın önemi bir kez daha ortaya çıkmaktadır. Ancak literatür incelendiğinde kavrama ilişkin çalışmaların son derece yetersiz olduğu görülür. Özellikle iletişim ve etkileşim açısından yoğun süreçler yaşayan ve bu konudaki yeterlikleriyle ön planda olması gereken eğitimcilerin bağışlama isteklerinin ne düzeyde olduğu hala bilinmemektedir. Bu sebeple söz konusu araştırmada sınıf öğretmeni adaylarının bağışlama istekliliğinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Tarama modelinde hazırlanan araştırmaya 2015- 2016 eğitim öğretim yılı güz döneminde Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği Anabilim Dalı’nda öğrenim gören öğretmen adayları katılmıştır. Araştırmanın verileri, DeShea (2003) tarafından geliştirilip Çoklar ve Dönmez(2015) tarafından Türkçe’ye uyarlanan “Bağışlama İstekliliği Ölçeği” yardımıyla toplanmıştır. Öyküsel bir test olan ölçekten elde edilen veriler, bir istatistik paket programıyla analiz edilmiştir. Verilerin analizinde aritmetik ortalama, standart sapma, yüzde, frekans gibi betimsel istatistiklerin yanı sıra ilişkisiz örneklemler t testi ve varyans analizi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda sınıf öğretmeni adaylarının bağışlama istekliliklerinin düşük olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca cinsiyet, sınıf düzeyi ve anne eğitim durumunun bağışlama istekliliği üzerinde anlamlı bir fark yaratmadığı buna karşın baba eğitim durumunun bağışlama istekliliğini önemli ölçüde etkilediği görülmüştür.