Afetlerin çocuk sağlığı üzerindeki etkileri

Afetlerin riskli gruplar üzerinde özellikle de çocuklar üzerinde önemli etkileri bulunmaktadır. Dünyada her yıl milyonlarca çocuk doğrudan ya da dolaylı olarak afetlerden etkilenmektedir. Afet durumlarında çocukların en sık karşılaştığı sorunların başında ruhsal sorunlar, beslenme sorunları ve bulaşıcı hastalıklar gelmektedir. Çocuklar afetlerin etkilerini anlayacak olgunlukta olmadıkları için afet toplumunun psikolojik olarak en incinebilir grupları arasında yer almaktadırlar. Afetlerde zorlu yaşam koşullarına maruz kalan çocuklarda ciddi ruhsal sorunlar ortaya çıkmaktadır. Travma sonrası stres bozukluğu (TSSB), depresyon ve anksiyete en sık karşılaşılan ruhsal sağlık sorunlarındandır. Afet durumlarında çocukların karşılaştığı yaygın sorunlardan bir diğeri ise beslenme sorunudur. Afetten etkilenen çocuklara yeterli ve dengeli bir beslenme hizmetinin sağlanması hayati önem taşımaktadır. Afetlerde yeterli ve dengeli beslenme sağlanamadığı için çocuklarda özellikle de 5 yaş altı çocuklarda beslenme sorunları ortaya çıkabilir. Gelişmekte olan ülkelerde afetlerin yoksulluk, kaynakların kısıtlı olması ve alt yapı sisteminin kötü olması gibi nedenlerle afet sonrasında bulaşıcı hastalık salgınlarının ortaya çıkma riskini arttırdığı bilinmektedir. Uzun süre insanlarla yakın temasta bulunma, yetersiz hijyen davranışları gibi birçok faktör özellikle hassas gruplar arasında yer alan çocuklarda bulaşıcı hastalıkların görülme riskini artırmaktadır. Afet durumlarında çocukların sağlığını korumak ve gelişebilecek sorunları çözmek için iyi eğitilmiş bir ekibin, afet öncesinden oluşturulması ve afet sonrasında hızlı yanıt vermesi gerekmektedir.

Effects of disaster on child’s health

Disasters have the greatest effect on the most vulnerable groups, especially children. Millions of children worldwide are exposed to disasters both directly and indirectly. The most common problems of children are psychological problems, nutritional problems and infectious diseases at the time of disaster.Children are the most vulnerable members in the community affected by disasters because they are not mature to understand disasters' effect. The children who exposed to harsh living condition in disasters are faced serious mental problems. Post-traumatic stress disorder, depression and anxiety affect large numbers of children and contribute to long-term psychological burden. Nutritional problems are the common problems of children in disaster. The ensuring of an adequate and balanced nutrition service is essential for the children who have impressed by disaster. There can be appearing health and nutrition problems for children especially at the age below five due to fall ensuring adequate and balanced nutrition during disasters. It is known that the risk of the communicable disease epidemics increases after disaster in developing countries because of poverty,lack of resources and inadequacy of infrastructure system. Lots of factors such as being in close touch with people so long time, inadequate hygienic behaviors causes to increase risk of communicable diseases among the vulnerable age groups such as children. A well-trained team for protecting the health of the children and resolving the problems to take place needs to be created before the disaster and respond quickly after the disaster.

PDF

___

1. ''Afet ve Acil Durum Yönetim Başkanlığı (AFAD). Türkiye Afet Müdahale Planı (TAMP). http://www.afad.gov.tr/UserFiles/File/Türkiye %20Afet%20Müdahale%20Planı.pdf [Erişim Tarihi: 26.04.2012]
2. Güler Ç, Çobanoğlu Z. Afetler. T.C Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Çevre Sağlığı Temel Kaynak Dizisi No:33 1994.
3. WHO. Guiding principles for feeding infants and young children during emergencies. Geneva, World Health Organization, 2004.
4. Centre for Research on the Epidemiology of Disaster(CRED). http://www.emdat.be/result- disaster- profiles?disgroup=natural&dis_type=Earthqua ke (seismic activity)&period=2003$2012, [Erişim tarihi: 26.04.2012].
5. Centre for Research on the Epidemiology of Disaster(CRED). http://www.emdat.be/result- disaster- profiles?disgroup=natural&dis_type=Flood&p eriod=2003$2012 . [Erişim tarihi: 26.04.2012]
6. Afet ve Acil Durum Yönetim Başkanlığı (AFAD) http://www.afet.gov.tr/tuaa/PortalPage/ [Erişim tarihi: 27.04.2012]
7. Aker TA. 1999 Marmara Depremleri: Epidemiyolojik Bulgular ve Toplum Ruh Sağlığı Uygulamaları Üzerine Bir Gözden Geçirme. Turk Psikiyatri Derg 2006: 17(3):204-212.
8. Adhisivam B, Srinivasan S, Soudarssanane MB,Deepak Amalnath S, Nirman Kumar A. Feding of İnfants and Young Children in Tsunami Affected Villages in Pondicherry. Indian Pediatr 2006;43:724-727.
9. Masten AS, Narayan AJ. Child Development in the Context of Disaster, War, and Terrorism: Pathways of Risk and Resilience. Annu. Rev. Psychol. 2012: 63;227–57.
10. Becker-Blease KA, Turner HA, Finkelhor D. Disasters, Victimization and Children’s Mental Health. Child Dev.2010; 81(4):1040–52.
11. Balaban V. Psychological assessment of children in disasters and emergencies. Disasters 2006;30(2):178-198.
12. American Academy of Pediatrics. The youngest victims:Disaster Preparedness to meet children’s needs. http://www2.aap.org/disasters/pdf/Youngest- Victims-Final.pdf. [Erişim tarihi: 07.04.2012].
13. Moss WJ, Ramakrishnan M, Storms D, Siegle AH, Weis WM, Lejnev İ, Muhe L. Child health in complex emergency . Bulletin of the World Health Organization 2006;84:58-64.
14. Kar N, Murali JN: Post-traumatic stress disorder in children following disaster. Kerala Journal of Psychiatry 2001;16(2):7-14.
15. Kabakos C, Karagianni S, Manouras V: Posttraumatic Stress and Depressive Reactions Among Children and Adolescents After the 1999 Earthquake in Ano Liosia, Greece. Am J Psychiatry 2005;162(3):530- 537.
16. Kar N, Bastia BK. Post-traumatic stress disorder, depression and generalised anxiety disorder in adolescents after a natural disaster: a study of comorbidity. Clinical Practice and Epidemiology in Mental Health 2006; 2:1-17.
17. Kar N, Mohapatra PK, Nayak KC, Pattanaik P, Swain SP, Kar HCl. Post-traumatic stress disorder in children and adolescents one year after a super-cyclone in Orissa, India: exploring cross-cultural validity and vulnerability factors. BMC Psychiatry 2007;7:8.
18. Karakaya I, Ağaoglu B, Coşkun A, Şişmanlar ŞG, Yıldız Öc Ö. Marmara Depreminden Üç Büçuk Yıl Sonra Ergenlerde TSSB, Depresyon ve Anksiyete Belirtileri. Türk Psikiyatri Dergisi 2004;15(4):257-263.
19. DEEP. Shaw JA, Espinel Z, Shultz JM. Children: stres, trauma, disaster. Chapter:3, Florida, Disaster and Extreme Event Preparedness, 2007.
20. Ommeran MV, Saxena S, Saraceno B. Mental and social health during and after acute emergencies: emerging consensus. Bulletin of the World Health Organization 2005;83:71-76.
21. Akman Y, Gündoğdu M. Türkiye-Marmara Depremi Sonrası Gerçekleştirilen Psikolojik Destek Çalışmaları. Journel of Qafqas University 2002;1:9.
22. ISMEP. Afetlerde Psikolojik İlkyardım. T.C İstanbul Valiliği İl Afet ve Acil Durum Müdürlüğü. İstanbul Sismik Riskin Azaltılması ve Acil Durum Hazırlık Projesi, 2009 İstanbul.
23. Atilla S. Afet Durumlarında Beslenme Hizmetleri. İçinde: Güler Ç, Akın L, editörler. Halk Sağlığı Temel Bilgiler. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları; 2006 sf:833- 837.
24. Salama P, Assefa F, Talley L, Spiegel P, Veen AV, Gotway CA. Malnutrition, Measles, Mortality and Humanitarian Response During a Famine in Ethiopia. JAMA 2001;286:563- 571.
25. UNCHR, UNİCEF, WFP, WHO. Food and nutritionneeds in emergency, 2002.
26. WHO. The Manegement of Nutrition in Major Emergency. Geneva, World Health Organization, 2000.
27. WHO. Rapid Health Assessment Protocols for Emergencies. Geneva, World Health Organization, 1999.
28. Aycan S, Toprak İ, Yüksel B, Özer H, Çakır B. Afet Durumlarında Beslenme Hizmetleri. T.C Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü. Ankara, 2002.
29. IBFAN-ICDC. The Code and infant feeding in emergency, Malaysia, 2009.
30. WEMOS, İBFAN-GİFA, Acil Durumlarda Bebek Beslenmesi (broşür), Türkçeye çeviren ve yayına hazırlayan, Bosi Bağcı T. Hacettepe Halk Sağlığı Vakfı Yayın No:hhv- 04-19, Üçbilek Matbaası, Ankara 2004.
31. OPHA. The WHO Code and the Ethical Marketing of Breastmilk Substitutes. Ontorio Public Health Association, 2010.
32. The Johns Hopkins and Red Cross Red Crescent Public health guide in emergencies. Chapter 7: Control of communicable diseases. Second edition, 2008.
33. Waring SC, Brown JB. The Threat of Communicable Diseases Following Natural Disasters: A Public Health Response. Disaster Management & Response 2005;3(2):41-47.
34. Conolly MA, Gayer M, Ryan M, Salama P, Spiegel P, Heymann DL. Communicable diseases in complex emergencies: impact and challenges. Lancet 2004;364:1974-83.
35. WHO, Communicable disease control in emergencies: a field manual edited by M.A. Conolly, World Health Organization, Geneva, 2005.
36. WHO. Communicable disease prevention, control and eradication. World Health Organization. http://www.afro.who.int/fr/ethiopie/programme s-pays/communicable-diseases.html. [Erişim tarihi:06.05.2012]
37. Prevention and Control of Communicable Diseases, A Guide for School Administrators, Nurses, Teachers, and Child Care Providers, introduction, 2011.
38. Shears P, Berry AM, Murphy R, Nabil MA: Epidemiological assessment of health and nutrition of Ethiopian refugees in emergency camps in Sudan 1987;295:314-318. 1985. Br Med J
39. UNİCEF. http://www.unicef.org/health/index_emergenci es.html. [Erişim tarihi: 20.04.2012].
40. Watson JT, Gayer M, Connolly MA. Epidemics after Natural Disaster. Emerging Infection Disease. 2007;13:1.
41. UÇKU R. Doğal Afetler ve Olağanüstü Durumlarda Görülen İnfeksiyon Hastalıkları: Kontrol Önlemleri. ANKEM Derg. 2001; 15 (3):651-656.
42. Kouadio IK, Aljunid S, Kamigaki T, Hammad K, Oshitani H. Infectious diseases following natural disasters: prevention and control measures. Expert Rev. Anti Infect. Ther 2012;10(1):95–104.
43. Grais RF, Strebel P, Mala P, Watson J, Nandy R Gayer M. Measles vaccination in humanitarian emergencies: a review of recent practice. Conflict and Health 2011;5:21.
44. Mohan A, Murhekar MV, Wairgkar NS, Hutin YJ, Gupte MD. Measles transmission following the tsunami in a population with a high one-dose vaccination coverage, Tamil Nadu, India 2004–2005. BMC İnfectious Diseases 2006;6:143.
45. Watson JT, Gayer M, Connolly MA. Epidemics after Natural Disaster. Emerging Infection Disease. 2007;13:1.
46. Hashizumea M, Kondoc H, Murakamid T, Kodama M, Nakahara S, Lucas MES, Wakai S. Use of rapid diagnostic tests for malaria in an emergency situation after the flood disaster in Mozambique. Public Health 2006;120(5):444-447.
47. Kolaczinski J, Webster J. Malaria control in complex emergencies: the example of East Timor. Trop Med Int Health 2003;8(1):48-55.
48. Gagnon AS, Smoyer-Tomic KE, Bush AB. The El Nino southern oscillation and malaria epidemics in South America. Int J Biometeorol. 2002;46(2):81–9.
49. Saenz R, Bissell RA, Paniagua F. Post- disaster malaria in Costa Rica. Prehospital Disaster Med. 1995;10(3):154–60.
50. National Comission on Children and Disasters: İnterim report, 2009. http://cybercemetery.unt.edu/archive/nccd/20 110427002908/http:/www.childrenanddisaster s.acf.hhs.gov/index.html.[ Erişim tarihi: 08.05.2012].
51. Lala MK, Lala KR. Health after Disaster. Indian Journal of Community Medicine 2006; 31:3.
52. The Sphere Project. Humanitarian charter and minimum standards in disaster response. Geneva, 2004 . ISBN 92-9139-097-6.
53. Save the Children. Chıld Frıendly Spaces In Emergencıes: A Handbook for Save the Children Staff,2008.