Çiğdem VAROL, N. Aydan SAT, Z. Aslı GÜREL ÜÇER, S. Bahar YENİGÜL

METROPOLİTEN ALANLARDA ÇOK-MERKEZLİ MEKANSAL GELİŞMELERİN SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK ÜZERİNDEN DEĞERLENDİRİLMESİ: AVRUPA BİRLİĞİNDEKİ UYGULAMALAR

Bu çalışmanın amacı, çok-merkezli mekansal gelişmehedeflerinin, metropoliten alanlarda yarattığı mekansal yeniden biçimlenişi, sürdürülebilirlik üzerinden değerlendirmektir. Bu kapsamda çalışmada, öncelikle, çok-merkezli mekansal gelişme, sürdürülebilir gelişme kavramı üzerinden değerlendirilmekte ve çok-merkezli mekansal gelişme ile sürdürülebilirlik kavramı arasındaki ilişkinin kurulmasında kullanılabilecek olası yöntemler incelenmektedir. Ardından, Avrupa Birliği(AB) mekansal gelişme stratejileri (Avrupa Birliği Mekansal Gelişme Perspektifi(ESDP), Avrupa Mekansal Planlama Gözlem Ağı (ESPON), Avrupa Birliği Alansal Gündemi (TA) 2007, 2020) sürdürülebilir mekânsal gelişme konusuna getirdiği katkılar açısındanincelenmektedir. Avrupa Birliği‟nin mekansal gelişmesi için belirlenen alansal önceliklerden biri olan „çok-merkezli ve dengeli alansal büyümenin desteklenmesi‟ ilkesi doğrultusunda benimsenen temel hedefler ve uygulama stratejileri sürdürülebilirlik bağlamında tartışılmakta ve metropoliten alanlardaki çok-merkezlilik ve sürdürülebilirlik ilişkisi seçilen Avrupa metropollerinin mekansal gelişme hedefleri üzerinden irdelenmektedir. Sonuç olarak, sürdürülebilir mekansal gelişme için, pek çok AB ülkesinin de uyguladığı çok- merkezliliğin sürdürülebilir kentler yaratmak açısından diğer ülkelere örnek olabileceği değerlendirilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Çok-merkezli mekansal gelişme, metropoliten alan, sürdürülebilirlik

PDF

___

[1]. Barca, F. (2009) “An Agenda for a Reformed Cohesion Policy. A Placebased Approach to Meeting European Union Challenges and Expectations”, Independent Report prepared at the request of Danuta Hubner, Commissioner for Regional Policy.
[2].Brezzi, M., Veneri, P. (2014) “Assessing Polycentric Urban Systems in the OECD: Country, Regional and Metropolitan Perspectives," OECD Regional Development Working Papers 2014/1, OECD Publishing.
[3].Camagni, R., Gibelli, M.C., Rigamonti, P. (2002) “Urban Mobility and Urban Form: The Social and Environmental Costs of Different Patterns of Urban Expansion”, Ecological Economics, 40(2): 199‐216.
[4].Champion, A.G. (2001) “A changing demographic regime and evolving polycentric urban regions: Consequences for the size, composition and distribution of city populations”, Urban Studies, 38(4): 657–677.
[5]. Cervero, R., Wu, K. L. (1998) “Sub-centring and Commuting: Evidence from the San Francisco Bay Area, 1980-
90” Urban Studies, 35(7): 1059-1076.
[6]. Daniels TL (2009) A trail across time: American environmental planning from city beautiful to sustainability.
Journal of American Planning Association 75(2):178–193
[7]. Davoudi, S. (2003) “European Briefing: Polycentricity in European spatial planning: from an analytical tool to a
normative agenda”, European Planning Studies, 11(8): 979-999.