Erken Cumhuriyet Dönemi boyunca kırsal toplum devletin modernleşme ve millileşme programlarının merkezine alınmış, bu bağlamda gerçekleştirilen uygulamalar toplumsal ölçekteki etkilerinin yanı sıra kırsal çevrenin de dönüşmesine neden olmuştur. Kültürel ve ulusal kimlik arayışı, tarımsal ekonomiye dayalı kalkınma planı ve Türklük kavramının pekiştirilmesine odaklanan demografik çalışmalar kırsal Türkiye’yi devletin ajandasında başat noktaya taşımıştır. Bu tartışmaları temel alan makale, Erken Cumhuriyet Dönemi’nde kırsal çevredeki yapısal reformlar arasında önemli yere sahip olan köy kurma eylemini ve bu yolla tezahür edilen yeni Anadolu peyzajının yaratılmasında uygulanan politikaları yeniden, eleştirel bir bakış açısıyla incelemeyi amaçlar. Bu noktada, araştırma 1934 İskan Kanunu ve talimatnamelerini yeni kırsal yerleşmelerin kurulması bakımından inceleyerek, dönemin siyasi atmosferi içinde köy mimarisi konusunu yeniden değerlendirmeye açar. Özetle bu makale Türkiye’nin modernleşme ve millileşme süreçlerine kırsal yerleşmelerin planlaması çerçevesinde alternatif bir okuma alanı sunarken, bu özgün yapısal eylemin mimari değerinin altını çizmektedir.